X

Σεβόμαστε την ιδιωτικότητά σας

Εμείς και οι συνεργάτες μας αποθηκεύουμε ή/και έχουμε πρόσβαση σε πληροφορίες σε μια συσκευή, όπως cookies και επεξεργαζόμαστε προσωπικά δεδομένα, όπως μοναδικά αναγνωριστικά και τυπικές πληροφορίες που αποστέλλονται από μια συσκευή για εξατομικευμένες διαφημίσεις και περιεχόμενο, μέτρηση διαφημίσεων και περιεχομένου, καθώς και απόψεις του κοινού για την ανάπτυξη και βελτίωση προϊόντων. Με την άδειά σας, εμείς και οι συνεργάτες μας ενδέχεται να χρησιμοποιήσουμε ακριβή δεδομένα γεωγραφικής τοποθεσίας και ταυτοποίησης μέσω σάρωσης συσκευών. Μπορείτε να κάνετε κλικ για να συναινέσετε στην επεξεργασία μας και των συνεργατών μας όπως περιγράφεται παραπάνω. Εναλλακτικά, μπορείτε να αποκτήσετε πρόσβαση σε πιο λεπτομερείς πληροφορίες και να αλλάξετε τις προτιμήσεις σας πριν από τη συγκατάθεσή σας ή να αρνηθείτε να δώσετε τη συγκατάθεσή σας. Λάβετε υπόψη ότι κάποια επεξεργασία των προσωπικών σας δεδομένων ενδέχεται να μην απαιτεί τη συγκατάθεσή σας, αλλά έχετε το δικαίωμα να αντιταχθείτε σε αυτήν την επεξεργασία. Οι προτιμήσεις μας θα ισχύουν μόνο για αυτόν τον ιστότοπο.

OPINIONS

Έπαψες αγάπη να θυμίζεις

INTIME SPORTS

Ο Κώστας Καίσαρης γράφει για τη δραματική πτώση των εισιτηρίων στη Σουπερλίγκ. Γράφει για το παραμύθι ότι η βία διώχνει τον κόσμο από τα γήπεδα και για ένα ποδόσφαιρο που δεν βλέπεται

Σίγουρα μιλάμε για το πλέον ενδιαφέρον πρωτάθλημα των τελευταίων χρόνων. Κι όχι μόνο στην κορυφή, όπου ο ΠΑΟΚ απειλεί να πάρει τα πρωτεία από τον Ολυμπιακό όσο και στην ουρά. Ο υποβιβασμός τεσσάρων ομάδων δεν δίνει σε κανέναν από τους μικρομεσαίους περιθώρια εφησυχασμού. Πάντα, βέβαια, μιλάμε για ποδόσφαιρο. Για παιχνίδι.

Κάποιος κερδίζει, κάθε φορά, κάποιος χάνει. Κάποιος θα πάρει το πρωτάθλημα, κάποιοι θα υποβιβαστούν. Κάποιοι θα κάτσουνε φρόνιμα στις εξέδρες, κάποιοι θα μανουριάσουνε και θα τσαμπουκαλευτούν. Κάποιοι θα το τραβήξουνε ακόμα παραπέρα και το κάνουνε μπουρδέλο.

Κάποιοι για τις ομάδες τους, τραβάνε και μαχαίρια. Όπως συμβαίνει στην Τουρκία και στην Ελλάδα. Το ποδόσφαιρο αυτό καθαυτό, πόσοι είναι αυτοί που το αγαπάνε; Αυτό το πρωτάθλημα για το οποίο ζητάμε πόσους και ποιους ενδιαφέρει; Μονάδα μέτρησης σε αυτές τις περιπτώσεις (όπως και για τους θεατρόφιλους και τους σινεφίλ) είναι τα εισιτήρια.

