X

Σεβόμαστε την ιδιωτικότητά σας

Εμείς και οι συνεργάτες μας αποθηκεύουμε ή/και έχουμε πρόσβαση σε πληροφορίες σε μια συσκευή, όπως cookies και επεξεργαζόμαστε προσωπικά δεδομένα, όπως μοναδικά αναγνωριστικά και τυπικές πληροφορίες που αποστέλλονται από μια συσκευή για εξατομικευμένες διαφημίσεις και περιεχόμενο, μέτρηση διαφημίσεων και περιεχομένου, καθώς και απόψεις του κοινού για την ανάπτυξη και βελτίωση προϊόντων. Με την άδειά σας, εμείς και οι συνεργάτες μας ενδέχεται να χρησιμοποιήσουμε ακριβή δεδομένα γεωγραφικής τοποθεσίας και ταυτοποίησης μέσω σάρωσης συσκευών. Μπορείτε να κάνετε κλικ για να συναινέσετε στην επεξεργασία μας και των συνεργατών μας όπως περιγράφεται παραπάνω. Εναλλακτικά, μπορείτε να αποκτήσετε πρόσβαση σε πιο λεπτομερείς πληροφορίες και να αλλάξετε τις προτιμήσεις σας πριν από τη συγκατάθεσή σας ή να αρνηθείτε να δώσετε τη συγκατάθεσή σας. Λάβετε υπόψη ότι κάποια επεξεργασία των προσωπικών σας δεδομένων ενδέχεται να μην απαιτεί τη συγκατάθεσή σας, αλλά έχετε το δικαίωμα να αντιταχθείτε σε αυτήν την επεξεργασία. Οι προτιμήσεις μας θα ισχύουν μόνο για αυτόν τον ιστότοπο.

OPINIONS

Η δημοκρατία των δανειστών

Ο Κώστας Καίσαρης γράφει για τον βασιλέα που τάσσεται υπέρ των αγανακτισμένων, σε αντίθεση με την Παπαρήγα και τη δημοκρατία των δανειστών που αποζημιώνει τις τράπεζες κι όχι τους ανθρώπους.

Και ο βασιλεύς Κωνσταντίνος, ή ντε Γκρέτσια, υπέρ των αγανακτισμένων. "Δείγμα καθαρής δημοκρατίας", χαρακτήρισε με δήλωσή του τις συγκεντρώσεις στην πλατεία Συντάγματος.

Και για να μην γίνει παρεξήγηση, έτσι αποκαλείται ο Κωνσταντίνος: "Βασιλεύς". Ο τίτλος μένει. Λάθος θα ήταν να πει κάποιος για βασιλέα των Ελλήνων. Ο θρόνος έχει χαθεί κι έχει μείνει ο τίτλος.

Μόνο η Παπαρήγα λοιπόν είναι που βγαίνει και τα χώνει στους αγανακτισμένους. Ότι δεν είναι δυνατόν να είσαι δημόσιος υπάλληλος, το βράδυ να μουτζώνεις τη Βουλή επειδή σου κόβουν μισθούς και επιδόματα, και την άλλη μέρα που έχει απεργία η ΑΔΕΔΥ να πηγαίνεις κανονικά στη δουλειά σου.

Ιδού λοιπόν τα παράξενα: Ο βασιλέας, που έχει κάθε λόγο να είναι εναντίον των πολιτικών, συντάσσεται με τους αγανακτισμένους. Το ΚΚΕ, που εξ ορισμού είναι υπέρ των κινητοποιήσεων, δεν τους παίρνει στα σοβαρά. Σε ό,τι έχει να κάνει τώρα με τη δημοκρατία, που όλοι επικαλούνται και υπερασπίζονται σαν κόρη οφθαλμού, πέρα από το γενικό και αφηρημένο, υπάρχουν κάθε φορά και τα συγκεκριμένα.

Όπως μια είδηση που βγήκε στο τέλος της περασμένης εβδομάδας, χωρίς να την παίξουν τα κανάλια και να τύχει της ανάλογης προβολής. Αφορά την υπόθεση της Ρικομέξ. Με τον σεισμό, εδώ και δώδεκα χρόνια, είχαν χάσει τη ζωή τους 39 εργαζόμενοι. Συγγενείς των θυμάτων έκαναν αγωγές για αποζημίωση. Ποια ήταν η τελεσίδικη απόφαση που εξέδωσε ο Άρειος Πάγος; Ότι από τα υπάρχοντα περιουσιακά στοιχεία της Ρικομέξ, πρώτα θα αποζημιωθούν οι τράπεζες που έχουν εγείρει απαιτήσεις, και ύστερα έπονται οι συγγενείς των θυμάτων για τα ποσά που τους έχουν επιδικασθεί.

Είπατε τίποτα; Να χάνεται ένας άνθρωπος επειδή το κτίριο είχε χτιστεί πάνω στην άμμο. Να μένουν τα παιδιά του ορφανά. Να περνούν δώδεκα χρόνια, με ταλαιπωρίες και δικαστικά έξοδα, και να έρχεται ο Άρειος Πάγος και να λέει: " Πρώτα οι τράπεζες". Και δεν λέμε για έναν άνθρωπο. Λέμε για 39. Κι αν δεν κάνω λάθος, μηχανικοί και σία για ποινικές ευθύνες σε προσωπικό επίπεδο, έχουν προ πολλού πέσει στα μαλακά. Για τέτοια δημοκρατία μιλάμε. Πρώτα οι δανειστές.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