Τα γράφαμε και μετά το πρώτο φιλικό με τη Γουότφορντ. Τα καλοκαιρινά φιλικά είναι ο πιο "γλυκός", ο πιο παραμορφωτικός καθρέπτης που υπάρχει στο ποδόσφαιρο για να δεις τα πράγματα όπως (πιθανότατα) δεν είναι. Υπάρχουν ωστόσο, ορισμένα ματς που σου δείχνουν ξεκάθαρα όλη τη δουλειά που κάνει μία ομάδα στις προπονήσεις της και το πώς καταφέρνει ο προπονητής της να την αποτυπώσει μέσα στο γήπεδο και στους αγώνες.

Απέναντι σε έναν αντίπαλο που μπορεί να μην "λέει" πολλά πράγματα στους περισσότερους, όμως θεωρείται μία απ’ τις ανερχόμενες ομάδες στο αραβικό ποδόσφαιρο (ο Γιοβάνοβιτς μιλούσε μετά τον αγώνα με πολύ σεβασμό για την Αλ Ντουχαΐλ του Κατάρ), ο Παναθηναϊκός ήταν εξαιρετικός και κυριαρχικός για περίπου 50 λεπτά αγώνα.

Από το 15’ και μετά δηλαδή, ώσπου να βρει την ισορροπία της μέσα στο γήπεδο η mixed ενδεκάδα που είχε παρατάξει για δεύτερο σερί ματς ο Σέρβος τεχνικός και μέχρι να γίνει το εσωτερικό τρικ (κατ’ εντολήν Γιοβάνοβιτς προς τον Αϊτόρ) με τη μετακίνηση του Καταλανού άσου πιο εσωτερικά, προκειμένου να πάρει όλη την πλευρά ο Γκάνεα και να λειτουργεί ο Αϊτόρ ως το "σκαλοπάτι" ανάπτυξης απ’ την αριστερή πλευρά.

Από εκεί, μέχρι και το 65’ όπου έγινε ο δεύτερος κύκλος των αλλαγών από τον 60χρονο τεχνικό και κάπου "χάλασε" η ισορροπία και η συνοχή της ομάδας, ο Παναθηναϊκός ήταν απόλυτος κυρίαρχος μέσα στο γήπεδο. Κόντρα σε μία ομάδα που της αρέσει να έχει την μπάλα, αλλά δεν ήξερε πώς να την... πάρει από τους "πράσινους". Με τον Παλάσιος σε τρομερή κατάσταση (υπέφερε μαζί του αυτός ο έρμος ο αριστερός μπακ, ο Αλ Ναΐμ που του έκανε και το πέναλτι στο 43’) να περνάει με όποιον τρόπο ήθελε τον προσωπικό του αντίπαλο, την άμυνα πολύ σταθερή και σφριγηλή δίχως να δίνει χώρο και φάσεις στους Άραβες και τους Κουρμπέλη και Αλεξανδρόπουλο "μετρονόμους" στον άξονα της μεσαίας γραμμής, να ελέγχουν το τέμπο και να κερδίσουν όλες τις πρώτες και δεύτερες μπάλες.

Δύο μικρά "ψεγάδια" είχε ο Παναθηναϊκός σ’ αυτό το πολύ καλό διάστημά του από το 15’ έως το 65’. Τη... βιασύνη που έβγαλε ορισμένες φορές στην κυκλοφορία της μπάλας, θέλοντας να επιτεθεί, αντί να ελέγξει λίγο περισσότερο το ρυθμό και την αστοχία του στις φάσεις που βγήκε φάτσα με το τέρμα. Το πρώτο θα διορθωθεί μέσα από τις προπονήσεις, το δεύτερο μπορεί να βελτιωθεί λίγο παραπάνω στις ασκήσεις των τελειωμάτων (ειδικά τώρα στην εκκίνηση της σεζόν όπου τα πόδια είναι πολύ "βαριά", τέτοια γκολ χάνονται... εύκολα), αλλά θα θεραπευτεί μόνο με την έλευση του φορ-γκολτζή.

Εξαιρετική εικόνα στο πρώτο ημίχρονο κι από τον Κρίστιαν Γκάνεα, ο οποίος έχει "μπει" για τα καλά στο παιχνίδι της ομάδας και μοιάζει σαν να είναι από... πέρσι στον Παναθηναϊκό. Και σίγουρα θα βάλει πολύ μεγάλο ανταγωνισμό στον Χουάνκαρ στο αριστερό άκρο της "πράσινης" άμυνας. Αυτό που ήθελε εξαρχής κι ο Γιοβάνοβιτς.

Γενικά, ο Παναθηναϊκός αν και είναι ακόμη πάρα πολύ νωρίς, αρχίζει να βγάζει πολλά και... μεγάλα "γούστα" μέσα στο γήπεδο. Και τα μηνύματα ενόψει προκριματικών είναι πολύ καλά. Αν αποκτηθούν δε σύντομα και ένας ή δύο ακόμη δημιουργικοί χαφ -για να προλάβουν να μπουν στην αγωνιστική εξίσωση των πρώτων αγώνων του Αυγούστου- κι έρθουν κι ο φορ με τους δύο εξτρέμ που χρειάζονται πίσω από τους Αϊτόρ και Παλάσιος, θα δούμε πολύ ωραία πράγματα. Stay tuned...