Πόσοι είναι διατεθειμένοι να φύγουν από το σπίτι τους και να βάλουν το χέρι στην τσέπη γι αυτό που τους αρέσει; Οι αριθμοί στην προκειμένη περίπτωση είναι χειρότεροι και από τους δείκτες της ελληνικής οικονομίας. Με βάση τα στοιχεία αυτής της σεζόν όλοι μαζί, όσοι πάνε κάθε Κυριακή στα γήπεδα της Σουπερλίγκ, δεν φτάνουν τις 32 χιλιάδες (μ.ο 3.555). Όταν η Άιντραχτ Φρανκφούρτης, που ψυχομάχησε πέρσι για να παραμείνει στην κατηγορία είχε, την προηγούμενη σεζόν έχει μέσο όρο 48.100 εισιτήρια!

Στην Ελλάδα η κατάσταση τείνει να γίνει τραγική. Ούτε ο Ολυμπιακός, πλέον, δεν ξεπερνάει τις 20.000 εισιτήρια. Έχοντας μάλιστα παίξει εντός έδρας τα δυο ντέρμπι με Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ. Ύστερα από δέκα χρόνια, θα είναι η πρώτη φορά που θα πέσει κάτω από τις 20.000.

Τι παραπάνω να κάνει ο Αστέρας Τρίπολης; Βγαίνει στην Ευρώπη, εφέτος έφτασε στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ, αλλά τα εισιτήρια του μόλις και μετά βίας φτάνουν στις 2.026 κατά μέσο όρο. Έχοντας, μάλιστα, παίξει εντός έδρας με Ολυμπιακός-Παναθηναϊκό.

Δεν θα μπορούσε να έχει κάνει καλύτερο ξεκίνημα ο ΠΑΟΚ. Όντας πρώτος στη βαθμολογία, ο μέσος όρος εισιτηρίων του είναι 12.001

Την ίδια ώρα βλέπεις ομάδες με παράδοση, όπως ο Πανιώνιος, να είναι κάτω από τα 1.000 εισιτήρια (967).Όταν μιλάμε για Πανιώνιο, μιλάμε για την έκτη-έβδομη ομάδα στην Ελλάδα, μετά τις τρεις μεγάλες της Αθήνας-Θεσσαλονίκης.

Γιατί φεύγει ο κόσμος από τα γήπεδα; Δεκάδες φορές έχει γίνει αυτή η ερώτηση και δεκάδες φορές δίνονται οι ίδιες απαντήσεις.

- Φταίει η τηλεόραση! Σε όλο τον πλανήτη, όμως, οι αγώνες μεταδίδονται απευθείας. Όπου παίζεται καλό ποδόσφαιρο, όπου υπάρχουν τα "κατάλληλα" γήπεδα, είναι γεμάτα.

- Φταίει η βία. Στην Ελλάδα το πρόβλημα σε μεγάλο βαθμό έχει λυθεί στη λογική "πονάει κεφάλι, κόβουμε το κεφάλι". Με την απαγόρευση της παρουσίας των οπαδών της αντίπαλης ομάδας. Δύσκολα θα τσακωθούν μόνοι τους οι οπαδοί των γηπεδούχων. Συμβαίνει να τσαμπουκαλεύονται με την αστυνομία, όπως οι οργανωμένοι οπαδοί του Παναθηναϊκού, αλλά τώρα που διώξαν τον Βαρδινογιάννη και πήραν την κατάσταση στα χέρια του, η Λεωφόρος είναι κατά κανόνα, εκκλησία.

Να το κάνουμε πενηνταράκια. Τι έχει να φοβηθεί ένας οπαδός της Σκόντα για να πάει στο γήπεδο μαζί με τα παιδιά του, να δει π.χ το ματς με τον Ατρόμητο; Τίποτα. Όπως τίποτα δεν έχουν να φοβηθούν όσοι βρίσκονται στις εξέδρας σε ποσοστό πάνω από το 90% των παιχνιδιών. Τι έγινε δηλαδή στην Τούμπα, στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό κι όταν, μάλιστα, ο ΠΑΟΚ έχασε; Τίποτα.

- Φταίει η κακοπιστία, που έχει δημιουργηθεί από τις κακές διαιτησίες, τα στημένα και τη γενικότερη περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Ότι όλα είναι φτιαγμένα! Αυτό πράγματι είναι ένα σοβαρό ζήτημα. Ειδικότερα τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότεροι, έχουν μπολιαστεί με το μικρόβιο του στοιχήματος: ότι όλα είναι φτιαχτά και κάθε "άσος ημίχρονο-διπλό τελικό" ήταν αβαβά για να κονομήσουνε τα λαμόγια οι παράγοντες.

