Δύο δράμια μυαλό

Τα πράγματα είναι απλά. Σαν μια κούρσα ιπποδρόμου. Σαν να βρίσκεσαι στο παλιό ιπποδρόμιο στο Δέλτα και να ακούς τη φωνή του Στάθη Γαβάκη: "Οι ίπποι τέθηκαν στις διαταγές του αφέτη. Για την πρωτοπορία ο Μαρτινέγκο από πίσω συγκαλπάζουν Κονικσταντόρ και Περσέας, ενώ στην τέταρτη θέση είναι ο Αρμαγεδών με τον Βασίλη Κυράτσα". Στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για κούρσα για δύο άλογα: Βαρουφάκης και Κοντονής. Ποιος θα κόψει πρώτος το νήμα. Ποιος προλάβει πρώτος. Θα κάνει το οικονομικό Γκρέξιτ ο Γιάνης; Ή μήπως τελικά τον προλάβει και κάνει το ποδοσφαιρικό GREXIT ο Χαράλαμπος-Σταύρος; (Για όσους δεν το γνωρίζουν ο Υφ. Αθλητισμού έχει δύο ονόματα).

Στην αρχή της κούρσας ο Βαρουφάκης είχε ξεφύγει πολύ. Η νίκη του φαινόταν βεβαία. Ποτέ όμως μην υποτιμάς τα στέγιερ. Ο Κοντονής άρχισε τις ματσουκιές με το μαστίγιο, κάλυψε την διαφορά και στη στροφή πριν την τελική ευθεία, είχε καταφέρει να περάσει μπροστά. Με τον Βαρουφάκη να δείχνει ότι τον εγκαταλείπουν οι δυνάμεις του, ο Κοντονής καλπάζει για τη νίκη και τον Αλέξη Τσίπρα να ετοιμάζεται για τη "φωτογραφία". Ξεχάσαμε να πούμε ότι οι δύο ίπποι είναι ομόσταυλοι. Ιδιοκτησίας Αλέξη Τσίπρα με προπονητή τον Φλαμπουράρη. Όποιος και να κερδίσει το ίδιο είναι.

Πράγματι μιλάμε για έναν άτυπο αγώνα δρόμο. Ποιος από τους δύο θα προλάβει τον άλλον και θα τερματίσει πρώτος. Και το θέμα στη μια και στην άλλη περίπτωση είναι σοβαρό. Ούτε για πλάκα προσφέρεται, ούτε για καλαμπούρι. Κι ούτε πρόκειται για "άσπρο-μαύρο". Σε ότι έχει να κάνει με την Οικονομία δηλαδή, μέσα ή έξω από την Ευρωζώνη και σε ότι έχει να κάνει με το ποδόσφαιρο μέσα ή έξω από τις διεθνείς διοργανώσεις. Η δουλειά των πολιτικών άλλωστε είναι να βρίσκουν λύσεις. Για αυτό πληρώνονται.

Κορώνα-γράμματα, μαύρο-κόκκινο παίζουν οι τζογαδόροι. Δεν παίζουν οι Υπουργοί. Και σε ό,τι έχει να κάνει με τον Βαρουφάκη γιορτή-κοντογιορτή. Θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Αν δηλαδή θα βγει κερδισμένος από την τακτική που κρατάει στις διαπραγματεύσεις ή αν τα όνειρα των Σαμαροβενιζέλων για την άμεση επιστροφή γίνουν πραγματικότητα και δικοί μας εφιάλτες.

Μέγας Αλέξανδρος και Σαμουήλ...

Ο Κοντονής αντίθετα τις έχει πάρει τις αποφάσεις του. Σαν νέος Μέγας Αλέξανδρος έχει πάρει το σπαθί για να κόψει το γόρδιο δεσμό. Σαν νέος καλόγηρος Σαμουήλ να βάλει μπουρλότο για να κάνει το ποδοσφαιρικό Κούγκι. Και για ποιο λόγο όλα αυτά; Για την "πρόληψη και καταστολή της βίας", όπως αναφέρεται στην εισαγωγή του υπό ψήφιση Νομοσχεδίου. Μιλάμε για την απόλυτη υποκρισία: επειδή δηλαδή στην Αστυνομία είναι άχρηστοι και δεν μπορούν να κάνουνε ζάφτι τους εκατό-διακόσιους-πεντακόσιους αληταράδες σε κάθε γήπεδο, διαλύουμε το ποδόσφαιρο. Να το ξαναπούμε για μια ακόμα φορά: εμποδίζει το ισχύον Νομοθετικό πλαίσιο την Αστυνομία να επιβάλλει την τάξη στα γήπεδα; Ο Κοντονής εδώ κι ένα μήνα δεν βάζει γλώσσα μέσα του. Πρωί-μεσημέρι-βράδυ μιλάει. Ποιο είναι το τελευταίο επιχείρημα που βρήκε:

"Το πρόβλημα δεν είναι αν θα παίζουμε μπάλα, αλλά αν ένα παιδί που πάει την Κυριακή στο γήπεδο θα γυρίσει σπίτι του. Αν θα πάει στο νοσοκομείο, αν θα συλληφθεί ή αν θα σκοτωθεί".

