Στα κανονικά παιχνίδια αυτό που μετράει πάνω απ όλα είναι το αποτέλεσμα. Όπως έχει πει κι ο μέγας ποδοσφαιρικός αναλυτής, Νίκος Νιόμπλιας: " Σημασία έχει πως κερδίσαμε. Κανείς δεν θα θυμάται πως έχουμε παίξει".

Στα φιλικά ματς η δουλειά κάπου πάει μονα-ζυγά μονόζυγα. Το αποτέλεσμα, αν δεν μας συμφέρει, πάει στην έκφραση: "Ο κόουτς έβγαλε τα συμπεράσματα που ήθελε" Ή " Οι παίκτες ήταν πιασμένοι από τις σκληρές προπονήσεις που είχαν προηγηθεί." Και στην τελική ακόμα ακόμα και στην ποιο κακή εμφάνιση, όλο και κάποιος παίκτης θα έχει διακριθεί για να σταθούν απάνω του οι εφημερίδες και να σώσουν την παρτίδα.

Από την άλλη, οι μεγάλες νίκες φέρνουν ενθουσιασμό και δείχνουν για : " Πολύ μεγάλα πράγματα είναι φέτος η ομάδα". Μέσα λοιπόν σ αυτή την αποθέωση ή την υποβάθμιση, ανάλογα κατά πως μας συμφέρει, της καλοκαιρινής καθημερινότητας υπάρχουν κι εξαιρέσεις.

Όπως το Ίντερ - Ολυμπιακός της Κυριακής. Το τελικό 2-2 είναι για την στατιστική. Παίζοντας στο τέλος ο Ολυμπιακός με κεντρικό αμυντικό δίδυμο τους Παπάζογλου-Ποτουρίδη, αν είχε πέντε λεπτά ακόμα το ματς μάλλον θα είχε φάει και τρίτο γκολ. Πέρα απ όλα τ άλλα όμως, σημασία στο συγκεκριμένο παιχνίδι έχει η λεπτομέρεια. Ότι το ημερολόγιο έγραψε 21 Αυγούστου. Δεν ήταν ένα ματς δηλαδή αμέσως μετά τη προετοιμασία. Ήταν ένα ματς μία εβδομάδα πριν αρχίσει το πρωτάθλημα. Το τελευταίο τεστ. Κι αυτό έχει τη σημασία του.

Ο Παναθηναϊκός πέρσι την είχε κερδίσει την Ίντερ. Το παιχνίδι όμως είχε γίνει στις 3 Αυγούστου. Νωρίς. Πολύ νωρίς. Πάντα υπάρχει κίνδυνος να σε ξεγελάσει ένα φιλικό ματς. Ειδικότερα όταν γίνεται νωρίς.

Το θετικό λοιπόν για τον Ολυμπιακό είναι ότι έδειξε πανέτοιμος, έξι μέρες πριν την πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Έχοντας μάλιστα πρόσφατη εικόνα, από τα παιχνίδια του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ για το Europa League, έδειξε κανονική ομάδα.

Ομάδα με συνοχή, με σχέδιο μέσα στο γήπεδο που προσπαθεί να παίξει με βάση κάποιο συγκεκριμένο πλάνο. Αυτά στο ποδόσφαιρο είναι αυτονόητα, αλλά δεν τα βρίσκεις εύκολα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Το ξαναλέω: Πάντα στη μπάλα ένα φιλικό παιχνίδι μπορεί να σε ξεγελάει θετικά ή αρνητικά. Η εικόνα του Ολυμπιακού όμως κόντρα στην Ίντερ με παίκτη λιγότερο από το 277ο λεπτό ήταν 100% πειστική.

Μία ομάδα που έρχεται με φόρα από τη περυσινή σεζόν, ξέρει τι ζητάει μέσα στο γήπεδο και τον τρόπο με τον οποίο θα το πάρει. Μία ομάδα που στάθηκε καλά έστω και χωρίς Τοροσίδη, Ιμπαγάσα, Ριέρα, Τζιμπούρ που είναι από τις πλέον ποιοτικές μονάδες της.

Μία ομάδα που έβγαλε διακριθέντες τον Μοντεστό και τον Μαρκάνο. Μία ομάδα που δεν έχει καμία σχέση με όλες τις άλλες στο πρωτάθλημα. Ο ΠΑΟΚ έχει τέτοια στοιχεία, δεν έχει βάθος στο ρόστερ για να βγάλει τη σεζόν όμως. Δεν είναι κάτι το σούπερ ή το εξαιρετικό ο Ολυμπιακός. Όσο έπαιζε με έντεκα κόντρα στην Ίντερ μία φάση δεν είχε καταφέρει να βγάλει. Απέναντι όμως στη ποδοσφαιρική φτώχεια που βγάζουν Παναθηναϊκός και ΑΕΚ, είναι σαν να παίζει στο πρωτάθλημα μόνος του.