Αυτό πράγματι είναι ένα πρόβλημα. Περισσότερο, όμως, λειτουργεί σαν πρόφαση. Αυτός που έτσι κι αλλιώς δεν θα πήγαινε στο γήπεδο να βρει μια δικαιολογία. Ακόμα δεν με έβαζαν μέσα στο σινεμά όταν έπαιζε ακατάλληλο έργο, όταν άρχισαν να ακούω "σε ποιον θα δώσουν το πρωτάθλημα φέτος, ποιον θα ρίξουν" και "ποιον θα ανεβάσουνε από την Βήτα Εθνικής Εγώ να δεχθώ ότι κάποιος οπαδός του Αστέρα Τρίπολης ζοχαδιάστηκε με τον Σπάθα και τους βοηθούς του στο ματς με τον Ολυμπιακό και είπε "δεν ξαναπατάω στο γήπεδο"

Πριν τον Σπάθα, όμως, πόσοι πηγαίνανε; Κι αν στην Τρίπολη δεν υπήρχε έντονη ποδοσφαιρική παράδοση, στον Ατρόμητο Περιστερίου πως εξηγείται το φαινόμενο να έχουν μέσο όρό μόλις 1.237 εισιτήρια:.Όσοι πήγανε με τον Ολυμπιακό το φχαριστηθήκανε και είδανε μάλιστα και την ομάδα τους να κερδίζει. Χωρίς να τους έχει ενοχλήσει η διαιτησία στο παραμικρό. Στη συνέχεια όμως στα ματς που ακολούθησαν το γήπεδο του Περιστερίου ήταν άδειο.

Για την ταπεινότητά μου, άλλη είναι η νο1 αιτία που αδειάζουν οι εξέδρες. Κι αυτή έχει να κάνει με το γεγονός ότι το ποδόσφαιρο που παίζεται στην Ελλάδα δεν είναι ελκυστικό. Δεν είναι ωραίο. Είναι βαρετό. Αντί να εξιτάρει σε κοιμίζει. Σε συνδυασμό με το ότι τα εισιτήρια είναι πανάκριβα για το θέαμα που προσφέρεται, είναι λογικό να μη πηγαίνει κανείς στο γήπεδο. Να δώσεις ένα εξηντάρι ευρώ, για να δεις με τα παιδιά σου ένα αγώνα της Σουπερλίγκ πάει πολύ.

Η νεολαία σήμερα έχει μέτρο σύγκρισης. Βλέπει Αγγλία, βλέπει Ισπανία, βλέπει Γερμανία, Βλέπει πέρα από την υψηλή ποιότητα, ομάδες και ποδοσφαιριστές να τρέχουνε. Δεν γίνεται εσύ στην ζωή σου, στην καθημερινότητά σου να "τρέχεις" πιο πολύ από τους ποδοσφαιριστές.

Όταν το ποδόσφαιρο παίζεται περπατητό, όπως στην Ελλάδα, πέρα από κουραστικό γίνεται και ανυπόφορο. Δεν το αντέχεις. Το έχω ξαναγράψει. Κάνει κατεβασιά μια ομάδα, πας για κατούρημα την τινάζεις καλά-καλά, για να μη πέσει η τελευταία σταγόνα στο σώβρακο, γυρίζεις πίσω και δεν έχεις χάσει τίποτα. Η επίθεση δεν έχει ολοκληρωθεί.

Προσωπικά πιάνω πολλές φορές να αντιμετωπίζει την τηλεόραση, στους αγώνες του ελληνικού πρωταθλήματος, σαν ραδιόφωνο. Κάνεις κάποια άλλη δουλειά δηλαδή, ή έχεις το μυαλό σου αλλού κι ακούς τον σπίκερ να μιλάει. Κι αν υψώσει τη δύναμη της φωνής του, ρίχνεις το βλέμμα σου. Κι αν δεν προλάβεις, υπάρχει και το ριπλέι.

