Τότε ήταν που έγραψα ότι οι ποδοσφαιριστές μπορεί να φοράνε κοντά παντελονάκια, αλλά δεν είναι μικρά παιδιά για να φοβηθούν όταν κάποιος μεγάλος τους βάζει τις φωνές και να μην το ξανακάνουν. Ούτε φαντάροι, να τους βγάλει ο διοικητής στην αναφορά και να μοιράζει μέρες φυλακής

Όπως και αποδείχθηκε δηλαδή, αφού ο Παναθηναϊκός έμεινε όπως ήτανε κι αυτός που άλλαξε ήταν ο προπονητής. Μετά το 1-2 στην Καβάλα ήρθε η σειρά του Μανόλο Χιμένεθ να πει το ίδιο ποίημα. "Όσοι δεν θέλουν ή δεν μπορούν, δεν έχουν θέση στην ΑΕΚ. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να βάλω την ομάδα νέων". Ούτε στο δεύτερο σκέλος πρωτοτύπησε. Μετά από την ήττα στο Αλκαζάρ από τον Αστέρα Τρίπολης το ίδιο ακριβώς είχε πει ο Κώστας Πηλαδάκης: "Αν συνεχισθεί αυτή η κατάσταση, θα εισηγηθώ στον προπονητή να χρησιμοποιήσει την ομάδα νέων".

Τέτοιου είδους πρακτικές θυμίζουν το ξεμάτιασμα. Με το να πεις, όμως, από μέσα σου το "Πάτερ ημών", να κάνεις με τα δάχτυλα το σχήμα του σταυρού και να ολοκληρώσεις με τρία φτου φτου φτου, κανένα κακό μάτι δεν φεύγει και κανένας πονοκέφαλος δεν περνάει. Ένα Ντεπονάκι κάνει τη δουλειά του μια χαρά.

Ντεπόν, όμως, που να κάνει τους μέτριους ποδοσφαιριστές καλούς δεν υπάρχει. Ούτε κάποιο άλλο φάρμακο άμεσης δράσης να βελτιώσει αυτούς που είναι σε κακή κατάσταση. Όταν, λοιπόν, ακούγονται φωνές στα αποδυτήρια είτε από προπονητές είτε από παράγοντες, πάει να πει ότι η ποδοσφαιρική επιστήμη έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά.

Η ομάδα έχει κωλοκάτσει και δεν μπορεί να πάρει τα πόδια της. Κι επειδή δεν υπάρχει ποδοσφαιρική λύση, το πάμε στο νταϊλίκι και στον τσαμπουκά. Μπας και φοβηθούνε τα παλιόπαιδα οι ποδοσφαιριστές. Μπας και τους θίξουμε το φιλότιμο. Ταυτόχρονα, βέβαια, βγάζουμε τις όποιες δικές μας ευθύνες από πάνω μας και τις ρίχνουμε σ' αυτούς. Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν έρχεται το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.

Πόσο καλύτερη, όμως, θα μπορούσε να είναι η συγκεκριμένη ΑΕΚ της Καβάλας; Ή μήπως οι ποδοσφαιριστές, που έχει φωτογραφίσει ο Χιμένεθ ότι θέλει να διώξει τον Ιανουάριο, παίζανε στην Καβάλα; Δύσκολο.

Τα προβλήματα στο ποδόσφαιρο δεν είναι υποκειμενικά. Εννιά φορές στις δέκα είναι αντικειμενικά. Και στην περίπτωση της ΑΕΚ είναι όπως ακριβώς τα είπε ο Χιμένεθ αμέσως μετά το ματς με τρεις λέξεις: "Δεν είμαστε ανταγωνιστικοί". Και τα έκανε πενηνταράκια όταν διευκρίνισε στη συνέχεια ότι "στο ρόστερ υπάρχουν ποδοσφαιριστές δύο ταχυτήτων". Κάποιοι καλοί και οι περισσότεροι μέτριοι.

Τα πράγματα είναι απλά. Μια ομάδα με τα χαρακτηριστικά της ΑΕΚ όταν είναι κομπλέ, στην καλή της μέρα μπορεί να κερδίσει οποιονδήποτε αντίπαλο. Στην κακή της μέρα κι όταν έχει και ελλείψεις, μπορεί να χάσει από οποιονδήποτε. Κάπως έτσι κέρδισε στο "Βικελίδης" τον Άρη και τον Παναθηναϊκό, κάπως έτσι έχασε από Κέρκυρα, Ολυμπιακό Βόλου, Πανιώνιο και Καβάλα. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Όπως το είχε πει κάποτε ο Δημήτρης Μελισσανίδης: "Αυτή τη στάνη έχουμε, αυτό το τυρί βγάζει".