Το ψώνιο δεν είναι κάτι καινούργιο στην ελληνική κοινωνία. Που εμφανίστηκε δηλαδή μαζί με την ιδιωτική τηλεόραση και τους τηλεστάρς Ταμπάκη και Κάτμαν στις εκπομπές της Ανίτας Πάνια. Ή και σε ακόμα πιο προχωρημένα στάδιο τις μεταμεσονύκτιες ώρες σε περιθωριακά κανάλια, με κάτι φιγούρες όπως του "Μίστερ Μπούτια" που πέφτει τ' ανάσκελα στο πάτωμα και παριστάνει την Κατίνα Παξινού σε Αρχαία Τραγωδία.

Τα ψώνια προϋπήρχαν της τηλεόρασης. Εμείς οι μεγαλύτερο είχαμε ακούσει για τον περιβόητο Αρμάνδο Δελαπατρίδη. Αρχηγό του κόμματος των κυανόλευκων, που έβγαλε λόγους σε καθημερινή σχεδόν βάση στην πλατεία Συντάγματος. Ο "πρόεδρος", όπως τον αποκαλούσαν, είχε στο πρόγραμμα του την Ίδρυση Υπουργείου Έρωτος, όπως και την κατάργηση των συρματοπλεγμάτων στο Δαφνί! Πάντα ντυμένος στην τρίχα κατά κανόνα με φράκο, έτρωγε στα καλύτερα ρεστοράν και ξενοδοχεία. Εύποροι Αθηναίοι αναλάμβαναν τα έξοδα του, προκειμένου να διασκεδάζουν μαζί του. Τον καλούσαν μάλιστα σε σπίτια στη Κηφισιά και το Φάληρο(τις καλές συνοικίες εκείνης της εποχής) για να βγάζει πολιτικούς λόγους.

Δεν είναι καινούργιο, λοιπόν, το σχετικό φαινόμενο με τον Βασίλη Λεβέντη ή τον Δημοσθένη Βεργή. Ειρωνία της τύχης για τον Αρμάνδο Δελαπατρίδη ότι πέθανε ξεχασμένος απ' όλους στο Δημόσιο Ψυχιατρείο (Δαφνί) του οποίου ήθελε να γκρεμίσει τα συρματοπλέγματα.

Το ότι ο Αρμάνδος Δελαπατρίδης ουδέποτε είχε πολιτευθεί, μικρή σημασία είχε. Για την τότε μικρή Αθήνα ήταν το ψώνιο που διασκέδαζε τον κόσμο. Ο πρόεδρος. Όπως μικρή σημασία είχε, αν τελικά θα δείξει τα 15 εκατομμύρια ευρώ ο Πρίγκιπας με την εμφάνιση τους να πηγαίνει από Δευτέρα σε Πέμπτη κι από Πέμπτη σε Δευτέρα. Όπως επίσης μικρή σημασία έχει αν γίνει τελικά το ντιλ και θα αφιχθεί στην Αθήνα, ο πολυχρονεμένος Αλ Σαούντ.

Μέχρι τότε ο Βλάσης Τσάκας μπορεί να παίζει το ρόλο του συνεργάτη του Πρίγκιπα, να παρεμβαίνει στα δρώμενα και να συμπεριφέρεται σαν ο εν δυνάμει ιδιοκτήτης του Παναθηναϊκού. Όπως ο Δελαπατρίδης προανήγγειλε την ίδρυση του Υπουργείου Έρωτος, έτσι κι ο Τσάκας προαναγγέλλει την μεταγραφή του Ροναλντίνιο. Όπως ο Ταμπάκης ότι είναι επαγγελματίας τραγουδιστής έτσι κι ο Τσάκας πιστεύει ότι είναι θεσμικός παράγων της ΠΑΕ ΠΑΟ: "Αν γίνουν τα ίδια στο Καραϊσκάκης, όπως πέρυσι με τον Καλόπουλο θα πάρω την ομάδα και θα φύγω".

Και δεν έχει καμία σημασία το ότι ο Τσάκας δεν πήγε καν στο Καραϊσκάκης κι είδε το ματς από την τηλεόραση σε κάποια καφετέρια. Είναι κάτι που ποτέ δεν πρόκειται να συγχωρέσει στον Βαγγέλη Μαρινάκη. Και για αυτό ίσως παρενέβη με προσωπική δήλωση στην αντιπαράθεση Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού για την επιστροφή του Καλόπουλου στους πίνακες. Και με σκληρή γλώσσα μάλιστα, αφού όπως τονίζει "δεν πρόκειται να στερήσει από τον κ. Μαρινάκη τον τίτλο του γραφικού που του έχει απονεμηθεί". Και καταλήγοντας επισημαίνει: "Να γνωρίζετε, Όμως, ότι με τη νέα διοίκηση της ΠΑΕ Παναθηναϊκός υπό της Αυτού Υψηλότητας, τζάμπα μάγκες τέλος".

Τις οποίες δηλώσεις Τσάκα τα ΜΜΕ και επιζητούν και τις δημοσιεύουν με την πρέπουσα σοβαρότητα. Όχι ότι προέρχονται από κάποιο ψώνιο, που έχει αυτοαναγορευτεί σε θεσμικό ποδοσφαιρικό παράγοντα, αλλά έχοντας την βαρύτητα του εκπροσώπου της Αυτής Εξοχότητας του Πρίγκηπα.

Προφανώς η βαλίτσα θα πάει ακόμα πιο μακριά. Ανεξάρτητα από την κατάληξη της υπόθεσης Αλ Σαούντ, που όπως όλα δείχνουν θα εξελιχθεί σε φιάσκο. Ο Τσάκας δεν δείχνει να είναι απ' αυτούς που εγκαταλείπουν. Ο Πρίγκιπας μπορεί να αποσυρθεί, αλλά ο Τσάκας ποτέ. Πάντα θα βρίσκει μια αφορμή ή πρόφαση για να είναι στην επικαιρότητα. Το ψώνιο της δημοσιότητας είναι από τα μεγαλύτερα πάθη. Δεν κόβεται. Προκαλεί εθισμό και εξάρτηση. Πως μπορεί να ζήσει από δω και πέρα ο Τσάκας χωρίς να χτυπάει το τηλέφωνο του και να κάνει δηλώσεις; Κάτι τέτοια είναι να μην αρχίσουν. Έτσι κι αρχίσουν δεν σταματάνε με τίποτα. Τίποτα, δεν μπορεί να σταματήσει τον Τσάκα από το να ζει τον μύθο του. Που εδώ που τα λέμε είναι και ανώδυνος και ακίνδυνος. Αν κάποιος πιστεύει ότι είναι ο Μέγας Ναπολέων ή ο επόμενος Πρωθυπουργός σαν τον Αρμάνδο Δελαπατρίδη, ή το άλτερ έγκο του Πρίγκιπα δεν ενοχλεί κανέναν.