Μόνο δύο Έλληνες ποδοσφαιριστές έχουν καταφέρει τον τελευταίο ενάμισι χρόνο να καλύψουν τη δύσκολη διαδρομή απ’ το "ταλέντο" έως την πρώτη γεύση καταξίωσης, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

Ο ένας είναι ο Γιάννης Κωνσταντέλιας του ΠΑΟΚ, που μέσα σε ένα χρόνο και κάτι κατάφερε να τραβήξει πάνω του (δικαίως) όλα τα φώτα, δείχνοντας πως είναι απ’ τους ποδοσφαιριστές που η συγκεκριμένη πάστα βγάζει κάθε 20 με 30 χρόνια. Γερός να είναι πάντα, έχοντας το μυαλό του στη θέση του και θα φτάσει πάρα πολύ ψηλά. Ποιος δεν θα το ήθελε αυτό;

Ο δεύτερος είναι ο Φώτης Ιωαννίδης του Παναθηναϊκού, ο οποίος μπορεί να είναι άλλου τύπου, χαρακτηριστικών και θέσης ποδοσφαιριστής, όμως πήρε όλο το ταλέντο που του χάρισε ο Θεός για τη θέση του φορ, το "πάντρεψε" με αμέτρητες εργατοώρες δουλειάς, υπό την καθοδήγηση, την υπομονή και την επιμονή του Ιβάν Γιοβάνοβιτς και παρέδωσε το εκρηκτικό μείγμα που απολαμβάνουν οι φίλοι του "τριφυλλιού" κι εσχάτως και της Εθνικής Ομάδας, με τρομερές βραδιές στα ματς με την Ολλανδία και τη Γαλλία.

Το 2023 θα μείνει χαραγμένο ως η χρονιά της αποτύπωσης του ονόματος του Φώτη Ιωαννίδη στο μυαλό και στις συνειδήσεις όλων, σε έναν φορ που πήγε το ποδόσφαιρό του πολλά επίπεδα πιο πάνω, δείχνοντας πως έχει μπροστά του ακόμη περισσότερα περιθώρια βελτίωσης κι εξέλιξης. Κι ακόμη δεν έχει φτάσει το "ταβάνι" του ο 23χρονος επιθετικός που "μεγαλώνει" διαρκώς ποδοσφαιρικά. Κι όχι μόνο απ’ τους αριθμούς του. Ναι, είναι πολύ σημαντικό για κάθε φορ να "έχει" καλούς αριθμούς σε γκολ κι ασίστ.

Απ’ το γκολ "ζει" και αναπνέει ο κάθε στράικερ, όμως το πόσο έχει "μεγαλώσει" ο Ιωαννίδης δεν φαίνεται μόνο από τα 19 τέρματά του και τις 9 ασίστ σε 55 αγώνες με τον Παναθηναϊκό και την Εθνική Ελλάδος μέσα στο 2023.

Αυτά που δεν καταγράφουν οι αριθμοί

Φαίνεται ακόμη περισσότερο κι από άλλα πράγματα που δεν μπορεί να τα καταγράψει η ψυχρή στατιστική κι απ’ το πόσο έχει "γεμίσει" το παιχνίδι του και πόσο το έχει προχωρήσει, όντας πια πολύ πιο πλήρης μέσα στο γήπεδο.

Φαίνεται από το γεγονός πως έχει προσθέσει στο ρεπερτόριό του και τις κινήσεις με μέτωπο προς την εστία, τις συνεργασίες του σε μικρούς χώρους με τους εξτρέμ και τους χαφ σε χαμηλά μέτρα, απ’ το πόσο καλά έχει μάθει να βάζει το κορμί του και να παίζει (και) με την πλάτη, απ’ το πόσο δυσκολεύει κάθε αντίπαλη άμυνα στο να τον αναχαιτίσει -λόγω τεχνικής, έντασης, ταχύτητας κι οξυδέρκειας- όταν βάλει την μπάλα μπροστά του και ξεκινήσει τα γνωστά του σλάλομ. Τις περισσότερες φορές, σταματιέται μόνο με φάουλ!

