Ενδιαφέρουσα χώρα η Πολωνία. Δύσκολα μπορείς να καταλάβεις ότι από το δεύτερο παγκόσμιο και μετά είχε κομμουνιστικό καθεστώς. Πολύ περισσότερο στις περιφερειακές πόλεις, όπως το Βρότσλαβ, το Πόζναν και το Γκντασκ. Από κάθε άποψη. Οι ρίζες του καθολικισμού, τεράστιες. Οι προσόψεις των εκκλησιών σε όλες τις πόλεις, επιβλητικές, κομψοτεχνήματα.

Φουλ πράσινο, όπως σε όλο τον πλανήτη, πλην της Ελλάδος και της Βορείου Αφρικής και νορμάλ οι ρυθμοί της ζωής. Νευρικότητα, υπήρχε μόνο και χωρίς λόγο μάλιστα στους οδηγούς. Χωρίς τράφικ, χωρίς κίνηση, όλοι ήταν μέσα στα νεύρα και στη βιασύνη. για μια μικρή διαδρομή με το ταξί, σου βγαίνανε τα άντερα.

Ούτε στα τεράστια πεζοδρόμιο, όμως, αισθανόσουν ασφαλής. Έπρεπε να περάσουν κάποιες μέρες, για να συνειδητοποιήσεις ότι δεν είναι όλο το πεζοδρόμιο δικό σου. Η μια λουρίδα, η εξωτερική, όπως το έδειχναν άλλωστε κι οι σχετικές σημάνσεις, ανήκει στους ποδηλάτες. Που εσύ σαν τουρίστας δεν το ήξερες και περπάταγες σε αυτή και τους ενοχλούσες.

Η τάξη και τα μέτρα ασφαλείας ήταν σε υψηλό επίπεδο. Ακόμα και τα αυτοκίνητα που εξυπηρετούσαν τη διοργάνωση για να περάσουν τον περιβάλλοντα χώρο των γηπέδων,έπρεπε να ελεγχθούν για εκρηκτικά. Πουθενά στους δρόμους δεν έβλεπες ζητιάνους ή αλκοολικούς. Ούτε καν γύρω από τον σιδηροδρομικό σταθμό της Βαρσοβίας, που ήταν στο κέντρο της πόλης. Προφανώς τους είχαν "εξαφανίσει" όπως στην Αθήνα το 2004.

Κι επειδή παντού τα πάντα, μάστιγα οι ταξιτζήδες. Άραζαν έξω από τα ξενοδοχεία και τους σιδηροδρομικούς σταθμούς και ψάρευαν. Το μίνιμουμ ήταν να σου πάρουν για μια διαδρομή τα διπλάσια λεφτά. Το μάξιμουμ τα τριπλάσια. Για είκοσι Ζλότια, εξήντα. Κι όταν του έκανες παράπονο ότι είναι πολλά έκοβε την απόδειξη και στην έδινε.

Κι όλες οι αποδείξεις ότι στρογγυλές: σαράντα, πενήντα, εξήντα ζλότια. Δεν υπήρχε απόδειξη για 32, 48 ή 56 ζλότια. Προφανώς είχαν βρει πατέντα κι η μηχανή στο ρολόι έβγαλε το ποσό που θέλανε. Ξανάγραψα ότι η Πολωνία βγάζει από τις πλέον ωραίες γυναίκες. Χώρα φτιαγμένη για τον Κώστα Μυγδάλη. Ποιο είναι το περίεργο όμως; Όσο ωραίες ήταν οι γυναίκες, τόσο άσχημοι είναι οι άντρες. Και δεν λέμε για τους 50+ με κοιλιές άσπρα μουστάκια και κόκκινα μάγουλα από το αλκοόλ. Και οι σχετικά πιτσιρικάδες δεν έχουνε να δείξουνε τίποτα. Το καλύτερο καλούπι, Πολωνού, είναι στο στυλ του Βαζέχα. Κοντός και απαρατήρητος. Για τους άλλους δεν το συζητάμε.

Σαν χώρα επαναλαμβάνω έχει ενδιαφέρον. Όλες οι πόλεις έχουν κάτι να σου δείξουν. Το Γκαντανσκ, πράγματι εντυπωσιακό. Παντού υπάρχει η αποκαλούμενη "παλιά πόλη" που μπορείς να περπατήσεις και να χαζέψεις. Παντού φουλ πράσινο. ιΚι όπως πάντα σε πιάνουνε τα νεύρα σου για την Αθήνα ή οποιαδήποτε πόλη της Ελλάδας, που τυχαίνει να ζεις. Γιατί όχι μόνο δεν σου προσφέρουνε τίποτα αισθητικά, αλλά σε ταλαιπωρούνε κι από πάνω. Και μόνο για αυτή τη καταστροφή, Πρωθυπουργοί, Υπουργοί Περιβάλλοντος και Δήμαρχοι έπρεπε να είχαν καταδικασθεί σε θάνατο από ειδικά δικαστήρια κι να είχαν δημευθεί οι περιουσίες τους.