Εθιμικό δίκαιο και εισαγγελέας

Τι αξία έχει ένα 2%; Ελάχιστη, αν όχι μηδαμινή. Ούτε σ΄ένα αξιοπρεπές μπουρμπουάρ δεν αντιστοιχεί. Ο άτυπος κανόνας λέει ότι μπουρμπουάρ προσδιορίζεται στο 5% του λογαριασμού.

Ένα 2% χωρίζει τους τους Μπέο-Πατέρα σχετικά με τα τηλεφωνήματα προς τον Γιώργο Δαλούκα.

Στην κασέτα, ο Μπέος φέρεται να λέει στον Βολιώτη διαιτητή να παίξει στο Άρης-Παναθηναϊκός 52-48 έδρα. Ο Πατέρας, αντίθετα, του είπε να παίξει 50-50. Όχι μόνο δεν διέψευσε την είδηση, ότι μίλησε με τον Δαλούκα, ο πρώην πρόεδρος του Παναθηναϊκού, αλλά την επιβεβαίωσε και με λεπτομέρειες, μάλιστα!

Ότι του μίλησε πριν από το παιχνίδι επειδή είχε πληροφορηθεί ότι πιεζόταν να παίξει έδρα. Μετά το ματς για να διαμαρτυρηθεί ότι στο δεύτερο ημίχρονο έπαιζε 70-30 Άρη. Κι όταν πληροφορήθηκε από τον Αλέξη Κούγια, για τις κασέτες, να του συμπαρασταθεί στις απειλές που δεχόταν.

ΑΝ ΟΛΑ αυτά είχαν συμβεί στην Ιταλία, Ολυμπιακός Βόλου και Παναθηναϊκός θα είχαν υποβιβαστεί. Όπως η Γιουβέντους. Και μόνο ότι ένας παράγοντας μιλάει με ένα διαιτητή είναι αρκετό. Δεν υπήρχαν άλλωστε περισσότερα στοιχεία για τον Μόντζι. Έφτανε και περίσσευε ότι μίλαγε με την Επιτροπή Ορισμού Διαιτητών. Χωρίς να αναφέρει ποσοστά και πολύ περισσότερο οικονομικά ανταλλάγματα.

Η συνομιλία και μόνο θεωρήθηκε σαν απόδειξη και τεκμήριο ενοχής. Στις ποδοσφαιρικές υποθέσεις δεν είναι απαραίτητο να σε πιάσουν με τα λεφτά στα χέρια, όπως στις ποινικές. Φτάνουν και περισσεύουν, οι ενδείξεις.

ΑΥΤΑ σε σοβαρές χώρες, που υπάρχουν θεσμοί και κανόνες. Στην Ελλάδα οι παράγοντες έχουν θεσπίσει δικό τους εθιμικό δίκαιο. Ο Αχιλλέας Μπέος, θεωρεί ότι είχε κάθε δικαίωμα να μιλήσει με τον Δαλούκα και να του ζητήσει να είναι προσεχτικός σε ένα παιχνίδι, μάλιστα, που δεν έπαιζε η ομάδα του. Όπως και να του κάνει παρατήρηση μετά το ματς για το πέναλτι, που έδωσε.

Πολύ περισσότερο ο Πατέρας, που ήταν άμεσα ενδιαφερόμενος. Όπως διευκρίνισε, άλλωστε, ο θεσμικός του ρόλος σαν πρόεδρος του Παναθηναϊκού και πρώην πρόεδρος της Σουπερλίγκα, του έδινε τη δυνατότητα να μιλάει πριν και μετά τα παιχνίδια με τους διαιτητές!

Κατά την ίδια έννοια, οι αντίδικοι σε μια δικαστική υπόθεση έχουν κάθε δικαίωμα να τηλεφωνούν στους δικαστές, προκειμένου να εξασφαλίσουν ίση μεταχείριση.

ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ όμως να γίνουμε δικηγόροι του διαβόλου. Ότι όλα όσα υποστηρίζει ο Ν.Πατέρας είναι αλήθεια μέχρι κεραίας. Όταν, όμως, έχεις πληροφορίες ότι κάποιοι πιέζουν και εκβιάζουν τον Δαλούκα η ενδεδειγμένη κίνηση δεν είναι να τον πάρεις και να τον ξαναπάρεις τηλέφωνο. Κι όχι επειδή θα πληρώσεις μεγάλο λογαριασμό.

Αν έχεις αυτές τις πληροφορίες πας και ενημερώνεις τον εισαγγελέα. Έγκαιρα. Όχι εκ των υστέρων, όταν ο Μπέος φωνάζει και ξαναφωνάζει να αρθεί το τηλεφωνικό απόρρητο. Τέτοια τα θέματα τα λύνει η δικαιοσύνη. Δεν είναι εσωτερική υπόθεση των παραγόντων, να ξεκαθαρίζουν τους μεταξύ τους λογαριασμούς.

Ο Ν.Πατέρας, αντίθετα, τα είπε στον κ.Σιμιτζόγλου επτά μήνες μετά. Κι αν δεν είχαν βγει στη φόρα οι κασέτες δεν θα τα έλεγε ποτέ. Αν υπάρχουν νταραβεριτζήδες και εκβιαστές στο ποδόσφαιρο, αρμόδια είναι η δικαιοσύνη. Ποινική και αθλητική.

Οι παράγοντες δεν έχουν καμιά δουλειά να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και να παίζουν ρόλους που δεν τους ανήκουν.

ΟΠΩΣ ο Μπέος δεν είχε καμιά δουλειά να πάρει τηλέφωνο τον Δαλούκα, έτσι αντίστοιχα δεν είχε κι ο Πατέρας. Το ότι και οι δυο επικαλούνται το καλό του ποδοσφαίρου δεν πείθει κανέναν. Η μόνη που θα πεισθεί και θα βάλει την υπόθεση στο αρχείο είναι η Αθλητική Δικαιοσύνη.