Πιο μεγάλη αδυναμία κι απ' την εικόνα του Παναθηναϊκού έβγαλαν οι δηλώσεις του Αλόνσο

Απέναντι σε έναν πέντε κι έξι φορές πιο ποιοτικό και γεμάτο αντίπαλο, που ακόμα κι η δεύτερη και τρίτη γραμμή του rotation του, μπορεί να πάρει... άνετα το Conference League, νομοτελειακά εννιά στις δέκα φορές θα χάσεις.

Όσο γεμάτο κι αν είναι το γήπεδό σου, όσο κι αν ποντάρεις στο στοιχείο του αιφνιδιασμού και στο να πετύχεις τον άλλον χαλαρό.

Το θέμα πάντα είναι το ΠΩΣ χάνεις και τι επιλογές κάνεις. Κι ο Ντιέγκο Αλόνσο επέλεξε το βράδυ της Πέμπτης (24/10) να χάσει απ’ την πανάκριβη Τσέλσι με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, γλιτώνοντας την αναγραφή του ονόματός του δίπλα σ' έναν ιστορικό ευρώ-διασυρμό, επειδή οι Άγγλοι... έσβησαν μετά το 0-4 και προς το τέλος κάπου μίλησε και το ένστικτο του "πάμε να σώσουμε ό,τι σώζεται" απ’ τους παίκτες του Παναθηναϊκού, όταν είδαν πως το πράγμα είχε πλέον ξεφύγει.

Ναι, ουδείς είχε απαίτηση απ' τον Παναθηναϊκό να μπει μέσα και να χτυπήσει την Τσέλσι κάτω σαν... χταπόδι για να "επιβάλλει στο παιχνίδι τους δικούς του όρους", όπως είχε πει ο Ουρουγουανός τεχνικός στη συνέντευξη Τύπου της Τετάρτης (23/10).

Όμως αν βγάλει κανείς το πρώτο δεκάλεπτο, όπου όντως οι Άγγλοι μπήκαν στο ματς με χαλαρή διάθεση κι ο Παναθηναϊκός πάτησε τρεις φορές στην περιοχή τους (με μεγάλη ευκαιρία στο 2' για να ανοίξει το σκορ στην κεφαλιά του Γεντβάι) σ’ όλο το υπόλοιπο παιχνίδι, η εικόνα του ματς ήταν... Χριστιανοί-Λιοντάρια.

Με τους "μπλε" να αλλάζουν πασούλες στην άμυνα και να παίζουν "τίκα-τάκα" με τους Φερνάντες και Ντιούσμπερι-Χολ κι όποτε ήθελαν να πατούν το τούρμπο και να φτάνουν σε θέση βολής, απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό τρομερά παθητικό και φοβικό, χωρίς πλάνο, αρχή μέση και τέλος, που το μόνο που έδειχνε από το 20' και μετά ήταν το "βαστάτε όσο μπορείτε, να μην πάθουμε και τίποτα".

Το γεγονός ότι το σκορ ήταν στο 0-1 στο ημίχρονο, δεν έχει να κάνει με την όποια ανταγωνιστικότητα των πράσινων, αλλά με τη διάθεση της Τσέλσι, η οποία όριζε όπως ήθελε κι όποτε ήθελε τον ρυθμό του αγώνα.

Έβαλε το γκολ σε (άλλο ένα) κάκιστο αμυντικό transition του Παναθηναϊκού που ξεκίνησε απ' το λανθασμένο ανοικτό κοντρόλ του Γεντβάι στη μεσαία γραμμή, είχε τον απόλυτο έλεγχο κι όταν αποφάσισε να αλλάξει το τέμπο για να τελειώσει τη δουλειά στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου, πέτυχε άλλα τρία γκολ μέσα σε ένα δεκάλεπτο προκαλώντας ατελείωτη μουρμούρα, αποδοκιμασίες και παγωμάρα στην εξέδρα.

Μικραίνοντας τη νοοτροπία όλης της ομάδας

Επιμένω πως σημασία πάντα έχει το πώς χάνεις και το πώς επιλέγεις να χάσεις. Ο Αλόνσο επέλεξε να θυσιάσει την όποια πιθανότητα πιο ανταγωνιστικής παρουσίας της ομάδας του, προχωρώντας σε rotation μισής ομάδας σ’ ένα ματς με την Τσέλσι -που αν θέλει μπορεί να σε διασύρει ακόμη κι αν έχεις μέσα τους βασικούς σου- γιατί ακολουθεί το ματς με τον Άρη.

Κάτι που, εμμέσως πλην σαφώς, παραδέχθηκε μετά και στις δηλώσεις του στη συνέντευξη Τύπου, οριοθετώντας ως απόλυτο στόχο το πρωτάθλημα.

Και πως επί της ουσίας δεν έγινε και τίποτα γι’ αυτό που παρουσίασε η ομάδα του απέναντι στην Τσέλσι, επειδή "υπολείπονται ακόμη τέσσερις αγώνες". Αλήθεια τώρα;

Διότι αυτό ως παραδοχή κι ως επιλογή στρατηγικής ακούγεται (κι είναι) πιο σοκαριστικό, ακόμη κι απ’ τα πίσω βήματα που έκαναν τρομοκρατημένοι ΟΛΟΙ οι ποδοσφαιριστές του, όποτε έπαιρναν την μπάλα στα πόδια κι ορμούσαν προς την περιοχή του Παναθηναϊκού ο Ζοάο Φέλιξ, ο Μούντρικ, ο Ενκουκού κι ο Νέτο.

