Το μεγαλύτερο unfair και το μεγαλύτερο ρίσκο

Καμιά φορά αυτό που νιώθεις ή θέλεις να πεις, δεν μπορεί να εκφραστεί και να αποτυπωθεί εύκολα με λέξεις. Είναι μία απ’ αυτές τις φορές λοιπόν... Και είναι πραγματικά θλιβερό όλο αυτό που έγινε από το πρωί της Τρίτης (27/12) με το θέμα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, με τους (μη ποδοσφαιρικούς λόγους) της απομάκρυνσής του απ’ τον πάγκο του Παναθηναϊκού και πάνω απ’ όλα με τον τρόπο που ήρθε αυτό το "διαζύγιο", μέσα σε χρόνο... dt.

Ο Γιάννης Αλαφούζος έχει πάρει εκατοντάδες καλές ή κακές αποφάσεις, έχει πορευτεί πολλάκις στραβά ως προς τις επιλογές του, τον παρορμητισμό και τον επηρεασμό της στιγμής, έχει τραβήξει "πρίζες", έχει κάνει αμέτρητα σφάλματα, τα οποία τα έχει πληρώσει πανάκριβα σε χρήμα και σε καμένα πρότζεκτ, έχει "τζογάρει" σε επιλογές προσώπων, ακριβών μεταγραφών και αύξησης του μπάτζετ πιστεύοντας πως θα... έμπαινε ο Παναθηναϊκός στο Champions League και θα ερχόταν μία η άλλη, έχει, έχει, έχει... Είναι γραμμένα και χιλιοειπωμένα όλα...

Αυτό που έγινε, εντούτοις, το πρωί της Τρίτης, να μου επιτρέψετε να το θεωρώ ως το μεγαλύτερο unfair και συνάμα ως το μεγαλύτερο ρίσκο που έχει πάρει ο ιδιοκτήτης του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού στα 11,5 χρόνια που έχει στα χέρια του τα ηνία της "πράσινης" ΠΑΕ. Δεν έχει καμία διάθεση ούτε για ένα ψήγμα λαϊκισμού αυτό που πιστεύω, ούτε έχω διάθεση να πάω με το... ρεύμα του κραξίματος που πέφτει από το πρωί της Τρίτης σε social media, μηνύματα κ.ο.κ.

Είναι όμως τρομερά άδικο για τη σχέση που είχε επί 2,5 χρόνια με τον Γιοβάνοβιτς να τον "αδειάσει" κατά τέτοιον τρόπο ένα χριστουγεννιάτικο πρωινό. Και να μαθαίνει ο Σέρβος τεχνικός πως φεύγει απ’ την ομάδα κι αναλαμβάνει ο Φατίχ Τερίμ μέσα από τα sites, τα όσα έγραφαν οι Τούρκοι κι εν συνεχεία επιβεβαιώθηκαν κι απ’ τα ελληνικά ΜΜΕ.

Είναι το μίνιμουμ απρεπές για έναν άνθρωπο που πήρε την ομάδα από τις στάχτες και την οδήγησε ξανά σε ότι πιο κοντινό υπήρξε σε "κανονικό" Παναθηναϊκό τα τελευταία 14 χρόνια, να μαθαίνει από τον... Γιαγκίζ Σαμπουντσούογλου ότι δεν θα συνεχίσει στο "τριφύλλι".

Και στο κάτω-κάτω της γραφής, έχεις αποφασίσει ως ιδιοκτήτης να αλλάξεις τον προπονητή σου, με όσα καλά κι όσα άσχημα θεωρείς ότι σου έδωσε επί 2,5 χρόνια, όντας "εκνευρισμένος" μετά τον αποκλεισμό του Παναθηναϊκού απ’ την Ευρώπη; Είναι ποτέ δυνατόν να λειτουργείς τόσο εκδικητικά; Τόσο λάθος;

Ναι, ο Γιοβάνοβιτς δεν είναι ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος προπονητής που αποχωρεί από μία μεγάλη ομάδα, όμως το θέμα είναι (και) η στάση, είναι και ο τρόπος, είναι το να μην ξέρεις (για άλλη μία φορά) πως να τελειώνεις σωστά μία σχέση. Να επιλέγεις μία διαδρομή που στο τέλος της ημέρας, εσένα βλάπτει περισσότερο από κάθε άλλον.

