Σαφώς και είναι θέμα για μια ομάδα αν προκύπτει "θέμα-προπονητή". Είναι όμως το θέμα-Δέλλα το κυρίαρχο για την ΑΕΚ; Δεν νομίζω. Σχετικά με τους προπονητές ισχύει αυτό που έχει πει σε ανύποπτο χρόνο ο Ουμπέρτο Έκο: "το μοναστήρι να είναι καλά". Πολύ περισσότερο όταν δεν μιλάμε για τον οποιονδήποτε κανονικό προπονητή. αλλά για τον Τραϊανό Δέλλα, που εδώ και δύο χρόνια μαθαίνει τη δουλειά στην ΑΕΚ.

Έχουμε ξαναπεί ότι το έχουνε αυτό το χούι οι Έλληνες παράγοντες: να βγάζουν προπονητές. Πρώτος ξεκίνησε ο Γιώργος Βαρδινογιάννης με Ρότσα κλπ. Συνέχισε ο Σωκράτης Κόκκαλης με Τάκη Λεμονή. Ακολούθησε ο Νίκος Πατέρας με Νίκο Νιόμπλια. Και ιδού ο Μελισσανίδης με Τραϊανό Δέλλα. Ούτε για τον Ζοζέ Μουρίνιο πρόκειται, ούτε για τον Ερνέστο Βαλβέρδε τον καλύτερο προπονητή που έχει περάσει από το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ξεφύγαμε όμως: Νο1 θέμα για την ΑΕΚ έπρεπε να είναι και είναι η εικόνα του ΟΑΚΑ. Το άδειο γήπεδο. Τα 1.803 εισιτήρια στο πρόσφατο ματς με τον Ολυμπιακό Βόλου (συν βέβαια τους οριτζιναλίστες που έτσι ή αλλιώς ποτέ δεν πληρώνουν εισιτήριο και μπουκάρουνε στο τσάμπα). Αρνητικό ρεκόρ σ' αυτή τη διετία του Δ. Μελισσανίδη. Το ΟΑΚΑ με δύο χιλιάδες κόσμο είναι σαν να ακούς τον Στέλιο Καζαντζίδη στο "νυχτερίδες και αράχνες". όταν πριν τρεις περίπου μήνες το ίδιο γήπεδο είχε τιγκάρει με 65 χιλιάδες κόσμο. Στη ρεβάνς με τον Ολυμπιακό στο κύπελλο.

Έχουμε ξαναπεί βέβαια ότι οι οπαδοί στην Ελλάδα δεν αγαπάνε την ομάδα τους. Αυτό που κυριαρχεί είναι το μίσος για τον αντίπαλο. Κι αυτό ισχύει για όλους τους οπαδούς όλων των ομάδων. Δεν είχε γεμίσει το ΟΑΚΑ από την αγάπη των οπαδών της ΑΕΚ για την ομάδα τους. Το γήπεδο γέμισε από το μίσος για τον Ολυμπιακό και τον Βαγγέλη Μαρινάκη.

Ξεφύγαμε για δεύτερη φορά όμως: όταν μέσα σε εκατό μέρες οι 65.000 στο ΟΑΚΑ, γίνονται δύο χιλιάδες και με το ζόρι, κάτι συμβαίνει. Κι αυτό δεν μπορεί να είναι ότι η άνοδος στη Σούπερλιγκ είναι δεδομένη κι ότι τα πλέι-οφς είναι μια τυπικά και μόνο διαδικασία. Ούτε ότι ένα σημείο και μετά η ομάδα κλάταρε και σέρνεται.

Όλα αυτά θα δικαιολογούσαν μια πτώση των εισιτηρίων στις έξι με πέντε χιλιάδες. Παρακάτω δεν γίνεται. Τα 1.803 εισιτήρια σε κατεβάζουν σε επίπεδο Πλατανιά. Είναι προφανές ότι ο κόσμος της ΑΕΚ έχει ξενερώσει. Ότι δεν ψήνεται πια να πάει στο γήπεδο. Δεν τον φτιάχνει η ομάδα του. Δεν τη βρίσκει μαζί της. Η σχέση οπαδού-ομάδας είναι 100/100 ερωτική. Για να το πούμε απλά λοιπόν από το κόσμο της ΑΕΚ, έχει φύγει η καύλα για την ομάδα.

