Έπεται και συνέχεια

ΒΑΡΕΘΗΚΑ. Ειλικρινά το λέω, βαρέθηκα. Και το μέσα και το έξω. Και αυτό που έβλεπα μέσα στο γήπεδο και το άλλο στην τηλεόραση. Όταν όλες οι ομάδες στο Μουντιάλ έχουν μια μίνιμουμ ταχύτητα, βαρέθηκα να βλέπω Ελλάδα και Κολομβία να παίζουν στο περπατιστό. Σαν τους αδερφούς Καραγιώργου, τους πρωταθλητές στο βάδην. Άρης εναντίον Χρήστου.

- Βαρέθηκα όταν έβλεπα την Εθνική ομάδα ν αλλάζει είκοσι πάσες για να περάσει τη σέντρα.

- Βαρέθηκα μπαλιές-γιοματάρια 20 και 40 μέτρων στο γάμο του Καραγκιόζη.

- Βαρέθηκα να βλέπω τον Κατσουράνη να υποδύεται ότι παίζει το ρόλο του αμυντικού χαφ χωρίς να κουνιέται από το ημικύκλιο της περιοχής. Και να είναι όχι μόνο βασικός αλλά και αναντικατάστατος.

- Βαρέθηκα να βλέπω τον Φάνη Γκέκα να ταλαιπωρείται απέναντι στον 38χρονο στόπερ της Κολομβίας.

- Βαρέθηκα που ο Φερνάντο Σάντος, είναι τόσο προβλέψιμος. Να ξέρεις από πριν ότι γύρω στα 60 θα μπει ο Φετφατζίδης για να βγει ο Σαλπιγγίδης. Στη συνέχεια ο Μήτρογλου για να βγει ο Γκέκας, και τέλος ο Καραγκούνης.

- Βαρέθηκα τόσο χρόνια να ακούω τον Μανώλη Μαυρομμάτη να μιλάει ακατάληπτα: "O κενός χώρος ήταν πολύ ευρύς".

- Βαρέθηκα να ακούω για "τους 500 ηρωικούς οπαδούς της Εθνικής που είναι στις εξέδρες του γηπέδου". Λες και βρισκόμαστε στη δεκαετία του 60. Το να έχει κάποιος την οικονομική δυνατότητά, αυτή την εποχή να κάνει αυτό το ωραίο ταξίδι μέχρι την Βραζιλία και καλώς το κάνει, συνιστά ηρωισμό;

- Βαρέθηκα να βλέπω τον Περικλή Βασιλάκη, να μην ξεκολλάει από το στούντιο της ΝΕΡΙΤ. Κι επί τη ευκαιρία, με ποια κριτήρια τον έχουν επιλέξει και με ποια ιδιότητα; Kαθηγητές διαιτησίας υπάρχουν τουλάχιστον άλλοι εκατό. Εκτός αν επιβραβεύεται, επειδή, ύστερα από 35 χρόνια στο ΠΑΣΟΚ, πήρε μεταγραφή στη Νέα Δημοκρατία.

- Βαρέθηκα να ακούω τον ρεπόρτερ της ΝΕΡΙΤ να λέει ότι η Ελλάδα έχει στριμώξει τη Κολομβία στα σχοινιά, αλλά "στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει δικαιοσύνη, κι έτσι έγινε, αυτό απίστευτο 3-0". Δημοσιογραφική αντίληψη και συμπεριφορά ραδιοφωνικών μεταδόσεων, πριν πενήντα χρόνια. Όταν δεν υπήρχε τηλεόραση κι ο σπίκερ μπορούσε να λέει ότι θέλει: Ότι έφταιγε ο διαιτητής, έφταιγε η ατυχία, έφταιγε η βροχή, έφταιγε η ζέστη, έφταιγε το κρύο.

- Βαρέθηκα στον Τσιάρτα, (σχολιάζοντας άλλο παιχνίδι), να μιλάει ποιο αργά, απ' ότι έπαιζε και να λέει σε ελληνικά-Ανατολάκη, " ότι έτσι όπως πάνε οι διαιτητές, το Μουντιάλ μπορεί να εκτροχιανθεί."

- Βαρέθηκα τις πρωτότυπες εκφράσεις των σχολιαστών: "Οι ομάδες είναι στα αποδυτήρια, για τις απαραίτητες ανάσες, και τις οδηγίες των προπονητών".

- Βαρέθηκα τις βαρυσήμαντες διαπιστώσεις: "Παρά τη βροχή (στο Μεξικό - Καμερούν) το αποστραγκιστικό σύστημα λειτουργεί άψογα". "Σε καμιά περίπτωση δεν αλλοιώνεται το σπρέι από το βρεμένο τερέν". Και σ' ένα 8χρονο παιδί την ίδια εντύπωση θα έκανε.

- Βαρέθηκα τόσα χρόνια, να ακούω τον Μανώλη Μαυρομμάτη να λέει κουταμάρες: "Τώρα πλέον, οι παίκτες της Εθνικής Ελλάδος, μπαίνουν στο γήπεδο με το χαμόγελο στα χείλη".

- Βαρέθηκα, την υπέρμετρη και αλόγιστη αισιοδοξία: "Ότι παρά το 0-3 που ήταν άδικο, αυτή η ομάδα μπορεί να περάσει στον επόμενο γύρο".

Δεν είναι θέμα γκρίνιας, ή εμπάθειας. Είναι ότι όλο αυτό το πακέτο μέσα και έξω από το γήπεδο δεν αντέχεται . Σώνει και καλά ότι παίξαμε καλά, αλλά το ματς κρίθηκε στις λεπτομέρειες. Να πανηγυρίζουμε επειδή είχαμε τη κατοχή, όταν οι ίδιοι οι Κολομβιανοί, μετά το 5ο λεπτό που έγινε το 1-0 γύρισαν πίσω και μας έδωσαν το γήπεδο να παίξουμε. Να είμαστε ευχαριστημένοι που φάγαμε τρία, όταν ολόκληρη Ισπανία, πρωταθλήτρια κόσμου έφαγε πέντε.

Σίγουρα δεν μπορείς να αγνοήσεις ποιο είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο και ποιες είναι οι δυνατότητες του. Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση π.χ με την εμμονή του Σάντος στον Κατσουράνη. Όπως βρήκε τη λύση-Κονέ στη θέση του επιτελικού χαφ, έτσι οφείλει να σπάσει το κεφάλι του, για να βρει στη θέση του αμυντικού-χαφ έναν κανονικό ποδοσφαιριστή, αντί να επιμένει σε έναν παλαίμαχο.

Ποιος είδε έστω και μια φορά τον Κατσουράνη να βγαίνει στα πλάγια, είτε δεξιά είτε αριστερά για να δώσει βοήθειες στα μπακ; Ούτε μία. Επιθετικά, μια φορά στο πρώτο ημίχρονο πήγε να τρέξει με τη μπάλα και να πλησιάσει την αντίπαλη περιοχή και έπεσε κάτω μόνος του.

Και το κακό είναι ότι όλα αυτά έγιναν απέναντι σε μια μέτρια ομάδα, αν όχι κακή ομάδα. Και το ακόμα χειρότερο, ότι έπεται και συνέχεια.