Κι όλο αυτό γιατί; Επειδή ο Γιοβάνοβιτς "καρπωνόταν" από τον κόσμο τα εύσημα για ότι καλό γινόταν επί των ημερών του στον Παναθηναϊκό κι ο Αλαφούζος τα "άκουγε", είτε έτσι, είτε αλλιώς. Μα το τελευταίο συνέβαινε πολύ απλά για όλα όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω.

Για το "παρελθόν" του κι όσα αμέτρητα λάθη είχαν προηγηθεί απ’ τον ίδιο, τα οποία είχαν στρέψει μεγάλο μέρος του κόσμου σε μία (μίνιμουμ) μεγάλη επιφυλακτικότητα απέναντί του. Είναι δυνατόν, ακόμη και στο φινάλε να λειτουργεί ο εγωισμός και ο εκνευρισμός του ιδιοκτήτη;

Το πλάνο και οι στόχοι του Μαΐου του 2021

Θέλετε να το δούμε και πιο σφαιρικά και ποδοσφαιρικά; Τον Μάιο του 2021 ο Γιάννης Αλαφούζος κι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς κάθισαν κάτω κι έβαλαν ένα πλάνο τριετίας. Με αριθμούς, μπάτζετ, δυναμική, στόχους, σταδιακή επάνοδο της ομάδας σε πιο υψηλά στρώματα, έπειτα από μία τετραετία στα... Τάρταρα. Ποιον απ’ αυτούς τους στόχους δεν τον έπιασε ο Σέρβος τεχνικός και το τιμ του;

Ο Παναθηναϊκός πήρε έναν τίτλο μετά από 8 χρόνια ξηρασίας (Κύπελλο 2022), διεκδίκησε το πρωτάθλημα πέρσι μέχρι την τελευταία αγωνιστική, μολονότι ξέρει πολύ καλά κι ο ίδιος ο Αλαφούζος πως ο σχεδιασμός κι ο στόχος δεν ήταν αυτός, αλλά το να ξαναγίνει η ομάδα ανταγωνιστική. Ασχέτως με το τι λέει και μπορεί να πιστεύει ο κάθε δημοσιογράφος κι ο κάθε οπαδός, προέκυψε ο στόχος του πρωταθλήματος και ο Παναθηναϊκός εντέλει δεν τα κατάφερε γιατί βρέθηκε να παλεύει απέναντι σε Θεούς και Δαίμονες.

Φέτος ο πρώτος στόχος ήταν να επανέλθει σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης, ακούμπησε το Champions League, έπαιξε στους ομίλους του Europa League κι απέτυχε στο φινάλε να συνεχίσει στα playoffs εισόδου στους "16" του Europa Conference League, μολονότι ο δρόμος έμοιαζε στρωμένος και ήθελε ένα "Χ" κόντρα στη Μακάμπι Χάιφα.

Αποτυχία με βάση την αναπροσαρμογή των στόχων κατά τη διάρκεια του τετραμήνου και των ευκαιριών που παρουσιάστηκαν; Αποτυχία να πω κι εγώ, όμως την κεντρική στόχευση του καλοκαιριού ο Γιοβάνοβιτς την έπιασε, μαζί με μία υπέρβαση που έκανε στα ματς με τη Μαρσέιγ κι έφεραν άλλα 5 εκατ. ευρώ έσοδα προς το κλαμπ.

Κι αυτό υπερκαλύπτει, οικονομικά τουλάχιστον τη "ζημία" που έφερε ο αποκλεισμός απ’ τη Μακάμπι και τα 2 εκατ. ευρώ σε χαμένα έσοδα. Σε θέμα πρεστίζ δεν το καλύπτει, ούτε τη χαμένη ευκαιρία να συνεχίσει στην Ευρώπη και μετά τον Φλεβάρη, όμως το πρώτο που του ζήτησαν ως κλαμπ κι ως ιδιοκτήτης στην εφετινή σεζόν, ο Σέρβος τεχνικός το έκανε.