Κάποιο λάκκο έχει το γήπεδο

Είναι στη μέση κι αυτό το "καταραμένο" το γήπεδο. Γεφύρι της Άρτας. Τον Οκτώβριο του 2014 ο Ανδριόπουλος έλεγε "τα δύσκολα πέρασαν κι ότι η άδεια αναμένεται να βγει μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου ή στο τέλος του χρόνου". Φτάσαμε στις 11 Απριλίου του 2015 για να επανέλθει ο Ανδριόπουλος και να πει: "εύχομαι μέσα στους τρεις-τέσσερις επόμενους μήνες να έχουμε πάρει την πρώτη άδεια εκσκαφών!" (όταν ο Γρανίτσας που μόνο γκρέμισε και δεν έχτισε είχε πάρει άδεια για εκσκαφές μέσα σε δύο μήνες). Είναι προφανές ότι κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Αντί να χτίζουν γήπεδο, καθαρίζουν τα χορτάρια.

Δεν είναι λοιπόν το κυρίαρχο για την ΑΕΚ το θέμα-Δέλλα. Έτσι η αλλιώς η σεζόν τελειώνει. Αν τελικά προκύψει αλλαγή-προπονητή αυτή θα γίνει με τον πλέον ομαλό και νορμάλ τρόπο. Το κυρίαρχο για την ΑΕΚ είναι ότι στο κλείσιμο αυτής της διετίας (αυτής της μεταβατικής περιόδου μέχρι να επιστρέψει) την έχει εγκαταλείψει ο κόσμος της. Ο ήχος στ' αυτιά από το καμπανάκι των 1.803 εισιτηρίων είναι εκκωφαντικός. Ο κόσμος που αγκάλιασε, στήριξε και πίστεψε αυτή την προσπάθεια δείχνει κουρασμένος. Όπως λοιπόν ψάχνουν να βρουν γιατί έκατσε η ομάδα και δεν περπατάει έτσι οφείλουν να βρουν και γιατί ο κόσμος της ΑΕΚ κάθεται σπίτι του. Ο μαγαζάτορας, ο καταστηματάρχης κι έναν πελάτη να χάσει είναι ζημιά. Πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για χιλιάδες.

Το μαγαζί, το ποδόσφαιρο συνολικά τον άλλο μήνα θα κατεβάσει ρολά. Ότι ήταν να γίνει εφέτος για την ΑΕΚ, έγινε. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι σταματάει η δουλειά. Τα δύο αυτά χρόνια για την ΑΕΚ ήταν εύκολα. Τα έκανε εύκολα, δηλαδή, η παρουσία του Δ. Μελισσανίδη. Το όραμα του "ερχόμαστε". Όχι για να υπάρχουμε στη Σούπερλιγκ, αλλά για να πρωταγωνιστήσουμε. Με καινούργιο γήπεδο και με ομάδα μέσα σ' αυτό. Αυτή ακριβώς την προοπτική φρακάρουν τα 1.803 εισιτήρια. Κι αυτή ακριβώς την προοπτική οφείλει να ξανακερδίσει ο Μελισσανίδης.

Ο κόσμος, πολύ περισσότερο ο οπαδός, όσο εύκολα ενθουσιάζεται, τόσο εύκολα απογοητεύεται. Ο Μελισσανίδης την ξέρει τη δουλειά, αλλά η Σούπερλιγκ δεν είναι εύκολη. Όταν μάλιστα οι ρεπόρτερς έχουν ξεσαλώσει και γράφουν και ξαναγράφουν "ερχόμαστε για να πάρουμε το πρωτάθλημα". Για να πάρεις πρωτάθλημα, για να χτυπήσεις τον Μαρινάκη, πρέπει να είσαι καλύτερος στο χορτάρι. Πρέπει να φτιάξεις καλύτερη ομάδα. Σ' αυτή την καλύτερη ομάδα πόσοι από τους υπάρχοντες ποδοσφαιριστές χωράνε; Τρεις-τέσσερις; Για να πουλήσεις διαρκείας και να ξαναγεμίσεις το γήπεδο δεν αρκεί ο Μητσικώστας που θα κάνει τη σχετική καμπάνια. Ο Μητσικώστας σε κάνει να γελάς. Δεν μπορεί να σε πάρει από το χέρι και να σε πάει στο γήπεδο.

Να γιατί το θέμα-Δέλλα είναι το ελάσσον, κι όχι το μείζον.

Κωνσταντινούπολη με τον Στέλιο Καζαντζίδη. Το τραγούδι που ακούς όταν παίρνεις τηλέφωνο την ΠΑΕ ΑΕΚ)