Το ρολόι στον κύριο. Αν το πάμε έτσι τώρα που άνοιξε ο καιρός κι ανέβηκε η θερμοκρασία να μπούνε φράκτες σε όλες τις παραλίες και να απαγορευτεί το κολύμπι. Άντρες του λιμενικού να περιπολούν με όπλα και να συλλαμβάνουν όποιον πλησιάζει στη θάλασσα. Αν είναι κάθε καλοκαίρι να πνίγονται καμιά πενηνταριά (είτε επειδή κολυμπήσανε φαγωμένοι, είτε επειδή ξανοιχτήκανε) να κλείσουνε οι θάλασσες.

Στο ποδόσφαιρο, άλλωστε, σ' αυτή τη σεζόν ένας ήταν ο νεκρός. Αυτοί που πνίγονται το καλοκαίρι, είναι πολλοί περισσότεροι. Καμία σχέση ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Καμία σχέση η βία στα γήπεδα με το αυτοδιοίκητο της ΕΠΟ. Ή μήπως είναι επιεικείς οι ποινές που επιβάλλονται για επεισόδια; Από τις πλέον αυστηρές είναι στην Ευρώπη: με μείον τρεις βαθμούς τιμωρήθηκε ο Παναθηναϊκό για τα πρόσφατα επεισόδια στη Λεωφόρο και δύο αγωνιστικές κεκλεισμένων των θυρών. Κι αν πρόκειται για διακοπή αγώνα αφαιρούνται δύο βαθμοί κι από το επόμενο πρωτάθλημα. Αν δηλαδή αποκλειστούνε οι ελληνικές ομάδες από την Ευρώπη, οι χουλιγκάνοι θα το ξανασκεφτούνε και θα κάθονται φρόνιμα; Είμαστε σοβαροί;

Τις αντιδράσεις των οπαδών μπορείς να τις κατανοήσεις: που συνδέουν τη βία με τη διαφθορά. "Ό ,τι τα κάνουμε όλα αυτά επειδή μας σφάζουνε οι διαιτητές. Και σε τελική ανάλυση αν βγει εκτός Ευρώπης το ελληνικό ποδόσφαιρο, καλά να πάθει ο Μαρινάκης, που θα χάσει τα λεφτά του Τσάμπιονς Λιγκ". Αυτά μπορεί να τα λέει και να τα γράφει σε σχόλια στο ίντερνετ ο Τζερόνιμο της Θύρας 13. Ο Σταυροφόρος της Θύρας 21 κι ο Καρντάσης της Θύρας 4. Όχι, με έμμεσο τρόπο Υπουργός. Σε κανέναν δεν αρέσει αυτό που αποκαλείται σήμερα ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Από κάθε άποψη. Κι ειδικότερα σε ότι έχει να κάνει με τη βία και τη διαφθορά. Δουλειά, όμως, των Υπουργών και του Κράτους είναι να λύνει προβλήματα. Όχι να δημιουργεί. Δεν φτιάχνεις το ποδόσφαιρο αν το σκοτώσεις. Κι αν το σκοτώσεις δεν είσαι Ιησούς Χριστός για να του πεις μετά το "δεύρω έξω" για να το αναστήσεις σαν τον Λάζαρο.

Να το ξαναπούμε για μια ακόμα φορά: Καμιά σχέση η πάταξη της βίας και της διαφθοράς με τις όποιες νομοθετικές ρυθμίσεις που επιφέρουν τη σύγκρουση με με την ΦΙΦΑ και τον αποκλεισμό. Δεν είναι οι νέοι Νόμοι που θα θεραπεύσουν πάσα νόσο και πάσα μαλακία. Νόμοι υπάρχουν. Αυτό που λείπει δεν είναι μόνο η βούληση. Είναι πάνω από όλα η ικανότητα. Της αστυνομίας να μοιράσει δύο γαϊδουριών άχυρο. Και της πολιτικής ηγεσίας να έχει δύο δράμια μυαλό να ιεραρχήσει τους στόχους και να τους υλοποιήσει.

Οι δυνατότητες του κράτους και της δικαιοσύνης, είναι απεριόριστες. Και σε ότι έχει να κάνει με τη δικαιοσύνη, αρχίζει να γίνεται ορατό. Σε ότι έχει να κάνει όμως με το κράτος προϋπόθεση είναι να υπάρχουν αυτά τα δύο δράμια μυαλό που λέμε και ξαναλέμε. Αν δεν υπάρχουν, υπάρχει Κοντονής. Που πέρα από όλα τα άλλα έμεινε όπως είπε με το στόμα ανοιχτό όταν σε παιχνίδι εγγλέζικου πρωταθλήματος στο γήπεδο δεν υπήρχαν κάγκελα και φράκτες. Του φάνηκε πρωτότυπο.

(Χειμερινοί Κολυμβητές και σκοπός γάμου)