O γάμος επιβεβαιώνει το πάθος του έρωτα. Τα διαζύγια δείχνουν το επίπεδο του πολιτισμού. Ακόμα και τα κοινή συναινέσει είναι κάποιος φορές, αποτέλεσμα συμφερόντων και εκβιασμών.

Αν αυτά, αναφέρονται στα ζευγάρια, ισχύουν και βρίσκουν εφαρμογή και στο ποδόσφαιρο. Πέρυσι τέτοια εποχή είχε γίνει ο αρραβώνας του Άρη με τον Νέρι Καστίγιο. Όταν είχε πάει για έξι μήνες. Το καλοκαίρι έγινε ο γάμος με διετές συμβόλαιο. Φυσικό και επόμενο ήταν να επέλθει σύντομα το διαζύγιο.

Που είχε στεριώσει τα τελευταία πέντε χρόνια ο Νέρι για να στεριώσει στο Βικελίδης; Πουθενά. Άντε διώξτον όμως. Έχει κάτσει πάνω στο διετές συμβόλαιο και δεν το κουνάει ρούπι. Κι από την πλευρά του καλά κάνει. Στον Άρη οφείλουν να ξέρουν που και με ποιον βάζουν την υπογραφή τους. Όπως έγραψε και μια ψυχή είναι σα να παντρεύεσαι τη Σάσα Μπάστα και μετά να διαπιστώνεις με έκπληξη ότι έκανες λάθος.

Ταυτόχρονα, είχαμε την Τετάρτη το απόγευμα την αποχώρηση των Κοντρέρας και Βιεϊρίνια, από τον ΠΑΟΚ. Δύο εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις ποδοσφαιριστών. Ο Πορτογάλος πήγε στην Θεσσαλονίκη, στα 22 του χρόνια και εκεί ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά.

Ύστερα από τρισήμιση χρόνια παρουσίας στον ΠΑΟΚ,( στην αρχή σαν δανεικός από την Πόρτο), άνοιξε την πόρτα της Εθνικής Πορτογαλίας. Έκανε ένα βήμα στην καριέρα του με την μεταγραφή στην Βόλφσμπουργκ.

Ο Χιλιανός ήταν εντελώς διαφορετική περίπτωση. Το καλοκαίρι του 2008 που πήγε (επίσης κι αυτός) στον ΠΑΟΚ ήταν ήδη 30 χρονών. Πολίτης του κόσμου με θητεία στην Γαλλία με την Μονακό, στην Ισπανία με την Οσασούνα, στη Πορτογαλία με την Σπόρτινγκ, ξανά στην Ισπανία με την Θέλτα και πίσω στην Πορτογαλία στη Μπράγκα.

Στα τρισήμιση χρόνια της θητείας του, στον ΠΑΟΚ, δεν πήραν κάποιον τίτλο. Η παρουσία τους, συνδυάστηκε με την γενικότερη προσπάθεια, ανασυγκρότησης και αναγέννησης της ομάδας. Η εικόνα τους, να αποχαιρετήσουν τους οπαδούς του ΠΑΟΚ, πριν το ματς με τον Λεβαδειακό, κάνοντας βόλτα στο χορτάρι με τα πολιτικά, ήταν σπάνια.

Συνήθως στην Ελλάδα, όταν αποχωρούν οι ποδοσφαιριστές, είτε φεύγουν κακήν κακώς ή σαν τους κλέφτες από την πίσω πόρτα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, ο Τζιοβάνι και ο Ριβάλντο στον Ολυμπιακό, που είχαν ακόμα ισχυρούς δεσμούς με την εξέδρα.

Ήταν λοιπόν μόνο το δέσιμο των Κοντρέρας-Βιεϊρίνια με τον κόσμο. Η εικόνα τους να φύγουν σχεδόν δακρυσμένοι από την Τούμπα δείχνει το γενικότερο δέσιμο τους με την ομάδα. Και την αμοιβαία κατανόηση για τις συνθήκες που επέλεξαν το διαζύγιο.

Δεν μπορούσε πλέον ο ΠΑΟΚ να πληρώνει το υψηλό συμβόλαιο του Κοντρέρας. Δεν μπορούσε πλέον ο ΠΑΟΚ να επιβιώσει αν δεν πούλαγε τους παίκτες. Και πούλησε πρώτον, τον καλύτερο: Τον Βιεϊρίνια. Αυτό το ήξεραν και το κατανόησαν και οι οπαδοί που ευχαρίστησαν τους δύο ποδοσφαιριστές για την προσφορά τους, με το τελευταίο χειροκρότημα.

Σαν επιβεβαίωση για την προσφορά τους και την συμπεριφορά τους μέχρι και την τελευταία στιγμή. Ο Κοντρέρας χάρισε κάποια από τα δεδουλευμένα στον ΠΑΟΚ ενώ ο Βιεϊρίνια είπε ότι θέλει κάποια στιγμή να επιστρέψει στην Ελλάδα. Η σύντροφος του άλλωστε είναι Ελληνίδα και αν υπήρχε προοπτική να συνεχίσει την καριέρα του στην Ελλάδα θα είχε πάρει την ελληνική υπηκοότητα και θα έπαιζε στην Εθνική. Ο Κοντρέρας αφήνει πίσω του μέχρι το καλοκαίρι την οικογένεια του, για να τελειώσουν τα παιδιά του την σχολική σεζόν.

Ιδού λοιπόν που ακόμα και σήμερα, υπάρχει χώρος για συναίσθημα στο ποδόσφαιρο. Κανένας από τους δύο ποδοσφαιριστές, δεν είχαν κάποιον λόγο να παίζουν θέατρο. Ο τρόπος αποχωρισμού δείχνει τους δεσμούς τους με την ομάδα και την πόλη. Ότι ο ΠΑΟΚ και η Θεσσαλονίκη, τους κέρδισαν και σαν ανθρώπους.

Οι περιπτώσεις των Κοντρέρας και Βιεϊρίνια επιβεβαιώνουν ότι το ποδόσφαιρο είναι κάτι παραπάνω από επάγγελμα.