Όταν βρέχει παίρνεις ομπρέλα. Όταν πας στα χιόνια βάζεις μπότες με χοντρές σόλες για να μη γλιστράς. Όταν πιάνει κρύο ντύνεσαι καλά, φοράς μάλλινα, βάζεις γάντια και σκούφο. Όταν έχει καύσωνα βάζεις ελαφρά ρούχα, πίνεις πολύ νερό και δεν εκτίθεσαι στον ήλιο. Όταν είναι να ταξιδέψεις με καράβι κι έχει πολλά μποφόρ, παίρνεις καλού κακού κι ένα χάπι για το στομάχι.

Το να προσαρμόζεται κάποιος στις συνθήκες δεν συνιστά φόβο. Ίσα-ίσα το αντίθετο. Η πρόληψη απέναντι στις δυσκολίες είναι επιβεβλημένη. Η ΑΕΚ δεν είχε να παίξει την Κυριακή ένα παιχνίδι ρουτίνας, που ακόμη και σε ακόμη τέτοια ματς μάλιστα έχει βγάλει προβλήματα. Πήγαινε να παίξει με τον πρωταθλητή Ολυμπιακό, που ήθελε να σφραγίσει τον τίτλο με νίκη, με την ομάδα που έχει την καλύτερη επίθεση, με την ομάδα που έχει το απόλυτο στα εντός έδρας παιχνίδια. Με την καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος, να τα πούμε απλά. Όλα αυτά σαν προπονητής τα λαμβάνεις υπόψη σου.

Ειδικότερα μάλιστα όταν η δικιά σου ομάδα προέρχεται από το 1-0 της Τετάρτης στην Τούμπα. Να έχει ξεθυμάνει δηλαδή και να έχει κουραστεί. Συνυπολογίζεις ταυτόχρονα ότι οι αλλαγές που θα πρέπει να κάνεις θα σε κάνουν ακόμη πιο ευάλωτο. Ξέρεις πολύ καλά ότι το ρόστερ σου δεν αντέχει σ έξι αλλαγές από παιχνίδι σε παιχνίδι κι αυτό ήδη μέσα στη σεζόν το έχεις πληρώσει. Δεν πας, λοιπόν, για να το πούμε λαϊκά ξεβράκωτος σε… αγγούρια. Παίρνεις τα μέτρα σου. Αναγνωρίζεις τις δυσκολίες του ματς σε συνδυασμό με τις αδυναμίες σου και προσαρμόζεσαι ανάλογα. Δεν πας να παίξεις στο «Καραϊσκάκης» 4-4-2 με ρόμβο όταν οι τρεις από τους τέσσερις στην άμυνα είναι αναπληρωματικοί και ταυτόχρονα δεν έχεις τον Μάκο, τον καλύτερο σου αμυντικό σου χαφ. Κάτω από αυτές τις συνθήκες οφείλεις να μαζευτείς. Δεν θα συνιστούσε ηττοπάθεια αν η ΑΕΚ έπαιζε αμυντικά. Ακόμη και μετά το 0-2, όταν ο άλλος είναι καλύτερος, οφείλεις να το σεβαστείς. Αν δεν το κάνεις θα υποστείς τις συνέπειες.

Ρεκόρ αποτελεί αυτό το 6-0. Όχι μόνο σε ντέρμπι Ολυμπιακού-ΑΕΚ, που είχε να επαναληφθεί ακριβώς 30 χρόνια, αλλά αποτελεί ρεκόρ πρωταθλήματος για αυτή τη σεζόν. Στον αθλητισμό το ρεκόρ αποτελεί προσωπική υπόθεση του αθλητή. Παίζει ρόλο ο συναγωνισμός κι η πίεση του αντιπάλου, αλλά για να το κάνεις πρέπει να το έχεις. Μόνος του απέναντι με τον πήχη έκανε τα παγκόσμια ρεκόρ ο Σεργκέι Μπούμπκα, όταν όλοι οι άλλοι αθλητές είχαν σταματήσει. Στις μεγάλες αποστάσεις, όμως κι όταν πρόκειται για μίτινγκ, έχουν εφευρεθεί οι λαγοί. Κάποιοι αθλητές που δεν μετέχουν στον αγώνα, αλλά τρέχουν μόνο και μόνο για να δώσουν ρυθμό στον πρωταθλητή και στη συνέχεια αποσύρονται. Αυτό έγινε την Κυριακή το βράδυ στο «Καραϊσκάκης». Ο Ολυμπιακός ήταν ο Γκιμπρισελασιέ κι η ΑΕΚ του Χιμένεθ ήταν ο λαγός που τον βοήθησε να φτάσει στο 6-0 και να κάνει ατομικό ρεκόρ.

Οι δυνατότητες του Ολυμπιακού κι η υπεροπλία του σε σχέση με την ΑΕΚ ήταν δεδομένη. Τίποτα, όμως, δεν είναι δεδομένο στο ποδόσφαιρο. Ούτε καν ότι ο κατά τεκμήριο καλύτερος κερδίζει τον χειρότερο. Ο Ολυμπιακός όχι μόνο κέρδισε , αλλά θριάμβευσε. Και σε αυτόν τον θρίαμβο σημαντικό ποσοστό ανήκει στον Χιμένεθ. Με Νασούτι στο κέντρο της άμυνας, πειραματικό δεξί μπακ τον Μανωλά και κατ’ όνομα αριστερό μπακ τον Λαγό η ΑΕΚ δεν ήταν δυνατόν να αντέξει. Άλλο είναι όμως να χάσεις κι άλλο να διασυρθείς. Ο προπονητής όλα αυτά οφείλει να τα λάβει υπόψη του. Δεν θα ήταν ντροπή έστω και μετά το 2-0 στο 7’ να μαζευόταν. Ή έστω μετά το 3-0 στο ημίχρονο.

Η πρώτη αλλαγή που έκανε ο Χιμένεθ ήταν στο 45, να βγάλει τον Γκερέιρο και να βάλει τον Λυμπερόπουλο, λες και αυτό που έλειπε από την ΑΕΚ ήταν η σωστή επιθετική ανάπτυξη και το γκολ. Μοιραία τα γκολ ήρθαν από την άλλη πλευρά κι ήταν άλλα τρία. Ο Χιμένεθ ήταν συνεπής στο ρόλο του λαγού που έδωσε στην ομάδα του μέχρι το τέλος. Όταν στο 69’ άλλαξε τον Μίτσελ με τον Μπερνς, στην άμυνα και στην αμυντική λειτουργία όλα δούλευαν ρολόι. Για τον Ολυμπιακό.