"Είμαστε όλοι Έλληνες. Είναι μια άποψη κι αυτή. Για να εκφραστεί με τρεις λέξεις η αλληλεγγύη. Από το μακρινό Μανχάταν της Νέας Υόρκης, μέχρι τη σχετικά κοντινή και συγγενική Ευρώπη. Στη λογική ότι "αν πάρει φωτιά το σπίτι του γείτονα, το επόμενο που έχει σειρά είναι το δικό σου".

Σε αυτές πράγματι τις δύσκολες στιγμές πάσα προσφορά δεκτή, θα μπορούσες να πεις. ότι κάποιοι, λίγοι ή πολλοί, βγαίνουν στους δρόμους και διαδηλώνουν υπέρ της Ελλάδας και των Ελλήνων. Όπως κάναμε εμείς σαν νέοι αμέσως μετά τη μεταπολίτευση τη δεκαετία του 70. Σχεδόν κάθε μέρα και μια διαδήλωση συμπαράστασης. Πότε για τη Νικαράγουα, πότε για την Κούβα.

Ποιος να το περίμενε σαράντα χρόνια μετά ότι η Ελλάδα θα ήταν σαν την Κούβα της Ευρώπης. Με τους ισχυρούς εταίρους συμμάχους και φίλους να της επιβάλλουν όχι αποκλεισμό όπως σαν των ΗΠΑ στη Κούβα, αλλά ποινές οικονομικής εξόντωσης, προκειμένου να εισπράξουν τα δανεικά τους. Θα μου επιτραπεί, όμως, μια σοβαρή και κάθετη (για να χρησιμοποιήσω γλώσσα-ΠΑΣΟΚ) διαφωνία σχετικά με το σύνθημα "είμαστε όλοι Έλληνες". Κι όχι στη μεταφορική χρήση του, αλλά επί της ουσίας.

Σαφώς και δεν είμαστε όλοι Έλληνες. Δεν δικαιούνται να λένε ότι είναι Έλληνες όσοι κυβέρνησαν και υπερχρέωσαν τη χώρα. Όσοι διόρισαν τους συγγενείς τους και τους ψηφοφόρους τους στο Δημόσιο. Όσοι εισέπραξαν τις μίζες της Ζίμενς. Όσοι κονόμησαν από τις συμβάσεις για τα εξοπλιστικά προγράμματα. Όσοι έφτιαξαν τη φούσκα του Χρηματιστηρίου και άρπαξαν τα λεφτά από τους αφελείς και τα κορόιδα. Κανένας από αυτούς δεν είναι Έλληνας.

Άλλοι έφαγαν τα φιλέτα

Το "Έλληνας" αναφέρεται τυπικά και μόνο στην ταυτότητα. Η κυρίαρχη ιδιότητα τους είναι κλέφτες και απατεώνες. Ληστές του δημοσίου χρήματος. Σαφώς κι ο λαός που τους εμπιστεύθηκε και τους εξέλεξε έχει ευθύνη. Και σοβαρή μάλιστα. Όχι, όμως, στον βαθμό του "όλοι μαζί τα φάγαμε" του περιβόητου Πάγκαλου.΄ΚΙ όχι μόνο λόγω περιεκτικότητας στομάχου. Αν έφαγε ο κόσμος από διορισμούς και ρουσφέτια, έφαγε ψίχουλα, τα οποία τους παίρνουν πίσω και για τις επόμενες γενιές. Άλλοι έφαγαν τα φιλέτα.

Έλληνες μπορεί να είμαστε όλοι στα χαρτιά. Έλληνες είναι κι οι μεγάλοι φοροφυγάδες, Έλληνες είναι αυτοί που έχουν βγάλει τα λεφτά τους στο εξωτερικό και περιμένουν τη δραχμή για να τα φέρουν πίσω και να αγοράσουν μπιρ-παρά Και σε ότι έχει να κάνει με την ταπεινότητα μου, μακριά κι αλάργα από κάθε είδους "πατριωτισμό" και "εθνικοφροσύνη". Ιδέες που έχουν ταυτισθεί και έχουν εκπροσωπηθεί από τους συνεργάτες των Γερμανών στην Κατοχή και στους Χουντικούς επί δικτατορίας της 21ης Απριλίου. Αυτοί ομιλούσαν και ομιλούν για την Ελλάδα. Αυτοί που θέλουν να την καπηλευθούν.

Κάθε ομοιότης συμπτωματική

Τη δεκαετία του '70 ο Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε η "Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες". Για να διαχειριστεί τη θέση του από τους δεξιούς που ήταν με την Αμερική και τους κομμουνιστές που ήταν με τη Σοβιετική Ένωση. Τώρα το η "Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες" το έχει κοπιάρει ο Καρατζαφέρης. Στους Έλληνες κι όχι στους μετανάστες.

Για την Ελλάδα και για τη Μακεδοινία, δήθεν, είχε ρίξει τη Κυβέρνηση-Μητσοτάκη ο Σαμαράς. Για να σώσει την Ελλάδα την έβαλε στο ΔΝΤ ο Γιώργος Παπανδρέου. Στο ξεκίνημα του, σαν πρόεδρος του ΛΑΟΣ, ο Καρατζαφέρης το είχε πάει παραπέρα: "Δεν είμαι Εβραίος. Δεν είμαι κομμουνιστής. Δεν είμαι ομοφυλόφιλος" φώναζε σε προεκλογική συγκέντρωση του. Στη λογική του ότι κανένας Έλληνας-πατριώτης δεν θα μπορούσε να είναι ταυτόχρονα Εβραίος, κομμουνιστής, ή αδελφή. Κάθε ομοιότης με τον Αδόλφο Χίλτερ, που έστελνε αυτές τις τρεις κατηγορίες (όπως και τους τσιγγάνους) στα κρεματόρια, τυχαία και συμπτωματική.

Έλληνας και μάλιστα ακραιφνής δήλωνε ο (εκ δεξιών του Σαμαρά πλέον), Υπουργός Μ. Βορίδης, όταν ήταν πρόεδρος στην νεολαία της ΕΠΕΝ, των νοσταλγών του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Και διαδήλωνε με τη γαλανόλευκη σημαία στα χέρια, στο Παρίσι σε συγκέντρωση του Λεπέν. Σαφώς και δεν είμαστε όλοι Έλληνες. Η για να το πούμε πιο κομψά, δεν είναι όλοι οι Έλληνες ίδιοι.