Γιάνης και Δανάη

Ηταν αυτό το βράδυ της Τρίτης, 28 Απριλίου 2015, που θα σημαδέψει τη νεότερη πολιτική ιστορία. Αν στις 22 Μαΐου του 1963, στη Θεσσαλονίκη, οι παρακρατικοί τραυμάτιζαν με λοστό τον Γρηγόρη Λαμπράκη, ύστερα από μισό αιώνα, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Με τους αντιεξουσιαστές στα Εξάρχεια, να επιτίθενται στον Γιάννη Βαρουφάκη.

Ο μεγάλος δείκτης στο "Βασερόν Κονσταντέν" της Δανάης ήταν στο έντεκα και ο μικρός στο δώδεκα. Ο υπουργός μόλις είχε κερδίσει την πρώτη μάχη με τους αντιεξουσιαστές. Δεν ετράπη, όμως, σε φυγή. Δε λιγοψύχησε. Δε ζήτησε τη βοήθεια της αστυνομίας. Κρατώντας σφιχτά το χέρι της συμβίας του, βγήκε έξω από το εστιατόριο, στη Βαλτετσίου 44 στα Εξάρχεια. Σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος. Στη θέα των (εναπομεινάντων) αντεξουσιαστών, φάνηκε το μεγαλείον του ανδρός.

Την σκηνή περιγράφει ο ίδιος, ο εστιάτορας, που είχε βγει να τον ξεπροβοδίσει: Ο υπουργός έσβησε τη μηχανή, κατέβηκε κάτω και μίλησε σαν άντρας προς άντρες: "Θέλετε να με χτυπήσετε, ή να συζητήσουμε;" Και συζήτησαν είκοσι λεπτά.

Σα να βλέπεις τον Κέβιν Κόστνερ στο ρόλο του Γουάιτ Ερπ. Να ξεπεζεύει από το άλογο για να μιλήσει φέις του φέις με τον όχλο. Τέτοια σκηνοθεσία, τύφλα να έχει ο Φράνσις Φορντ Κόπολα. Η σκηνή στο εσωτερικό του κοσμικού ρεστοράν στα αντιεξουσιαστικά Εξάρχεια, θύμιζε τα "ανεμοδαρμένα ύψη" του Γουίλιαμ Γουάιλερ, με τον Λόρενς Ολίβιε. Με τη Δανάη, όπως περιγράφει ο ο ίδιος ο Γιάννης, να τον έχει αγκαλιάσει σφιχτά, για να τον προστατεύσει από τις εγκληματικές ορέξεις των αντιεξουσιαστών.

Ο πο μεγάλος καυγάς

ΚΙ αν για το ζεύγος Γιάνη-Δανάης, τέλος καλό, όλα καλά, σε ένα άλλο σπίτι, οι φωνές ήταν έντονες μέχρι την εκκλησία του Αη Γιώργη στην κορυφή του Λυκαβηττού: "Αυτός είναι άντρας. Όχι εσύ. Αυτός είναι άντρας. Που καβαλάει τη μηχανή του και πάει στα Εξάρχεια. Εσύ είσαι ένας φοβιτσιάρης, που ήθελες θωρακισμένη μπε-εμ-βε. Τι να το κάνω εγώ, που είσαι 20 χρόνια υπουργός; Με πήγες πουθενά; Με έβγαλες μια βόλτα; Πήγαμε ένα σινεμά σαν άνθρωποι; Με πήγες σε ένα καλό εστιατόριο; Όλο σαβούρες θέλεις να τρως. Ποια είναι αυτή η Δανάη, που μέσα σε τρεις μήνες, την έμαθε όλη η Ελλάδα; Εμένα με κρύβεις. Με έχεις κλεισμένη μέσα στο σπίτι. Εμένα δε με ξέρει κανένας. Κανένα περιοδικό δεν έχει βάλει τη φωτογραφία μου".

Ολη η γειτονιά είχε σηκωθεί στο πόδι. Από τις φωνές και τα γυαλικά, που σπάγανε. Βάζα, πιατέλες, ποτήρια. Αυτός ήταν ο μεγαλύτερος (σ.σ φανταστικός βέβαια) καυγά στην οικογένεια Βενιζέλου. Κι ο συσχετιισμός κάθε άλλο παρά είναι αυθαίρετος. Οι δυο άνδρες (ο Ευάγγελος και ο Βαρουφάκης) έχουν πολλά κοινά στοιχεία:

- Είναι σχεδόν συνομήλικοι. Το 1957, γεννηθείς ο Ευάγγελος, το 1961 ο Γιάνης. Σε αυτές τις ηλικίες, τέσσερα χρόνια διαφορά δε λένε τίποτα.

- Έχουν κάνει κι οι δυο μεταπτυχιακά στο εξωτερικό και έχουν την ιδιότητα του καθηγητή.

