Είσαι θεά...
Οι δημοτικές εκλογές είναι σαν τα φιλικά παιχνίδια. Μπορείς να πεις μάλιστα ότι μοιάζουν σαν κάτι ματς φιλανθρωπικού χαρακτήρα, που η ομάδα των ηθοποιών αντιμετωπίζει την ομάδα των δημοσιογράφων. Άλλο αν στην προκειμένη περίπτωση ο πρωθυπουργός το σοβάρεψε και απειλεί με κανονικές εκλογές.
Να θέλεις δηλαδή να ψηφίσεις Ψινάκη στην Αθήνα για την πλάκα σου και να φοβάσαι ότι αν έχει ο Κακλαμάνης μεγάλη διαφορά από τον Καμίνη, ο Παπανδρέου θα σε ξαναστείλει στις κάλπες.
Πάντα στις δημοτικές εκλογές η ψήφος είναι χαλαρή. Ακόμα πιο χαλαρή από των Ευρωεκλογών. Αν εξαιρεθεί, δηλαδή, ο Μιγχάουζεν της ελληνικής δημοσιογραφίας, κατά κόσμο Μανόλης Μαυρομμάτης, ήξερε ο κόσμος ποιους έστελνε κάθε φορά στο Ευρωκοινοβούλιο;
Στις δημοτικές εκλογές, αντίθετα, βάζει και η κουτσή Μαρία. Συνυπολογίζοντας και τις περιφερειακές, ο ένας στους δύο Έλληνες είναι υποψήφιος. Και μόνο το γεγονός ότι ο νο 1 αυτοδιοικητικός στην Ελλάδα είναι ο Παναγιώτης Ψωμιάδης τα λέει όλα. Ο άνθρωπος που έχει κάνει τις Απόκριες να κρατάνε 365 μέρες το χρόνο. Κάθε μέρα για τον Ψωμιάδη είναι καρναβάλι. Ψέλνει, τραγουδάει, παίζει μπάλα, αμολάει αετό, μέχρι και Ζορό ντύθηκε για τη Μακεδονία. Ο καλύτερος πελάτης πρωινάδικων και μεσημεράδικων μετά τον Κώστα Πρέκα.
Κι όχι ότι οι δήθεν σοβαροί πάνε πίσω. Ποιοι χρεωκοπήσανε τους Δήμους Αθήνας, Θεσσαλονίκης και Πειραιά; Οι επαγγελματίες που μεταπήδησαν από την κεντρική πολιτική σκηνή στην αυτοδιοίκηση. Άλλωστε από το να είσαι ένας βουλευτής από τους 300, είναι καλύτερα να είσαι δήμαρχος. Πολύ περισσότερες οι δυνατότητες για ρουσφέτια και νταραβέρια. Η διαφθορά, άλλωστε, στην αυτοδιοίκηση είναι πολύ μεγαλύτερη από την κοινοβουλευτική.
Γι' αυτό ακριβώς γίνεται το ανάποδο. Αντί να ξεκινάνε από τους Δήμους και να καταλήγουνε στη Βουλή, την κοπανάνε από τη Βουλή για να γίνουνε δήμαρχοι και νομάρχες. Και ξαφνικά έγινε νο 1 φαβορί για την περιφέρεια της Αττικής ο Δημαράς. Επειδή δήλωσε "παρών" στο Μνημόνιο. Αν δηλαδή το είχε πάει ακόμα παραπέρα και είχε ψηφίσει "όχι", μπορεί να γινότανε κι ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας μετά τον Παπούλια.
Δεν μπορείς να πεις βέβαια ότι η Βουλή υστερεί. Και μόνο η παρουσία του Βαΐτση Αποστολάτου τα λέει όλα. Σόου δίνει κάθε φορά που εκτελεί χρέη προέδρου με το κομοδινί μαλλί και το μελιστάλακτο ύφος. Όχι σαν τον Μουρατίδη, που είναι άγριος και νευρικός και αποπαίρνει τα ταλαντούχα παιδάκια.
Ο παραλληλισμός δεν είναι τυχαίος. Παραστάσεις δίνουν και οι πολιτικοί και οι σταρ της τηλεόρασης. Ρόλους υποδύονται και οι μεν και οι δε. Γι' αυτό είναι και τόσο εύκολη η μεταπήδηση από τον έναν κλάδο στον άλλο. Τώρα μάλιστα που έχει καταργηθεί το ασυμβίβαστο, κάποιοι κάνουνε και τις δύο δουλειές μαζί. Τα ίδια πάνω κάτω λέει ο Άδωνις Γεωργιάδης όταν πουλάει βιβλία στην τηλεόραση κι όταν βγάζει λόγο στη Βουλή. Δεν υπάρχει διαφορά. Κι αν αυτός ο Λιακόπουλος κατέβαινε με το ΛΑΟΣ, για πλάκα θα έβγαινε βουλευτής.
Στις αυτοδιοικητικές εκλογές, ωστόσο, ο αχταρμάς είναι ακόμα μεγαλύτερος. Από ποδοσφαιριστές και μπασκετμπολίστες μέχρι τη Δάφνη Μπόκοτα. Όποιος μπορεί να φέρει σταυρούς, χωράει στο ψηφοδέλτιο.
Μην μασάτε, λοιπόν, και μην κωλώνετε. Δεν παίζεται κανένα πρωτάθλημα σ' αυτές τις εκλογές. Δείτε τις σαν ένα φιλικό παιχνίδι της πλάκας. Όπως είναι της πλάκας, άλλωστε, και οι περισσότεροι υποψήφιοι. Μόνο αν βγει ο Κακλαμάνης με την πρώτη, θα δούμε την Κυριακή το βράδυ τον Ψινάκη στα επινίκια να τον αγκαλιάζει και να του λέει... "είσαι θεά"! Εκτός αν κάποιος πιστεύει ότι το ΔΝΤ τρέμει στο ενδεχόμενο μην τυχόν βγει ο Δημαράς στην Αττική και βγάλει την Ελλάδα από το Μνημόνιο.