ΔΕΝ έχει κανείς την απαίτηση να δει τις ελληνικές ομάδες να τρέχουν σαν τις εγγλέζικες. Λέμε για τα στοιχειώδη. Τα μίνιμουμ.

Η κρίση έχει χτυπήσει το ποδόσφαιρο σε όλα τα επίπεδα. Οι ομάδες έριξαν τα μπάτζετ, με αποτέλεσμα να πέσει ακόμα περισσότερο το επίπεδο. Ο κόσμος δεν έχει λεφτά για να πληρώσει το εισιτήριο. Για να μην είκαστε άδικοι, θα πρέπει να πούμε ότι κάποιες από τις αποκαλούμενες μικρομεσαίες ομάδες παίζουνε καλό ποδόσφαιρο. Τα Γιάννενα. Ο Παναιτωλικός. Η Σκόντα (6 νίκες-1 ισοπαλία στα 7 εντός έδρας παιχνίδια, έχοντας ρίξει συνολικά σε ΠΑΟΚ-Παναθηναϊκό οκτώ γκολ). Η Βέροια που επίσης έχει συντελεστή 6-1-0, μέσα στο γήπεδό της. Τι παραπάνω να κάνει ο Αστέρας Τρίπολης. Ο κόσμος, όμως, δεν πάει στο γήπεδο να τους δει. Και δεν πάει επειδή το ποδόσφαιρο έχει πάψει να αποτελεί συνήθεια. ι όταν ένας πελάτης σταματήσει να πηγαίνει σε ένα μαγαζί δύσκολα επιστρέφει.

Το ποδόσφαιρο έπαψε σιγά-σιγά να είναι καψούρα. Σαν μια γκόμενα που κάποια στιγμή τη βαριέσαι. Ή το αντίθετο. Ένα γκόμενο, που τον βαριέσαι όχι να τον δεις, αλλά δεν θέλεις ούτε να τον ακους από το τηλέφωνο.

Όπως λέει και το τραγούδι των Πυξ Λαξ "έπαψες αγάπη να θυμίζεις". Έπαψε, για τον πολύ κόσμο, να είναι αγάπη. Να είναι πάθος. Τα γήπεδα, άλλωστε, σε όλο τον κόσμο τα γεμίζουν οι οπαδοί. Δεν τα γεμίζουν οι φίλαθλοι.

Κι όπως είναι ανάγκη το σεξ για το ξεχαρμάνιασμα, αυτό ακριβώς συμβαίνει στο ποδόσφαιρο, μέσω της τηλεόρασης. Τη βρίσκουμε, βλέποντας την ομάδα μας στην τηλεόραση, από τον καναπέ. Ειδικά η νεολαία.

Με το ποδόσφαιρο να μη μπορεί να ανανεώνει τον κόσμο που χάνει. Αν η Ελλάδα είναι γενικότερα χώρα γερόντων, μια ματιά στις εξέδρες, ειδικά των μικρών ομάδων, δείχνει ξεκάθαρα το μέγεθος του "δημογραφικού προβλήματος" στο ποδόσφαιρο. Και το χειρότερο απ' όλα: Αν ο κόσμος φεύγει σιγά-σιγά από τα γήπεδα, σε βάθος περίπου τριών δεκαετιών, για να γυρίσει πίσω είναι πιο δύσκολο.

Όταν μάλιστα τα σχετικά νούμερα είναι δραματικά: Οι δώδεκα ομάδες έχουν μέσο όρο κάτω από 2.000 εισιτήρια! (Κέρκυρα, Πανιώνιος, Πανθρακικός, Λεβαδειακός, Ξάνθη, Καλλονή, Βέροια, Ατρόμητος , Νικη Βόλου Πλατανιάς, ΠΑΣ Γιάννινα, Εργοτέλης) Αστέρας Τρίπολης, Παναιτωλικός, ΟΦΗ από 2.000 έως 4..000, ο Παναθηναϊκός στις 8.130, ο ΠΑΟΚ στις 12.001 και ο Ολυμπιακός στις 19.028.

Άκης Πάνου και "δυο γυναίκες αγαπώ" με τον Μιχάλη Μενιδιάτη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