- Είναι και οι δυο, με την ευρεία έννοια, προοδευτικοί. Δημοκράτες. Σοσιαλιστής, με την ευρεία έννοια, ο Ευάγγελος, αριστερός, πάντα με την ευρεία έννοια, ο Γιάνης.

- Έχουν παντρευτεί πλούσιες γυναίκες, θυγατέρες εύπορων οικογενειών. Τη Βασιλική Μπακατσέλου ο Ευάγγελος, τη Δανάη Στράτου, ο Γιάνης.

- Διαμένουν σε πολυτελή σπίτια, στις καλές γειτονιές της Αθήνας.

- Τέως υπουργών Οικονομικών ο Ευάγγελος, νυν υπουργός Οικονομικών, ο Γιάνης.

- Και οι δυο εγκατέλειψαν την καριέρα του ακαδημαϊκού για να προσφέρουν μέσω πολιτικής στην πατρίδα.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ βλέπω ότι αυτά που τους ενώνουν είναι πολύ πιο σημαντικά απ' αυτά που τους χωρίζουν. Και στο φινάλε, το ποιος από τους δυο ήταν καλύτερος διαπραγματευτής, θα το κρίνει η ιστορία. Αν είσαι Βενιζέλος, ωστόσο, σκίζεις τα πτυχία σου. Πέφτεις σε κατάθλιψη. Δεν αντέχεις αυτό που βλέπεις. Ποιο ΠΑΣΟΚ; Βγήκανε άλλα φυντάνια στην πιάτσα! Κάρβουνο καίει εδώ και χρόνια το ΠΑΣΟΚ κι ο Σύριζα, δουλεύει με πυρηνική ενέργεια. Χασέδες σκίζει το νέο ΠΑΣΟΚ. Τούρμπο. Οι άλλοι έχουν μείνει στον αραμπά.

Τα πετιμέζια της Ζωής

Γατάκι ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου μπροστά στον Τσίπρα. Του κατηχητικού. Που να φτουρήσουνε οι γυναίκες του ΠΑΣΟΚ, μπροστά στη Δούρου; Μπροστά στη Ζωή; Πήγε η πρόεδρος της Βουλής στη Γερμανία και συγκινήθηκε. Όταν άκουσε για τις θηριωδίες των Ναζί, στο πανεπιστήμιο της Βρέμης. Και την πήρανε τα πετιμέζια.

Κι όταν τα δάκρυα άρχισαν να αναβλύζουν, από τα ωραία μάτια της, όλως τυχαίως, σκηνή καταγράφηκε από τις κάμερες. Είχε δει κανείς, όλα αυτά τα χρόνια, τη Βάσω Παπανδρέου ή τη Μαριλίζα Ξενογιανακοπούλου να κλαίνε; Για καθηγητές μιλάμε. Το ΠΑΣΟΚ έχει μείνει στα επίπεδα χοντρού-λιγνού κι ο Τσίπρας έχει φτάσει στα επίπεδα Ζακ Γαλυφιανάκη. Τον επιζώντα από τη σφαγή του Διστόμου, Αργύρη Σφουντούρη, δέχτηκε τις προάλλες στου Μαξίμου. Μιλάμε για θεό.

ΑΣ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ, όμως, στον Γιάνη. Αμέτρητες είναι οι περιπτώσεις, που οι αναρχικοί την έχουν πέσει σε πολιτικούς τα τελευταία χρόνια. Εϊτε τους έχουνε προγκήξει, είτε τους έχουνε ρίξει τίποτε ψιλές. Έβγαλε κανείς δελτίο Τύπου σαν τον Γιάνη; Η μαρτυρία της Κατερίνας Ακριβοπούλου, που μίλησε στη συνέχεια με τον Υπουργό, και την ανάρτησε τα ξημερώματα της Τετάρτης στο FB, είναι συγκλονιστική.

Συνέβη, απόψε, στα Εξάρχεια: Με τους συγκεντρωμένους να προπηλακίζουν αυτόν και τη γυναίκα του, ο Βαρουφάκης τους πλησιάζει και τους λέει: Θέλετε να με χτυπήσετε, χτυπήστε με. Κάντε, ό,τι θέλετε, αλλά ελάτε να μιλήσουμε πρώτα".

Ακριβές ρεπορτάζ, ποιος Παπαχρήστου;

ΙΔΟΥ λοιπόν που και ο εστιάτορας και η δημοσιογράφος έχουν το ίδιο ρεπορτάζ. Το οποίο είναι 100% αυθεντικό και αληθινό. Με την Κατερίνα Ακριβοπούλου, να συνεχίζει: "Ενώ είχαν μαζευτεί 200 άτομα, στο τέλος του είπαν: "Καλά τα λες, αλλά στα Εξάρχεια να έρχεσαι, όταν θα πάψεις να είσαι πολιτικός". Γέλασε, πήρε τη Δανάη του και έφυγαν με τη μηχανή τους...

