Δεν φτάνουν ούτε για ζήτω
Ο Κώστας Καίσαρης δίνει έναν πόντο στον Ανδρέα Βγενόπουλο για την κίνηση να βάλει τα λεφτά που του αναλογούν στον Παναθηναϊκό. Τον καλεί όμως ταυτόχρονα ν ανοίξει τα χαρτιά του και να ξεκαθαρίσει τις προθέσεις του.
Το πε και το κανε ο Ανδρέας. Τα έβαλε τα 1.7 εκατομμύρια. Δεύτερος που αναμένεται να συνεισφέρει ο Πολέμης. Τρίτος δεν υπάρχει. Όχι για να παίξουν πρέφα, αλλά για να βάλει λεφτά στον Παναθηναϊκό.
Η δεύτερη συνεχόμενη (μετά τον ΠΑΟΚ) μπούφλα από την ΑΕΚ είναι η μία όψη του νομίσματος. Με το χέρι στην καρδιά όμως. Με τον Ολυμπιακό δηλαδή αστακό, εντός κι εκτός γηπέδων, ποιος μπορούσε να πιστέψει ότι αυτό το πρωτάθλημα θα το πάρει ο Παναθηναϊκός; Η απώλεια του τίτλου, λοιπόν, είναι το ελλάσον. Άλλωστε, δύο πρωταθλήματα μετράει ο Παναθηναϊκός τα τελευταία 15 χρόνια. Το μείζον είναι το οικονομικό πρόβλημα. Με τα σημερινά δεδομένα αυτή ήταν η τελευταία χρονιά που ο Παναθηναϊκός, θεωρητικά τουλάχιστον ξεκίναγε έχοντας σαν στόχο τον πρωταθλητισμό. Από την επόμενη κατεβαίνει στα κυβικά της ΑΕΚ.
Ο Βγενόπουλος με τα λεφτά που έβαλε παίρνει έναν πόντο. Στο ποσοστό που του αναλογεί δηλαδή είναι ο μοναδικός από τους πάλαι ποτέ πολυμετοχικούς, που καταθέτει τον οβολό του. Όλοι οι άλλοι έχουν λακίσει. Αυτός ο πόντος όμως δεν φτάνει στον Παναθηναϊκό, όχι για να πάρει την παρτίδα αλλά ούτε για να τη σώσει. Το 1.7 εκατομ. ευρώ δεν φτάνει ούτε για ζήτω. Ενδεχόμενα, μέχρι το τέλος του μήνα να λυθεί το άμεσο πρόβλημα της αδειοδότησης από την ΟΥΕΦΑ. Το συνολικό άνοιγμα μέχρι το τέλος της σεζόν είναι 8-9 εκατομμύρια ευρώ. Κι άντε και βρεθήκανε κι αυτά τα λεφτά.
Πόσα ακόμα χρειάζονται το καλοκαίρι; Για μεταγραφές ώστε ο Παναθηναϊκό να έχει μια μίνιμουμ ανταγωνιστικότητα απέναντι στον Ολυμπιακό; Δέκα; Είκοσι εκατομμύρια; Ο Βγενόπουλος με τα λεφτά που έβαλε κέρδισε τις εντυπώσεις, την Κυριακή το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό θα μετατραπεί σε άτυπο συλλαλητήριο από την πλευρά των οργανωμένων κατά του Βαρδινογιάννη. Πέρα όμως από τις εντυπώσεις υπάρχει η ουσία. Η τεράστια απόσταση δηλαδή, Ολυμπιακού Παναθηναϊκού σε ότι έχει να κάνει με το οικονομικό. Εξασφαλίζοντας μαζί με τον τίτλο ο Μαρινάκης τα 20 εκατομμύρια από το Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης περιόδου ξεφεύγει ακόμα περισσότερο αυξάνοντας την οικονομική ισχύ του αυξάνει και την επιρροή του στα θεσμικά όργανα. Αυτός που έχει τα λεφτά δεν είναι απαραίτητο και να τα ξοδεύει. Το χρήμα λειτουργεί όπως οι λάμπες του ηλεκτρικού που μαζεύουν γύρω τους όλα τα ζωύφια.
Εκτιμητέα λοιπόν η κίνηση του Βγενόπουλου αλλά δεν αρκεί. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει ανάγκη από τσοντάρισμα, έχει ανάγκη από μόνιμη και ισχυρή ιδιοκτησία. Ο Βαρδινογιάννης δίνει τις μετοχές και την ΠΑΕ, ουσιαστικά στο τζάμπα. Μοναδικό σημείο τριβής κατά τα λεγόμενα του Βγενόπουλου, η περιβόητη ΓΗΠΕΛ που κουβαλάει τις εκκρεμότητες του Βοτανικού. Αν κάποιος όμως θέλει στην πραγματικότητα να ξεφορτωθεί το μαγαζί και κάποιος άλλος θέλει στην πραγματικότητα να το πάρει η διαφορά αυτή είναι αστεία.
Είναι κατανοητό ότι οι εποχές που Βγενόπουλος μίλαγε για τους πράσινους Αμπράμοβιτς και τους παραπάνω από έναν Πιζάρο, ανήκουν στο παρελθόν οριστικά και αμετάκλητα. Τα πράγματα είναι απλά: Μπορεί ο Α. Βγενόπουλος κάτω από τις σημερινές συνθήκες να σηκώσει στις πλάτες του το βάρος του Παναθηναϊκού; Κανείς δεν λέει ότι είναι υποχρεωμένος να το κάνει.
Αν δεν το κάνει όμως όλα τα άλλα είναι ημίμετρα. Δεν λύνουν το πρόβλημα. Το μεταθέτουν. Ο Βγενόπουλος αυτή τη στιγμή κάτι που έχει ήδη καλλιεργήσει ο ίδιος με την πρόσφατη εμφάνισή του στη Γ.Σ. αλλά και την καταβολή των χρημάτων που είχε δεσμευθεί ότι θα βάλει. Όλα αυτά είναι εκτιμητέα αλλά λύση δεν δίνουν. Ο ίδιος ο Βγενόπουλος λοιπόν οφείλει να πάρει θέση και να ξεκαθαρίσει: Έχει τη βούληση και τις δυνατότητες να πάρει τον Παναθηναϊκό; Μπορεί να σηκώσει αυτό το βάρος και να κοντράρει (σε βάθος χρόνου) τον Μαρινάκη και τον Ολυμπιακό; Σε μία τέτοια περίπτωση οφείλει να ξεκαθαρίσει ταυτόχρονα τους όρους που βάζει στον Βαρδινογιάννη: "Παίρνω τον Παναθηναϊκό κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις". Αυτό είναι το ζητούμενο στον Παναθηναϊκό: Η λύση.
Κι αφού ο μοναδικός που εμφανίζεται σαν ικανός ότι μπορεί να τη δώσει είναι ο Βγενόπουλος, οφείλει ν ανοίξει τα χαρτιά του. Υποχρεωμένος να βάζει λεφτά δεν είναι. Υποχρέωσή του είναι ξεκαθαρίσει τη στάση του εκτός αν το καταρχήν ζητούμενο με το 1.7 εκατομμύριο που έβαλε ήταν να εκθέσει τον Βαρδινογιάννη κερδίζοντας ταυτόχρονα τις εντυπώσεις. Είναι κι αυτά μέσα στο παιχνίδι των επιχειρηματικών κινήσεων και συμφερόντων κινήσεις στη σκακιέρα της επικοινωνίας γύρω από τα πράσινα συντρίμμια.