Η εξαίρεση των δεκαριών τσέπης
Τον Ηρακλή τσέπης στην άρση βαρών τον δέχεσαι χωρίς δεύτερη κουβέντα. Ο Σουλεϊμάνογλου μάνι μάνι, είτε πιωμένος είτε στεγνός, τα σήκωνε τα κιλά για πλάκα. Δεκάρι τσέπης στο ποδόσφαιρο σηκώνει πολλή συζήτηση.
Το μεγαλύτερο μειονέκτημα του κοντού ποδοσφαιριστή είναι το ψυχολογικό.
Δεν συζητάμε για το ψηλό παιχνίδι. Όταν είσαι μια μπουκιά, ο αντίπαλος σε βλέπει για τις κοχόνες του. Ότι σ' έχει για πλάκα. Πρέπει να είσαι πολύ μάγκας για να τον κάνεις να σε υπολογίσει. Να φοβηθεί να πάει απάνω σου.
Το να είσαι, λοιπόν, 1.65 και να παίξεις μπάλα, πρέπει να είσαι η εξαίρεση. Πρέπει να είσαι Μαραντόνα. Ακριβώς στο 1.65 ήταν ο Ντιέγκο. Στις εξαιρέσεις ανήκει και ο Ιμπαγάσα, που είναι ένα πόντο παραπάνω. Το πλεονέκτημα του κοντού ποδοσφαιριστή είναι ότι μπορεί να χειρίζεται καλύτερα τη μπάλα. Έχοντας μικρό διασκελισμό και λιγότερα βήματα, μπορεί να κάνει περισσότερα κοντρόλ. Επίσης να πατάει καλά στα πόδια του, να μην είναι "μπουτάκιας" για να μπορεί να εκμεταλλευτεί το χαμηλό κέντρο βάρους, που του δίνει πλεονέκτημα και ειδικότερα μέσα στην περιοχή.
Αν σε κάθε τράκο, που λέει κι ο Αλέφαντος, πέφτει κάτω, οι διαιτητές δεν πρόκειται να τον λυπηθούν και να του δίνουν φάουλ. Με δεδομένο, βέβαια, ότι δεν μπορεί να παίξει σε άλλη θέση πλην του μεσοεπιθετικού, οφείλει να έχει και τα επί μέρους προσόντα. Μικρή και μεγάλη πάσα. Ρυθμό μέσα στο παιχνίδι για να μη χάνεται. Ικανότητα στο σκοράρισμα. Όλα αυτά που είχε και με το παραπάνω ο Ανδρέας Νινιάδης. Σαν δεκάρι, δηλαδή, όλες οι επιθέσεις της ομάδας του περνάγανε από τα πόδια του. Είχε και τις ικανότητες και την προσωπικότητα να φιλτράρει το παιχνίδι.
Για να μπορέσει, λοιπόν, να επιβιώσει ο κοντός, πέρα από την καλή τεχνική, που κατά τεκμήριο έχει, πρέπει να διαθέτει στο μάξιμουμ όλα τα άλλα. Γι' αυτό ακριβώς οι κοντοί που κάνουν καριέρα είναι η εξαίρεση. Ο κανόνας του 1.65 είναι ο Ξενοφών Γήττας. Η εξαίρεση είναι ο Μπαστούρκ του 1.68 και πολύ περισσότερο ο Μέσι.
Άντε ρίξε κάτω τον Μέσι του 1.69 με το μυικό σύστημα που έχει. Και πέναλτι για να του κάνεις, χρειάζεται προσπάθεια. Όσο για κανονικό μαρκάρισμα, φοβάσαι ότι θα σε ξεφτιλίσει.
Μ' αυτά και μ' αυτά φτάσαμε στον Φετφατζίδη του 1.65. Καμιά διάθεση για υψηλή κριτική σ' ένα παιδί 20 χρονών. Το γεγονός και μόνο ότι τέτοιου τύπου ποδοσφαιριστές, που επιβιώνουν, είναι μετρημένοι στα δάχτυλα, δείχνει και το βαθμό δυσκολίας για να μπορέσει να καθιερωθεί. Όχι μόνο στον Ολυμπιακό, αλλά σε επίπεδο να κάνει καριέρα στη Σουπερλίγκα.
Δεν φταίει αυτός που τον βαφτίσανε Ιμπαγάσα νο 2. Αν για κάθε ταλαντούχο σ' αυτή την ηλικία είναι δύσκολο να βγει, όταν είσαι 1.65, είναι δέκα φορές πιο δύσκολο. Ο κανόνας λέει ότι αυτοί οι ποδοσφαιριστές χάνονται. Πρέπει να έχεις πολλά τεχνικά προσόντα και τεράστια προσωπικότητα για να σε βλέπει ο απέναντι του 1.80 και να σε φοβάται.
Καλώς ή κακώς στο ποδόσφαιρο, όπως και γενικότερα στη ζωή, αυτός που επιβεβαιώνεται είναι ο κανόνας. Η εξαίρεση πολύ σπάνια. Το να παίξει κάποιος ποδόσφαιρο στα 1.65, είναι στο όριο του απαγορευτικού.