Ακόμη δεν τον είδαμε, γάτο τον βαφτίσαμε

Ποιος Έλληνας δημοσιογράφος έχει παρακολουθήσει τον Φράνκο Κοστάνσο κι έχει προσωπική άποψη; Κανένας. Αυτό, όμως, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο, ούτε για διθυραμβικά πρωτοσέλιδα, ούτε για σχόλια για την αναμφισβήτητη αξία του. Ότι πρόκειται περί "γάτου" και περί "κέρβερου", που όταν παίρνει αμπάριζα και βγαίνει όλα τα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει.

Ο αθλητικός Τύπος στην Ελλάδα έχει σημαντική εξέλιξη. Έστω κι αν τώρα με την κρίση οι σελίδες έχουν μειωθεί, σε κάθε εφημερίδα υπάρχουν κάποιες "στάσεις". Κάποιες σελίδες που ο αναγνώστης θα σταματήσει για να διαβάσει, χωρίς να τον ενδιαφέρει τι λένε οι τίτλοι. Κι όσο πιο πολλές "στάσεις" έχει μια εφημερίδα, τόσο αυξάνει και το δέσιμο με τους αναγνώστες-πελάτες. Σε ότι έχει να κάνει όμως με τις μεταγραφές, επικρατεί ακόμα η λογική της δεκαετίας του '60. Στην εποχή που τίποτα δεν μένει κρυφό κι ο καθένας μπορεί να μάθει τα πάντα, μέσα σε πέντε λεπτά, οι εφημερίδες πάνε να πουλήσουν με κόλπα του περασμένου αιώνα. Ποιος θα θυμάτε άλλωστε τον χειμώνα τι είχε γραφτεί το καλοκαίρι. Όταν μάλιστα το κοινό είναι περιορισμένο κι απευθύνονται μόνο στους οπαδούς δεν έχουν κι άλλη επιλογή. Για παιχταράδες θέλει να διαβάσει ο πελάτες, για παιχταράδες θα του γράψουνε.

Θυμάμαι όταν είχε κάνει ο Παναθηναϊκός τη μεταγραφή Φλάβιο Κονσεϊσάο από τη Γαλατά. Πάταγος. Για τον παικταρά που έχει φορέσει και τιμήσει τη φανέλα της Ρεάλ. Κάπου στα ψιλά των μέσα σελίδων, υπήρχε η τοποθέτηση του Τούρκου δημοσιογράφου ότι ο "Κονσεϊσάο έμπαινε στο γήπεδο κι έπαιζε ποδόσφαιρο, λες και φόραγε παντόφλες". Κι αυτό αποδείχτηκε τελικά. Ο Κονσεϊσάο έφυγε στη μέση της σεζόν και σταμάτησε μάλιστα το ποδόσφαιρο. Δεν θέλω να πω με όλα αυτά ότι ο Κοστάνσο είναι κακός τερματοφύλακας. Για να είναι πέντε χρόνια βασικά στη Βασιλεία, τη βάση την παίρνει. Το πόσο καλός είναι θα φανεί το γήπεδο. Αν είναι όμως να σταθείς σε κάτι, είναι οι δηλώσεις των δημοσιογράφων συμπατριωτών του. Αφού καταρχήν λένε για τα θετικά, ακολουθούν στη συνέχεια οι επιφυλάξεις. "Ο Κονστάνσο δεν έκανε καριέρα διεθνούς φήμης γιατί δεν έχει σταθερότητα στις εμφανίσεις του. Πολλά κενά σημεία. Παιχνίδια που ήταν "φάντασμα". Έπασχε από έλλειψη εμπιστοσύνης" ο ένας. "Ζήτημα η ψυχολογία του. Αν η πρώτη του επαφή με τη μπάλα είναι άτσαλη, αν η πρώτη του επέμβαση δεν είναι καλή, τότε τον παίρνει η κάτω βόλτα", ο άλλος.

Δεν νομίζω ότι οι δύο Αργεντίνοι δημοσιογράφοι έχουν κανένα λόγο να υποβιβάσουν τον Κονστάνσο ή να τον συκοφαντίσουν. Κάπως έτσι θα είναι όπως τα λένε. Κι υπάρχουν οι αποκαλούμενοι γκολκήπερ-ψυχολογίας, που αν τους βγει ένα παιχνίδι τα πιάνουν όλα κι αν δεν τους βγει το ένα λάθος διαδέχεται το άλλο. Για αυτό κι οι καλοί γκολκήπερς είναι δυσεύρετοι. Απαραίτητα στοιχεία η αυτοπεποίθηση και η ηρεμία, που μεταφέρονται κατ' επέκταση σε όλη την άμυνα. Αυτή είναι η διαφορά του μεγάλου γκολκήπερ από τον καλό γκολκήπερ. Αυτό που απέκτησε με την πάροδο των χρόνων ο Αντώνης Νικοπολίδης. Δεν είχε κανείς την απαίτηση από τον Ολυμπιακό, ή οποιαδήποτε ελληνική ομάδα, να βρει κάτι σπέσιαλ. Στα περισσότερα παιχνίδια στο πρωτάθλημα, ο γκολκήπερ του Ολυμπιακού είναι θεατής. Η θέση, όμως, όπως είπαμε είναι κομβική. Ειδικότερα στα ματς της Ευρώπης. Το κατά πόσο λοιπόν ο Κοστάνσο είναι γάτος και κέρβερος θα αποδειχτεί στο χορτάρι.