Σε ότι αφορά δε το πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός απώλεσε το προβάδισμα των 4 βαθμών που είχε απ’ τον ανταγωνισμό του με τις δύο ήττες σε "Βικελίδης" και Περιστέρι. Είναι όμως στο -1 απ’ την πρώτη θέση και πριν από έναν μήνα φωτιά, με 5 μεγάλα ματς απέναντι σε Ολυμπιακό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ σε πρωτάθλημα και Κύπελλο.

Ο Αλαφούζος μπορεί να θεωρεί μέσα του πως ο Γιοβάνοβιτς "ταβάνιασε" και πως "έπρεπε" να το κάνει τώρα όλο αυτό, για να αλλάξει τη δυναμική και τη διάθεση της ομάδας του, πριν απ’ αυτά τα ματς, έχοντας χάσει προφανώς την πίστη πως ο Σέρβος τεχνικός θα μπορούσε να το καταφέρει σ’ αυτά τα ματς.

Πόσο άδικο όμως είναι όλο αυτό για έναν προπονητή που έχει υπηρετήσει και χτίσει σωστά όλα όσα του έχεις βάλει ως στόχους, να τον "αδειάζεις" σ’ αυτή την στιγμή και να μην τον αφήνεις να ολοκληρώσει τη σεζόν και να κριθεί με το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί; Την στιγμή που έχει στηρίξει με κάθε τρόπο και μέχρι να σκάσουν και οι... μπάλες στο Κορωπί τον Λάζλο Μπόλονι. Τον Μπόλονι ρε φίλε...

Το μεγάλο "πρέπει" που έχει ήδη ο Τερίμ

Και πόσο μεγάλο ρίσκο είναι, μεσούσης της περιόδου να (λες ότι) ψάχνεις για... ηλεκτροσόκ και χαμένα winning spirits, λες και πέρσι την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ δύο φορές στην Τούμπα ή τον Ολυμπιακό στα playoffs, τους... νίκησε κάποιος άλλος προπονητής.

Το να θεωρείς πως ένας κύκλος κλείνει και πως το τριετές πλάνο που έβαλες με έναν τεχνικό οδηγείται προς το τέλος, είναι κάτι απολύτως σεβαστό, απ’ την στιγμή που εσύ είσαι που πληρώνεις κι αποφασίζεις αυτή την στιγμή στην πυραμίδα του ποδοσφαιρικού τμήματος. Το θέμα όμως είναι με τι κριτήρια το αποφασίζεις σ’ αυτό το χρονικό σημείο και με τι τρόπο το κάνεις όλο αυτό. Και πότε το κάνεις αυτό...

Κι από έναν προπονητή τεχνοκράτη, επιλέγεις να πας σε έναν τεχνικό με πολύ "βαρύ" βιογραφικό και ιστορία στο άθλημα, ο οποίος όμως παίρνει την ομάδα στα μέσα της σεζόν και πρέπει να βρει μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα τις ισορροπίες του. Ο Τερίμ είναι τεράστια προσωπικότητα κι ένας προπονητής με πολύ μεγάλες παραστάσεις και θα κριθεί όπως όλοι στο γήπεδο, όμως πλέον του βάζεις πολύ ψηλά έναν απόλυτη πήχη. Να πάρει το πρωτάθλημα!

Κι αν δεν τα καταφέρει εντέλει, έτσι όπως έχεις οδηγήσει εσύ τα δεδομένα ως ιδιοκτήτης, κινδυνεύεις να τορπιλίσεις άλλο ένα πρότζεκτ και να πετάξεις στα σκουπίδια 2,5 χρόνια δουλειάς και χτισίματος. Κι αντί για τον Παναθηναϊκό της τριετίας 2024-2027, όπως τον οραματίζεσαι, να ξαναβρεθείς πάλι στον Παναθηναϊκό του... 2021.

Μα αν τα καταφέρει εντέλει ο Τούρκος τεχνικός, να είσαι σίγουρος πως το πρώτο συγχαρητήριο τηλεφώνημα που θα δεχθεί το κλαμπ, θα είναι απ’ τον ίδιο τον ΙΒΑΝ ΓΙΟΒΑΝΟΒΙΤΣ! Τον μεγαλύτερο κύριο εντός κι εκτός γηπέδου που πέρασε απ’ το υπέρ-τοξικό ελληνικό πρωτάθλημα τα τελευταία 20 χρόνια.