Δεν θα το πάω ούτε στα κλισέ, ούτε στα ηρωικά και τα... κολοκοτρωνέικα. Όμως ήταν τεράστια η σημασία και η αξία της νίκης που έκανε το απόγευμα της Τρίτης (3/1) ο Παναθηναϊκός στη Λιβαδειά.

Κι ας μην ήταν για τρίτο σερί ματς πολύ πειστική ή γεμάτη η εμφάνισή του. Αν στο τέλος της χρονιάς, ωστόσο, φτάσουν οι πράσινοι στη... Γη της Επαγγελίας και στο πρώτο πρωτάθλημά τους έπειτα από 13 χρόνια θα το οφείλουν σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό (και) σε αυτό το παιχνίδι.

Όχι γιατί ακολούθησε δυόμισι ώρες μετά η ήττα της ΑΕΚ απ’ τον ΠΑΣ Γιάννινα που τον έφερε στο +7, πέντε βράδια πριν από τη μεταξύ τους μάχη στην OPAP Arena.

Η νίκη αυτή ήταν σημαντική πρώτα απ’ όλα για τη ψυχολογία και τη ψυχοσύνθεση των ίδιων των ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού. Και ήρθε δύσκολα, ακριβώς διότι η πίεση που είχε δημιουργηθεί τις δύο τελευταίες εβδομάδες ήταν πολύ μεγάλη σ’ όλο τον οργανισμό του "τριφυλλιού".

Πιθανόν να μην μπορούμε να το αντιληφθούμε στον βαθμό που θα έπρεπε όλοι εμείς οι "απ’ έξω", όμως η γκέλα με τον Ιωνικό στη Νεάπολη και πολύ περισσότερο ο τρόπος με τον οποίο ήρθε αυτό το 1-1 το βράδυ της 21ης Δεκεμβρίου κλόνισε σημαντικά την αυτοπεποίθηση των παικτών του "τριφυλλιού".

Διότι είδαν πως την πρώτη φορά που δεν ακολούθησαν στον βαθμό που θα έπρεπε τον δικό τους αγωνιστικό δρόμο τιμωρήθηκαν απ’ το ίδιο το ποδόσφαιρο.

Κι αυτό τους "βάρυνε" πολύ και τις σκέψεις και το βάρος στους ώμους. Κι όταν αρχίζεις να αγωνίζεσαι με κυρίαρχη σκέψη το "δεν πρέπει να ξανακάνω το ίδιο λάθος", αφενός δεν μπορείς να παίξεις το ποδόσφαιρο που ξέρεις κι αφετέρου είναι πολύ πιθανό να το ξανακάνεις αυτό το "ίδιο λάθος".

Ναι, ο Παναθηναϊκός δεν έπαιξε καλά στη Λιβαδειά και ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο έκανε ένα απ’ τα χειρότερα εφετινά 45λεπτά του. Και στο πρώτο μέρος δεν ήταν όσο κυριαρχικός μπορεί να γίνει, όμως του αρκούσε ένα καλό τέταρτο για να βρει το γκολ που έψαχνε (με τον δικό του τρόπο, κλασικό γκολ εφετινού Παναθηναϊκού), να χάσει άλλη μια σπουδαία ευκαιρία με τον Παλάσιος στο 45’+3’ και να σημαδέψει ξανά το δοκάρι στο 45’+4’, τούτη τη φορά με τον Σπόραρ. Έχει και γκίνια σ’ αυτή τη φάση της σεζόν...

Το άγχος μετά το 60’, ο Μπερνάρ κι ο Μπρινιόλι

Δεν το αντιλαμβανόμαστε εύκολα οι υπόλοιποι, αλλά απ’ την στιγμή που δεν "καθάρισε" ο Παναθηναϊκός το παιχνίδι στο πρώτο ημίχρονο, από ένα σημείο και μετά (ιδίως μετά το 60’) άρχισαν να βαραίνουν ξανά οι σκέψεις όλων με το "δεν πρέπει να κάνω λάθος".

