Παναθηναϊκός: Οι "μνήμες του νερού" και το τριφύλλι που δεν έχει ανάγκη την επιβεβαίωση κανενός

Προσπαθώ εδώ και μέρες να βάλω σε μία σειρά σκέψεις, συναισθήματα, λόγια και μυαλό... Να με συμπαθάτε που δεν μπορώ να το κάνω εύκολα κι αισθάνομαι πολύ "λίγος" κι ανόητος μετά απ’ αυτή την ανείπωτη τραγωδία στα Τέμπη. Διότι έτσι αισθάνομαι...

Τόσο "λίγος", ηλίθιος κι ασήμαντος ως πατέρας κι άνθρωπος, μπροστά σ’ αυτές τις οικογένειες και στον πόνο που θα κουβαλάνε μια ζωή μέσα τους, με το να καθίσω να γράψω με καθάρια σκέψη για το ποδόσφαιρό μας, για ένα ματς που πέρασε ή ένα άλλο που θα έρθει.

Ακριβώς όπως το είπε κι ο κόουτς Γιοβάνοβιτς -με τον πάντα ακέραιο λόγο του- χθες βράδυ (6/3) στη συνέντευξη Τύπου, μετά τον αγώνα του Παναθηναϊκού με τον Παναιτωλικό στο "Απόστολος Νικολαΐδης".

"Καταλαβαίνεις ότι το ποδόσφαιρο μπορεί να πάει σε δεύτερη μοίρα. Εύχομαι να μην γίνει ξανά και να γίνουν πράγματα για μην ξανασυμβεί. Καταλαβαίνετε πόσο αντίκτυπο είχε στην κοινωνία. Η ατμόσφαιρα ήταν κάπως, καθώς όλοι καταλαβαίνουν το μέγεθος του ανθρώπινου πόνου. Ήταν πραγματικά δύσκολη εβδομάδα για όλους, πόσω μάλλον για τις οικογένειες των ανθρώπων που έχασαν τους σημαντικούς ανθρώπους τους...".

Το να συζητάμε για το ποδόσφαιρο, τον αθλητισμό γενικότερα, το χόμπι μας, την "καψούρα" μας, την ομάδα το τρίτο πιο σημαντικό πράγμα για ορισμένους μετά την οικογένειά τους και την υγεία, θα έπρεπε να είναι ακριβώς αυτό: Χαρά... Όμως σε τέτοιες καταστάσεις και τέτοιες τραγωδίες συνήθως κυριαρχεί το περίφημο "καμία χαρά δεν κάνει, ότι ο πόνος στην ψυχή", όπως είχε τραγουδήσει ο -πάντα "ζωντανός" στις καρδιές μας- Θάνος Ανεστόπουλος και τα "Διάφανα Κρίνα" στις "Μνήμες του νερού" πριν από ακριβώς 20 χρόνια. Θλιβερό, μα κι αληθινό, πέρα για πέρα...

Η υπομονή και η επιμονή του Παναθηναϊκού

Να μιλήσουμε λοιπόν (και) για μπάλα και για τη χθεσινοβραδινή νίκη του Παναθηναϊκού, την 18η εφετινή σε 25 αγώνες, που τον επανέφερε στην κορυφή της Stoiximan Super League (εκεί όπου βρίσκεται απ’ το πρώτο τριήμερο της σεζόν, με εξαίρεση μιας εβδομάδας μετά την ήττα Τρίπολη), εν αναμονή και του αυριανού (8/3) αγώνα της ΑΕΚ με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι.

Στο ματς με τον Παναιτωλικό, ο Παναθηναϊκός ήταν ξανά (πολύ) καλός, με ένταση κι ενέργεια στο παιχνίδι του και είναι αλήθεια πως άρχισε να γίνεται πολύ πιο δημιουργικός μετά το 20λεπτο, όταν οι παίκτες του προσαρμόστηκαν στις συνθήκες και τις απαιτήσεις του αγώνα κι άρχισαν να κυκλοφορούν πολύ πιο γρήγορα και σωστά την μπάλα την επίθεση.

Δημιούργησε πολλές φάσεις με όλους τους τρόπους (απ’ τον άξονα, από pressing ψηλά και αλλεπάλληλα κλεψίματα της μπάλας, απ’ τις δύο πτέρυγες, από συνεργασίες σε ψηλά μέτρα με "κλειδιά" τους Παλάσιος και Μαντσίνι), έχασε πολλά γκολ, είχε δυστοκία, είχε τρία δοκάρια... Αλλά πάνω απ’ όλα είχε υπομονή κι επιμονή μέχρι να φτάσει στο στόχο του, να βρει το πρώτο γκολ και να πάρει άλλη μία νίκη.

Κι αυτά στο τέλος της ημέρας, ήταν τα δύο στοιχεία που έκαναν τη διαφορά για το "τριφύλλι" (και) σ’ αυτό το ματς. Κι αυτά οφείλει να τα κρατήσει κόρη οφθαλμού (και) σ’ αυτά που έρχονται, για να δικαιωθεί στο τέλος της εφετινής διαδρομής...