Όταν στη συνέχεια η Ακριβοπούλου τον ρώτησε αν σκοπεύει να ξαναδεί το θέμα της προστασίας του, της είπε: "Σκέψου να είχα απόψε αστυνομικούς μαζί μου; Θα είχαν καεί τα Εξάρχεια". Με την εκλεκτή δημοσιογράφο να καταλήγει: "Μια ιστορία αυστηρώς ακατάληπτη για τους κακομοίρηδες, μικρόνοες, αξιοθρήνητους τύπους του μέσου όρου και φοβισμένες εθελόδουλες γραβάτες".

Κι ύστερα αυτοί οι Συριζαίοι είχαν το θράσος να κατηγορούν τον Παπαχρήστο (που κακώς δέχθηκε τη συγγνώμη τους) για εγκάθετο του ΠΑΣΟΚ και αγιογράφο του Σκανδαλίδη και των λοιπών συντρόφων. Η Ακριβοπούλου είναι εκατό χρόνια μπροστά.

Ή μήπως μπορεί να βρεθεί τέτοιο κείμενο για το Βενιζέλο. Μέσα σε τρεις μήνες ο Σύριζα, έσβησε από το χάρτη, 40 χρόνια του ΠΑΣΟΚ. Τα διέγραψε. Κλείνω λοιπόν με το απαύγασμα του δελτίου Τύπου του Γιάνη, σχετικά με την ιστορική αυτή στιγμή: "Η Δανάη σηκώθηκε όρθια, με αγκάλιασε με δύναμη, στρέφοντας την πλάτη της προς αυτούς, έτσι ώστε να πρέπει να χτυπήσουν πρώτα εκείνη, πριν χτυπήσουν εμένα".

Απίθανο ρεπερτόριο

Όταν την πέφταν στους προηγούμενους οι αντεξουσιαστές, βάζανε τις φωνές για "επίθεση κατά της δημοκρατίας". Για αριστερούς-φασίστες, που δε σέβονται την αντίθετη γνώμη και την ελευθερία της έκφρασης. Ο Σύριζα και σ΄αυτό το θέμα έχει το δικό του ρεπερτόριο. Το δικό του παραμύθι, που είναι πολύ καλύτερο. Ιδού η δήλωση του Βαρουφάκη:

"Είναι παιδιά θυμωμένα. Δεν είναι σωστό να βγάζουμε μίσος απέναντί τους. Χρειάζεται κατανόηση, σε αυτές τις περιπτώσεις. Στη βία δεν απαντάς με βία".

Σα να έχεις μπροστά τον Jesus Christ: "Όταν σε χτυπάνε στο ένα μάγουλο, μην ανταποδώσεις. Να στρέψεις το άλλο"

Μιλάμε για καθηγητής. Για επιστήμονες. Που να φτουρήσουνε μπροστά τους οι Σαμαροβενιζέλοι: Μέχρι και ο 90χρονος πατέρας του Βαρουφάκη, εμφανίστηκε να μιλήσει για το βλαστάρι του, κι έχοντας διατελέσει στη Μακρόνησο, παρακαλώ. Το επόμενο επεισόδιο, Γιανης Βαρουφάκης, βλέπω να παίζεται στο "έχεις πακέτο" της Βίκης Χατζηβασιλείου. Ή μήπως έχει δει κανείς μέχρι τώρα, τον πατέρα του Λοβέρου, τη μάνα του Βορίδη και τίποτε συγγενείς του Άδωνη, που να έχουνε πολεμήσει κατά των κομμουνιστών, στη μάχη του Μακρυγιάννη, στα Δεκεμβριανά;

Για να επιβεβαιωθεί αυτό που έχει πει ο Αλφόνσο Καπόνε:

Όσο μάγκας κι αν είσαι, θα βρεθεί κάποιος πιο μάγκας από σένα. Κάτι που δεν ισχύει μόνο στους γκάνγκστερ στον υπόκοσμο. Όσο λαμόγιο κι αν είσαι θα βρεθεί ένα άλλο λαμόγιο να σε καθαρίσει σαν αυγό. Όσο λαϊκιστής κι αν είσαι, θα βρεθεί κάποιος να σε ξεπεράσει. Όσο Βενιζέλος κι αν είσαι, θα βρεθεί ένας Βαρουφάκης να σε σβήσει από τον χάρτη.

Στην πολιτική ισχύει αυτό, όπως με τους νονούς της νύχτας: Πάντα βγαίνει στην πιάτσα, ένα καινούργιο φιντάνι, που κάνει στην μπάντα τον προηγούμενα. Ένα πιο γρήγορο πιστόλι, που καθαρίζει τον προηγούμενο.

"Ασπρόπυργος" από τον Ζορζ Πιλαλί