Κι αυτό έφερε ανασφάλεια, λανθασμένες επιλογές, εύκολα "πουλήματα" της μπάλας και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στους παίκτες του Λεβαδειακού.

Πολύ άγχος σε κάθε κίνηση των πράσινων με εξαίρεση τον (εξαιρετικό για τρίτο σερί ματς) Μπερνάρ. Και φανερή, ολοφάνερη η απουσία του Ρουμπέν στη μεσαία γραμμή... Με τον Μπρινιόλι να κάνει στο 66’ -στο εναέριο βολέ του Βρακά- μία απ’ τις σπουδαιότερες και καλύτερες αποκρούσεις που έχει κάνει γκολκίπερ του Παναθηναϊκού τα τελευταία 7-8 χρόνια.

Η αυτοπεποίθηση για να ξαναβρεί το "my way"

Όλοι θέλουν να βλέπουν την ομάδα τους να μπαίνει στο γήπεδο και να... σκορπίζει τον αντίπαλο με δύο και τρία και τέσσερα γκολ. Όμως ειδικά τις δύο τελευταίες εβδομάδες, μετά την γκέλα στη Νεάπολη, ο Παναθηναϊκός φορτώθηκε με περίσσια πίεση.

Κι αυτό το άγχος του βγήκε διπλό και τριπλό μέσα στο γήπεδο. Στο τέλος της ημέρας, όμως πήρε τη νίκη, έστω κι αν χρειάστηκε να το πέτυχε με αρκετά... ψυχοβγαλτικό τρόπο.

Και γι’ αυτό η αξία του συγκεκριμένου διπλού είναι πολύ μεγαλύτερη. Διότι θα επιτρέψει στους παίκτες του Παναθηναϊκού να "καθαρίσουν" μια και καλή το μυαλό τους, βρίσκοντας ξανά την αυτοπεποίθησή τους κι επιστρέφοντας στο "my way" και στο ποδοσφαιρικό πλάνο που τους έφερε απ’ το βράδυ της 4ης Σεπτεμβρίου μόνους πρώτους στο βαθμολογικό πίνακα.

Τέσσερις μήνες είναι και παραμένει πρώτος ο Παναθηναϊκός, όχι τέσσερις ημέρες, όσο κι αν προσπαθούν ορισμένοι να υποβαθμίσουν και να "μουντζουρώσουν" ό,τι έχει πετύχει μέχρι σήμερα στο γήπεδο.

Ο Γιοβάνοβιτς είπε ξανά όλη την αλήθεια

Ο Γιοβάνοβιτς είπε μετά το ματς για ακόμη μία φορά όλη, μα όλη την αλήθεια. Κι αξίζει να τον ακούσουν με μεγαλύτερη προσοχή οι ίδιοι οι φίλοι του Παναθηναϊκού.

"Με προβληματίζει η εικόνα της ομάδας και μας αναγκάζει να σκεφτόμαστε περισσότερα όσον αφορά τον τρόπο παιχνιδιού, τις λύσεις και τι πρέπει να κάνουμε, για να γυρίσουμε στο επίπεδο που ήμασταν.

Είναι όμως, κάποια δεδομένα. Είναι δύσκολο για μια ομάδα να κρατήσει για μεγάλη περίοδο ίδια συμπεριφορά και επίπεδο. Πρέπει να βρούμε τις λύσεις. Θα το συζητήσουμε με τους ποδοσφαιριστές για να βρούμε λύσεις.

Υπάρχει και πίεση όσο προχωρά το πρωτάθλημα και ...αυτό που με ενδιαφέρει εμένα είναι ότι πρέπει να βελτιώσουμε τη συμπεριφορά μας, τον τρόπο παιχνιδιού, την αποφασιστικότητα και να μην έχουμε απόσταση στις γραμμές. Καλύτερη κυκλοφορία και πιο εύκολη ανάπτυξη.