Φαίνεται κι από το πώς "χτίζει" κομμάτι-κομμάτι στην καθημερινότητά του στο "Γ. Καλαφάτης", αλλά και στους αγώνες την προσωπικότητά του και το ηγετικό προφίλ του, βγάζοντας πια έναν τρομερά δυναμικό χαρακτήρα, ξέχειλο από αυτοπεποίθηση και σιγουριά πως δεν υπάρχει κάτι που "δεν γίνεται". Όποιος κι αν είναι απέναντί του...

Ο πρώτος που θα παρακινήσει

Είναι πολύ χαρακτηριστικά κάποια παραδείγματα επ’ αυτών σε πολλά εφετινά ματς. Από τη Μασσαλία, που όταν το γήπεδο είχε... γείρει μπήκε μέσα στο 63’ κι άλλαξε όλη την εικόνα του παιχνιδιού, κάνοντας τη Μαρσέιγ να... μαζέψει τις γραμμές της, αλλά να μην μπορέσει στο φινάλε να αποφύγει το μοιραίο.

Από τον "αέρα" που έβγαζε απέναντι στην άμυνα της Βιγιαρεάλ εντός κι εκτός. Από την ένταση και το πάθος που βγάζει ακόμη κι όταν το πράγμα δείχνει να έχει στραβώσει, αλλά είναι πάντα εκεί για να το παλέψει και να κάνει όλη την ομάδα να επιστρέψει και να πιστέψει, όπως επιχείρησε να κάνει στις δύο εντός έδρας ήττες απ’ τη Ρεν και τη Μακάμπι Χάιφα.

Ακόμη και στην πιο δύσκολη περίοδο, είναι πηγή θετικής ενέργειας κι ο πρώτος που θα παρακινήσει όλη την ομάδα να πολεμήσει. Είναι εκείνος που θα προσπαθήσει να ανεβάσει το ηθικό όλου του γκρουπ, να "φτιάξει" τα αποδυτήρια, να κάνει τους πάντες να αισθανθούν άνετα και να γίνουν γρήγορα κομμάτι όλου του συνόλου -όπως έκανε το περασμένο καλοκαίρι με κάθε νέο μεταγραφικό απόκτημα- και πάνω απ’ όλα: Δεν φοβάται να πάρει την ευθύνη. Κι αυτό και το "έχεις", αλλά και το "χτίζεις" καθημερινά.

Η εμφάνιση "μήνυμα" στον Βόλο

Τελευταίο παράδειγμα; Το προ ημερών ματς με τον Βόλο στο "Πανθεσσαλικό". Σε ένα τρομερά δύσκολο "φεγγάρι" για όλο τον Παναθηναϊκό μετά τις δύο σερί ήττες από Μακάμπι Χάιφα κι Ατρόμητο, μπήκε στο γήπεδο απ’ το πρώτο λεπτό κι έπαιζε λυσσασμένα και με διάθεση να στείλει μήνυμα προς τον αντίπαλο πως "αυτό το ματς θα το πάρουμε".

Και μολονότι έχασε ευκαιρίες, έβγαλε την ασίστ προς τον Γερεμέγεφ στο 64’, ο οποίος δεν αρνήθηκε το δώρο του συμπαίκτη του και με το 1-0 ξεκλείδωσε όλο το παιχνίδι για τον Παναθηναϊκό. Όπως έλεγε κι ο Ντέμης Νικολαΐδης δύο μέρες μετά το ματς στον Βόλο "...αυτή ήταν η καλύτερη εμφάνιση του Ιωαννίδη. Ήταν εκείνος που έλεγε ‘θα κερδίσουμε’ με την απόδοση του".

Αυτό ακριβώς! Όπως πρέπει να κάνει κάθε παίκτης που ανήκει στο γκρουπ των αρχηγών μίας ομάδας και μοιάζει πλέον θέμα... χρόνου η στιγμή που θα γίνει ο πρώτος "κάπτεν" του Παναθηναϊκού.

Θα αφήσει αμέτρητες ποδοσφαιρικές "κληρονομιές" πίσω του ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον Παναθηναϊκό, αλλά και στο ελληνικό ποδόσφαιρο μετά από χρόνια. Κι (αυτός) ο Ιωαννίδης θα είναι σίγουρα μία απ’ τις μεγαλύτερες και πιο σημαντικές...