Πολύ σωστά, ολόσωστα το είπε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς μετά το φιλικό με τη Φόλενταμ... Μόνο εδώ στην Ελλάδα (όλοι μας) κολλάμε κάτι τέτοιες ωραίες "ταμπέλες" για "πάνω ράφι" και "κάτω ράφι", όταν συζητάμε για μεταγραφές. Το θέμα είναι να "κουμπώνει" ο (κάθε) παίκτης σ’ αυτό που θέλει και ψάχνει ο εκάστοτε προπονητής.

Ο καλός παίκτης και το... ράφι του φαίνεται, "φωνάζει" από το πρώτο χάιδεμα της μπάλας, απ’ την πρώτη επαφή. Όλα τα υπόλοιπα είναι για να φτιάχνουμε λίγο πιο τραβηχτικές λεζάντες οι δημοσιογράφοι...

Ως εκ τούτου δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε κουβέντα για το ράφι απ’ το οποίο αποκτήθηκαν οι Μπένιαμιν Βέρμπιτς και Άντραζ Σπόραρ. Μιλάει η πορεία τους, οι αριθμοί τους και τα όσα έχουν κάνει και κατακτήσει ως τώρα στην καριέρα τους και στα 28 τους.

Το σίγουρο είναι πως ο Παναθηναϊκός βάζει στο δυναμικό του δύο ποδοσφαιριστές που πραγματικά μπορούν να του αλλάξουν το επίπεδό του και να του προσφέρουν (πολλά) γκολ, δημιουργία, εκτέλεση, ασίστ και λύση στο "αγκομαχητό" που τραβούσε η επιθετική μηχανή του χρόνια τώρα. Δύο παίκτες μεγάλων παραστάσεων που μπορούν να ξεσηκώσουν και να "φτιάξουν" την εξέδρα και σίγουρα θα προσδώσουν πολύ διαφορετική δυναμική σε όλη την ομάδα.

Και δύο παίκτες για τους οποίους ο Παναθηναϊκός επένδυσε πάρα πολλά χρήματα, τα οποία όλοι πιστεύουν ότι θα πιάσουν... τόπο, ολοκληρώνοντας δύο πολύ μεγάλα deals. Συγνώμη κιόλας, αλλά ειδικά η υπόθεση του Βέρμπιτς ήταν πραγματικά εντυπωσιακό το πώς το χειρίστηκε συνολικά ο Παναθηναϊκός μέχρι να "ψήσει" τον Σλοβένο εξτρέμ να έρθει στην Ελλάδα και μάλιστα δίχως να χρειαστεί να πληρώσει ούτε... ευρώ σε ομάδα.

Αλλά προσφέροντας ένα εξαιρετικό συμβόλαιο ύψους 2,5 εκατ. ευρώ στην τριετία (περίπου 850.000 ευρώ "καθαρά" το χρόνο) προς τον ποδοσφαιριστή που, ναι, τα αξίζει αυτά τα λεφτά με βάση την πορεία του, το βιογραφικό του αλλά και τις εικόνες του σε υψηλό επίπεδο. Μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή ο οποίος αν δεσμευόταν με συμβόλαιο, θα ήταν... απλησίαστος για κάθε ελληνική ομάδα και θα κόστιζε τουλάχιστον 6 εκατ. ευρώ, όση είναι σ’ αυτή τη φάση της καριέρας του η αγοραστική του αξία!

Ο Σπόραρ τα αξίζει τα λεφτά του

Αντίστοιχα, πολύ μεγάλη επένδυση έγινε και με τον Σπόραρ. Όπως και με τον Βέρμπιτς, έτσι και με τον νέο Mr.9 του Παναθηναϊκού, ο Γιοβάνοβιτς είχε ξεκαθαρίσει εξαρχής πως αυτός του "έκανε" ακριβώς γι’ αυτό που είχε στο μυαλό του για τον φορ κορυφής του "τριφυλλιού".