Εδώ που βρίσκεται η ομάδα, βρίσκεται δίκαια. Κάνοντας μια τεράστια προσπάθεια. Και έχουμε περιθώρια βελτίωσης. Είμαι σίγουρος ότι στην πορεία του πρωταθλήματος θα έχουμε καλύτερη εικόνα".

Κανείς (μας) δεν ξέρει καλύτερα απ’ τον ίδιο. Κανείς (μας) δεν έχει περισσότερες απαιτήσεις απ’ την ομάδα απ’ τον ίδιο τον Σέρβο τεχνικό.

Το διπλό στη Λιβαδειά, αλλά και η εξέλιξη στους "Ζωσιμάδες", θα βοηθήσουν τους πάντες για να παίξουν από εδώ και πέρα πολύ πιο ήρεμοι.

Στο δικό μου μυαλό είναι δεδομένο πως ο Παναθηναϊκός θα επανέλθει στις καλές εμφανίσεις και θα κάνει αυτό που πρέπει να κάνει.

Και βεβαίως τίποτα, μα τίποτα, δεν... τελείωσε με το +7. Όπως δεν είχε "τελειώσει" και στο +8, αλλά και στο +4, μολονότι πολλοί φαντασιώνονταν "καταρρεύσεις" του Παναθηναϊκού κλπ.

Και το ματς που έρχεται στην OPAP Arena θα είναι πολύ, πολύ διαφορετικό σαν παιχνίδι σε σχέση με οτιδήποτε άλλο είδαμε φέτος...

Επικίνδυνοι για την κοινωνία όσοι έριξαν τα δακρυγόνα

Αυτά όσον αφορά το αγωνιστικό. Διότι δυστυχώς υπήρξε και μία σειρά από άλλα πράγματα που συνέβησαν στο Δημοτικό Λιβαδειάς το βράδυ της Τρίτης (3/1) στο εξωαγωνιστικό. Και δίχως ψήγμα υπερβολής είναι θαύμα το γεγονός δεν θρηνήσαμε θύματα κι αυτή την ώρα θα κάναμε μία εντελώς διαφορετική κουβέντα.

Δεν θα "ωραιοποιήσω" ποτέ καταστάσεις που συμβαίνουν συχνά στα ελληνικά γήπεδα. Όμως αυτός (ή αυτοί) από το Σώμα της Αστυνομίας που είχαν τη... φαεινή ιδέα στο ημίχρονο του αγώνα Λεβαδειακός-Παναθηναϊκός να ρίξουν δύο δακρυγόνα μέσα (ξαναγράφω ΜΕΣΑ) στον πυρήνα της κερκίδας όπου βρίσκονταν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού, είναι επικίνδυνοι, όσο μόνο για το Σώμα, αλλά για την κοινωνία συνολικά. Δεν το χωράει ανθρώπινος νους αυτό που έκαναν και τα βλέπαμε live στα 20-30 μέτρα στα δημοσιογραφικά μπουθ.

Σε κερκίδα που είναι ήδη "full house" ρίχνουν άνευ λόγου κι αιτίας (χωρίς να συμβαίνει το παραμικρό εκείνη την στιγμή) δύο δακρυγόνα και δημιουργούν πέρα από συνθήκες ασφυξίας και πανικό σε 2.000 άτομα. Ο κόσμος (με πάρα πολλά παιδιά ανάμεσά του) άρχισε να τρέχει δεξιά κι αριστερά για να αποφύγει τα χημικά μέσα σε ελάχιστο χώρο και ποδοπατήθηκαν άνθρωποι. Εκατοντάδες πήδηξαν τα κιγκλιδώματα για να μπουν στον αγωνιστικό χώρο, μόνο και μόνο για να μην ποδοπατηθούν ή να μην ποδοπατήσουν τους υπόλοιπους που έτρεχαν να σωθούν.

Δύο άτομα υπέστησαν λιποθυμικά κι αναπνευστικά επεισόδια κι έπεσαν σε αγωνιστικό χώρο και ταρτάν κι εκατοντάδες είχαν "θέματα" με τα μάτια τους! Γιατί; Γιατί... έτσι; Αλήθεια τώρα;