Αλήθεια πως είναι στην κορυφή 182 μέρες;

Ειλικρινά είχα κουραστεί να ακούω και να διαβάζω δεξιά κι αριστερά επί 6,5 μήνες πως "...ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί", πως..." δεν έχει ποιότητα κι εναλλακτικές στο ρόστερ του" ή πως "...είναι λίγος για να αντέξει στον ανταγωνισμό", γιατί τη μια "δεν έχει κεντρικά χαφ", την άλλη "δεν έχει εξτρέμ" και την παράλλη "δεν έχει φορ". Ακόμη και σε βραδιές όπου καταγράφει 33 τελικές όπως είχε με τον Βόλο ή 24 τελικές όπως είχε με τον Παναιτωλικό, μαζί με δύο ντουζίνες κλασικές ευκαιρίες για γκολ!

Άγγιζε δε, τα όρια του αστείου να βλέπει κανείς διαρκώς ατελείωτες αναλύσεις που "επιχειρηματολογούσαν" πάντα στο γεγονός πως ο εκάστοτε αντίπαλος του Παναθηναϊκού "δεν είναι και στα καλύτερά του" κι όταν ο ανταγωνισμός -ο οποιοσδήποτε απ’ τον ανταγωνισμό του- έπιανε παρόμοιες επιδόσεις στα δικά του παιχνίδια, να ακολουθεί... πάρτι με αριθμούς και αποθεώσεις.

Αλήθεια τώρα; Κι αυτές τις 182 μέρες απ’ τις 191 που "τρέχει" μέχρι σήμερα η εφετινή ποδοσφαιρική σεζόν, πως ήταν και είναι ακόμα στην κορυφή ο Παναθηναϊκός; Από... συναστρίες; Από σύμπτωση; Από τύχη; Από τύχη δε, άλλο... τίποτα φέτος οι "πράσινοι", που έχασαν με ρήξη χιαστού τον καλύτερο παίκτη του πρωταθλήματος Οκτώβρη μήνα και έχουν βαρεθεί να μετρούν δοκάρια σε καίρια σημεία των αγώνων (14 έφτασαν, τα περισσότερα στη Λίγκα).

Εκείνους που (μας) μιλούν με ειλικρίνεια

Προς απάντηση όλων αυτών, έρχεται "γάντι" αυτό που είπε ο Γιοβάνοβιτς χθες βράδυ μετά το ματς της Λεωφόρου: "Ο Παναθηναϊκός είναι τεράστια ομάδα και κανείς δεν μπορεί να τον υποτιμάει".

Μία ομάδα που δουλεύει σκυλίσια εδώ και ενάμισι χρόνο, γνωρίζει πολύ καλά τις αδυναμίες της μαζί με το τι πρέπει να κάνει για να τις διορθώσει, αλλά και ένα γκρουπ απέναντι στο οποίο ουδείς δικαιούται να δείχνει ασέβεια σ' αυτό που έχει καταφέρει ως τώρα ή σ’ αυτό που θα συνεχίσει να δημιουργεί και τα επόμενα χρόνια.

Καλό θα ήταν να μάθουμε (όλοι μας) να εκτιμούμε λίγο παραπάνω, εκείνους που (μας) μιλούν με ειλικρίνεια, όπως κάνει εδώ και 21 μήνες ο Σέρβος τεχνικός. Κι αλήθεια πόσο πιο καθαρά να μιλήσει πια; "Είναι διαφορετική η φετινή χρονιά από την περσινή. Ξέραμε ότι έπρεπε να κάνουμε το βήμα παραπάνω. Ξέραμε ότι ο πρωταθλητισμός απαιτεί άλλα πράγματα. Αν δούμε στην αρχή της χρονιάς, σε σχέση με την περσινή αρχή, έφυγαν πολλοί παίκτες. Κάνουμε καλή πορεία.

Την φετινή χρονιά προσπαθούμε να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω. Η ομάδα δεν έχει ολοκληρωθεί κι όλοι κάνουμε βήματα προς τα μπρος. Είμαστε σε καλό δρόμο. Θέλαμε να είμαστε στα playoffs, σε μία βαθμολογική θέση ώστε να έχουμε δικαίωμα να παλέψουμε για το πρωτάθλημα. Ίσως κάποια πράγματα έχουν γίνει πιο νωρίς απ’ ότι το σκεφτόμασταν, όμως αυτή είναι η πραγματικότητα.

Η προσπάθεια θα συνεχιστεί προς αυτήν την κατεύθυνση. Ο Παναθηναϊκός πιστεύω ότι θα είναι κάθε χρόνο, όλο και καλύτερος και πιο κοντά σε αυτό που θέλουν οι φίλαθλοι της ομάδας. Κάθε πρωτάθλημα πεισμώνει τους παίκτες και είμαστε μια ομάδα που βγάζει πείσμα στο γήπεδο. Τα επόμενα χρόνια θα είναι πολύ καλύτερα απ’ ότι είναι σήμερα".

Σαφώς κι ο καθένας έχει την άποψή του και τη δική του "οπτική" των πραγμάτων, όμως στο τέλος της ημέρας, ο Παναθηναϊκός, αυτός ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς, δεν χρειάζεται την "επιβεβαίωση" κανενός. Του την έχει "δώσει" ήδη το γήπεδο...