Κι αν για ορισμένους ακούγονται ή φαίνονται... υπερβολικά τα 3,5 εκατ. ευρώ που πλήρωσε ο Παναθηναϊκός στην Σπόρτινγκ Λισσαβόνας για τον Σλοβένο επιθετικό (με την κουβέντα να έχει ξεκινήσει απ’ τα 5 εκατ. ευρώ), θα παραθέσω μόνο την ατάκα ενός πολύ καλού φίλου και συναδέλφου απ’ την O’Jogo, ο οποίος είχε άριστη άποψη για τον Σπόραρ κι ας μην βρήκε ο 28χρονος το χρόνο ή το βαθμό επιρροής που ήθελε στη Λισσαβόνα.

"Τα αξίζει αυτά τα λεφτά και θα το δείτε. Είναι πραγματικά καλός επιθετικός και το γεγονός ότι δεν ‘ταίριαξε’ με τον Αμορίμ (σ.σ. προπονητής της Σπόρτινγκ) δεν λέει κάτι για την αξία του. Στην Ελλάδα θα βρει αυτό που ήθελε...".

Τον συγκεκριμένο συνάδελφο τον γνωρίζω εδώ και 14 χρόνια και ήταν ο πρώτος που μου είχε πει για το πόσο καλή μεταγραφή θα έβγαινε για τον Παναθηναϊκό ο Ζέκα, όταν άπαντες το καλοκαίρι του 2011 έλεγαν "ποιος είναι αυτός ο... ξερακιανός που πήραμε απ’ την Πορτογαλία;". Εδώ είμαστε για να το ξανασυζητήσουμε όταν έρθει η ώρα και "μιλήσει" το γήπεδο.

Πάμε να δούμε τώρα τι... ακολουθεί: Ο Παναθηναϊκός μπορεί να πάρει όποια στιγμή θελήσει τον Βιτίνιο απ’ τη Φλαμένγκο. Είναι καθαρά θέμα του Γιοβάνοβιτς αν κρίνει πως μπορεί να του καλύψει αυτά που ψάχνει για τον τέταρτο εξτρέμ. Αυτή τη στιγμή μοιάζει πολύ πιο πιθανό να γίνει το deal και με τον Βραζιλιάνο, με ένα αντίστοιχα πολύ χαμηλό ποσό, για τα δεδομένα, την αξία και τις παραστάσεις του 28χρονου Βραζιλιάνου.

Πλησιάζει πλέον στο "δεκάρι"

Από εκεί και πέρα, ο Παναθηναϊκός δεν ψάχνει απλώς, αλλά... πλησιάζει πλέον σε "δεκάρι" κλάσης. Έναν παίκτη που εφόσον αποκτηθεί θα του λύσει σε απόλυτο βαθμό (και) το πρόβλημα στη δημιουργία και θα δώσει ακόμη μεγαλύτερη ώθηση σ’ όλο το παιχνίδι της ομάδας.

Κατανοώ πως η επόμενη πρόταση/ερώτηση που θα βγει απ’ τα χείλη πολλών είναι "γιατί όμως δεν μπορούσαμε να τους πάρουμε όλους αυτούς νωρίτερα για να παίξουν και στους προκριματικούς με τη Σλάβια;".

Πρώτον, στις μεταγραφές υπάρχουν διαφορετικά δεδομένα και συνθήκες καθημερινά. Δεν πατάς... κουμπάκι και κλείνεις τον παίκτη, είτε λέγεσαι Ρεάλ Μαδρίτης, είτε λέγεσαι... Οδυσσέας Νυδρίου. Δεύτερον, κάποιες υποθέσεις και περιπτώσεις απαιτούν υπομονή. Και οι μεταγραφές των Βέρμπιτς και Σπόραρ που "ζυμώθηκαν" με πολύ κουβέντα και καθημερινή "μάχη", αποτελούν ένα πολύ καλό παράδειγμα γιατί θα πρέπει να δείξουν όλοι μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και στο πλάνο του.

Στο τέλος της ημέρας, πήρε και παίρνει ένα ρίσκο κοιτάζοντας την πιο μεγάλη "εικόνα" και τα επόμενα 2-3 χρόνια. Κι αυτό, κάποια στιγμή θα πρέπει να το σεβαστούμε όλοι μας...