Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Κατά τη διάρκεια της επταετούς δικτατορίας όποιος ήθελε να μάθει "τα νέα", άκουγε ευρωπαϊκούς ραδιοφωνικούς σταθμούς. Τη Deutsche Welle, ή τη φωνή της αλήθειας αν ήταν κομμουνιστής.

Σήμερα πενήντα χρόνια μετά, "τα νέα" έρχονται πάλι από την Ευρώπη. Η Δημοκρατία στην Ελλάδα, δεν έχει καταλυθεί όπως το 1967-74, είναι όμως ελάχιστη.

Επί Χούντας οι δηλώσεις και οι ανακοινώσεις του καθεστώτος δεν είχαν καμία σημασία. Σήμερα επί δημοκρατίας οι όποιες αποφάσεις των ελληνικών αρχών, έπονται. Ακολουθούν τις ευρωπαϊκές επιταγές και ντιρεκτίβες. Στα δελτία ειδήσεων οι ρεπόρτερς από τη Βουλή και από τα δύο μεγάλα κόμματα, δεν έχουν να πουν τίποτα το σημαντικό. Τα σπουδαία έρχονται από τους ανταποκριτές στις μεγάλες Ευρωπαϊκές πόλεις και την Ουάσινγκτον. Αυτοί αποφασίζουν: Η Μέρκελ, ο Σαρκοζί, η Λανγκάρντ του ΔΝΤ, ο Όλι Ρεν και πάει λέγοντας. Κι οι Έλληνες είναι υποχρεωμένοι να εκτελούν. Δεν είναι τυχαίο τα δύο ονόματα που έπεσαν στο τραπέζει για να διαδεχθούν τον Γ. Παπανδρέου: Ο Λουκάς Παπαδήμος που έχει διατελέσει αντιπρόεδρος της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας κι ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης που εργάζεται στο Διεθνέ Νομισματικός Ταμείο. Προαπαιτούμενο δηλαδή να τους γνωρίζουν και να τους εκτιμούν οι ξένοι.

Οι φωνές περί απώλειας της Εθνικής κυριαρχίας είναι υποκριτικές. Εθνική κυριαρχία έχει χαθεί από την ημέρα που ο Γ. Παπανδρέου ανακοίνωσε με το χαμόγελο στα χείλι από το Καστελόριζο τη σωτηρία της πατρίδας δια της προσφυγής στο ΔΝΤ. Ανέκαθεν ο δανειστής απέναντι στον δανειστή του ήταν ξεβράκωτος. Δεν αποτελούν παρέες τα κράτη. Έκτοτε κάθε δόση συνοδεύεται με το ανάλογο κόστος. Την αφαίμαξη μισθών και συντάξεων, την ύφεση την ανεργία. Προφανώς επειδή οι δανειστές έχουν το εύλογο δικαίωμα να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους. Και τα συμφέροντα του ελληνικού λαού ποιος τα διασφαλίζει; Κανένας. Όλοι στη Βουλή αναφέρονται γενικά και αφηρημένα στη σωτηρία της πατρίδας. Για ποια πατρίδα ό,ως μπορούμε να μιλάμε όταν εξαιρούνται και δεν συμπεριλαμβάνονται σε αυτή 10 εκατ. ζωές.

Προφανώς λοιπόν "τα νέα" έρχονται και θα έρχονται από την Ευρώπη. Αυτοί επέβαλλαν την κυβέρνηση συνεργασίας, αυτοί επιβάλουν και τις επιμέρους οδυνηρές λεπτομέρειες για την 6η δόση όπως έχει συμβεί και με τις προηγούμενες. Ούτε με τη νέα κυβέρνηση θ αλλάξει τίποτα. Ούτε με την επόμενη που θα προκύψει στις εκλογές. Η Ευρώπη και οι αγορές θα ηρεμήσουν. Οι Έλληνες όχι. Ο εγκλωβισμός στο Μνημόνιο είναι δρόμος χωρίς επιστροφή. Επί Χούντας τουλάχιστον υπήρχε η προοπτική της ελπίδας και αυτήν εξέφραζαν οι ραδιοσταθμοί της Ευρώπης όπως η "Deutsche Welle". Τώρα και πάλι άρχονται από την Ευρώπη αλλά οι ειδήσεις της Deutsche Welle είναι ειδήσεις απελπισίας και επιβολής.