Αν υπήρχε αστυνομία ποδοσφαίρου...
Έχει λεχθεί ότι οι αθλητικοί συντάκτες είναι τυχεροί. Επειδή έχουν κάνει το χόμπι τους επάγγελμα. Ο οπαδός, ο φίλαθλος πληρώνει εισιτήριο για να δει την ομάδα του. Ο δημοσιογράφος και τσάμπα μπαίνει στο γήπεδο και πληρώνεται για να γράψει στην εφημερίδα ή να μιλήσει στο ραδιόφωνο.
Κι από πρώτη άποψη έτσι είναι. Με το μέσο φίλαθλο μάλιστα να διαπιστώνει πολλές φορές ότι ο μέσος δημοσιογράφος είτε από άγνοια είτε από σκοπιμότητα, σε σχέση μ' αυτά που γίνονται στο γήπεδο, λέει ή γράφει άλλα αντ' άλλων.
Δεν είναι πάντα έτσι, όμως. Άντε ξεκίνα, δηλαδή, από το σπίτι σου να πας Δευτέρα βράδυ στο Περιστέρι να δεις Ατρόμητος-Παναθηναϊκός. Το τυφλός εναντίον του μονόφθαλμου τούς κολακεύει. Όπως κι ο χαρακτηρισμός του Νιόπλια ότι στο πρώτο ημίχρονο ήταν σα να έβλεπε παιχνίδι παλαιμάχων.
Αν υπήρχε ποδοσφαιρική αστυνομία, θα είχαν συλληφθεί όλοι για κακοποίηση του ποδοσφαίρου. Στα πρώτα 45 λεπτά Νεμπεγλέρας (με κλεισμένα τα 35) και Σφακιανάκης (με κλεισμένα τα 34) είχαν στήσει Σινικό Τείχος. Η μπάλα στην περιοχή του Μιχαηλίδη δεν έφτανε με τίποτα. Επειδή, όμως, το χρόνο δεν τον νίκησε κανείς, νίκησε στο τέλος ο Λάζαρος.
Όχι στο γήπεδο να είσαι, στον καναπέ του σπιτιού σου αραγμένος δεν μπορούσε ν' αντέξεις αυτό το θέαμα. Σε κουράζει, σε νευριάζει, σε προσβάλλει σε τελική ανάλυση. Να χάσεις μιάμιση ώρα για να βλέπεις κάποιους με φανέλες και σορτσάκια να υποδύονται τους ποδοσφαιριστές. Ότι δήθεν τρέχουν, ότι δήθεν πάνε ν' αλλάξουν τη μπάλα, να ντριμπλάρουν ή να μαρκάρουν. Μιλάμε για 100% ποδόσφαιρο-μαϊμού.
Ο χαρακτηρισμός δεν αφορά μόνο τις μπόμπες στα ποτά. Ο πονοκέφαλος και στις δύο περιπτώσεις είναι οδυνηρός. Θα μου πείτε τώρα, κάποιος δουλεύει οκτώ ώρες για είκοσι Ευρώ. Κι εσύ γκρινιάζεις επειδή δεν είδες καλό ποδόσφαιρο; Σωστό κι αυτό. Και τι να πούνε αυτοί που πήγανε στο γήπεδο και πληρώσανε κι από πάνω; Κι αυτό σωστό, εν μέρει όμως.
Ο οπαδός έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα. Την καψούρα για την ομάδα του. Το να δει καλή μπάλα έπεται. Αυτό που προηγείται και επιβάλλεται μάλιστα είναι η νίκη. Όσο κι αν ζοχαδιάζεται με το θέαμα, αν η ομάδα του κερδίσει, ΟΚ. Όπως κι ο χαμένος. Λίγο τον ενοχλεί αν η ομάδα του δεν έχει παίξει καλά. Πολύ περισσότερο τον πονάει η ήττα.
Όταν είσαι τρίτος, όμως, θα πρέπει να σου καταβληθεί επίδομα ανθυγιεινής εργασίας. Σε μια εποχή που κόσμος τρέχει όλη την ημέρα για να προλάβει και είσαι σε διαρκή πίεση και ένταση, το να βλέπει επαγγελματίες αθλητές να περπατάνε είναι δύο φορές ανυπόφορο. Πραγματικά, όσοι αγαπάνε το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα έχουν βρεθεί σε λάθος χώρα. Γι' αυτό και τα γήπεδα έχουν αδειάσει από φιλάθλους και η πελατεία τους περιορίζεται στους οπαδούς.
Αν διαθέτεις τα λεφτά, μπορείς να αγοράσεις οποιοδήποτε προϊόν και οποιαδήποτε υπηρεσία. Θα πληρώσεις πανάκριβα, αλλά θα φας πολύ καλά σ' ένα καλό ρεστοράν. Θα διασκεδάσεις σ' ένα καλό μπαρ. Με το καλό ποδόσφαιρο, όμως, υπάρχει πρόβλημα. Στην Ελλάδα είναι σαν τη χελώνα καρέτα καρέτα. Είδος προς εξαφάνιση. Όσο και να ψάξεις, όσο κι αν προσπαθήσεις, δεν θα το βρεις. Αν σου κάτσει ένα καλό ματς στα δέκα, θα πρέπει να πεις κι ευχαριστώ.