Ναι, το πρωτάθλημα (πρέπει να) είναι ο απόλυτος στόχος του Παναθηναϊκού, όμως όταν ΕΣΥ δείχνεις στα αποδυτήριά σου ότι επιλέγεις παιχνίδια, μικραίνεις το ίδιο το μέγεθος του κλαμπ και τη νοοτροπία όλης της ομάδας.

Και το κυριότερο: Απομακρύνεις ακόμα περισσότερο τον κόσμο σου, που για τρίτη φορά μέσα σε δύο μήνες γέμισε ασφυκτικά με 60.000 φιλάθλους το πιο δύσκολο γήπεδο της χώρας, παρά το γεγονός ότι η εικόνα της ομάδας σου στο 90% των αγώνων της ήταν από κακή έως θλιβερή.

Πολλαπλασιάζοντας τα ντεσιμπέλ της αποδοκιμασίας απ’ την εξέδρα απέναντι σε κάτι που δεν θυμίζει ούτε στο ελάχιστο σε νοοτροπία Παναθηναϊκό.

Μην μας κάνει εντύπωση που ο κόσμος φώναζε μετά το 0-4 γι' πρώτη φορά το όνομα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Έχει κριτήριο και δεν ξεχνά...

Πολύ... σιγουριά για ομάδα που είναι 29η

Πώς μπορεί να είναι τόσο σίγουρος ο Αλόνσο πως στα επόμενα τέσσερα ευρωπαϊκά παιχνίδια που ακολουθούν με Τζουγκάρντεν (εκτός), Ελσίνκι (εντός), Δε Νιού Σέιντς (εκτός) και Ντινάμο Μινσκ (εντός), ο Παναθηναϊκός θα πάει τρένο;

Όταν ο δύο εξ αυτών έχουν κάνει ήδη μία νίκη (οι Δε Νιου Σέιντς έκαναν πάρτι με την Αστάνα την Πέμπτη) κι ο Παναθηναϊκός είναι αυτή τη στιγμή στην 29η θέση της βαθμολογίας, με πολλά γκολ στην πλάτη του (που παίζουν ρόλο σε περίπτωση ισοβαθμιών), πέντε θέσεις μακριά ακόμη κι απ’ τη ζώνη των playoffs για την πρόκριση στους 16 (καλά για την πρώτη οκτάδα, δεν το συζητάμε πια, να ‘χαμε να λέγαμε).

Είναι τρομακτικά επικίνδυνο αυτό το φλερτ του Παναθηναϊκού με το κάζο. Όχι επειδή συνέβη το φυσιολογικό και το "τριφύλλι" ηττήθηκε απ’ την Τσέλσι στην έδρα του, όπως πιθανόν θα συνέβαινε στις 30-31 απ’ τις υπόλοιπες ομάδες της League Phase εφόσον είχαν απέναντί τους, τους "μπλε".

Αλλά γιατί η εικόνα του μέσα στο γήπεδο ήταν από θλιβερή έως απελπιστική. Μηδέν ένταση, χαμένες θέσεις, μεσαία γραμμή κι άμυνα που κόβονταν στη μέση σαν... βούτυρο.

Τα θέμα είναι να υπάρχουν στόχοι ως τότε

Επίσης, το να αναγάγετε ο κυριακάτικος (27/10) αγώνας με τον Άρη ως "τελικός" και να γίνεται επιτακτική η ανάγκη του rotation σ’ ένα ευρωπαϊκό, είναι επίσημη παραδοχή αποτυχίας όλων όσων προηγήθηκαν και των απωλειών που είχε ο Παναθηναϊκός στην εκκίνησή του, για να φτάσει να είναι τόσο οριακό το ματς με τους κιτρινόμαυρους της Θεσσαλονίκης.

Ναι, οι διοργανώσεις κι οι τίτλοι δεν κρίνονται τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο, αλλά τον Μάιο, όπως επανέλαβε για άλλη μία φορά ο Ουρουγουανός τεχνικός, όμως το θέμα είναι ως τον Μάιο να υπάρχουν ακόμα στόχοι για τον Παναθηναϊκό για να τους διεκδικήσει.

Και να μην βλέπει τους άλλους με το... κιάλι.

Δεν δείχνει πως μπορεί να το γυρίσει

Γι’ αυτό επιμένω πως πιο μεγάλη αδυναμία ακόμα κι απ’ την κάκιστη εικόνα του Παναθηναϊκού μέσα στο χορτάρι, έβγαλαν οι δηλώσεις του Αλόνσο μετά και τα όποια επιχειρήματα που επιχείρησε να καταθέσει στη συνέντευξη Τύπου.

Κι αυτό επί της ουσίας είναι και το μεγαλύτερο ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Το γεγονός δηλαδή, πως ο Ουρουγουανός δείχνει πολύ θολωμένος για να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση.

Δεν βγάζει πλέον εμπιστοσύνη, δεν σου δείχνει πως μπορεί να το γυρίσει όλο αυτό.

Και τις περισσότερες φορές όλοι καταλαβαίνουμε πού και πώς καταλήγει αυτό. Όχι με "ανθρωποφαγική" ή "προπονητοφαγική" διάθεση, αλλά με βάση το τι παρουσιάζει ο καθένας με τη δουλειά του κι αν αυτό σου δείχνει/δίνει μία προοπτική.

Λέξη που αγνοείται για την ώρα στον Παναθηναϊκό του 2024...