Η ζωή δεν τελειώνει στον Σισέ

Η λευκή πετσέτα, η διαχείριση της γνώσης και το "αύριο" με ή χωρίς τον Γάλλο στράικερ.

Στις μπίζνες μπορείς να βγάλεις πολλά λεφτά με ελάχιστο ή και με μηδενικό κεφάλαιο. Αρκεί να σκεφτείς κάτι να πουλήσεις σωστά μια ιδέα. Δεν είναι εύκολο, αλλά είναι πάντα εφικτό. Όταν μιλάμε για ποδόσφαιρο την «ιδέα» μπορούμε να την προσδιορίσουμε σαν γνώση.

Τα λεφτά είναι σίγουρα το Νο1 ζητούμενο. Εξίσου απαραίτητη είναι όμως και η γνώση. Η κατά το δυνατόν σωστή διαχείριση που κάνει τη διαφορά. Το ότι ο Παναθηναϊκός περνάει πλέον σε εποχή λιτότητας είναι δεδομένο. Τίποτα, όμως, δεν είναι άσπρο-μαύρο. Κι είναι λάθος αυτό να προσδιορίζεται στον Σισέ: ή τον κρατάμε και πάμε για την ανάκαμψη ή μας φεύγει και ρίχνουμε λευκή πετσέτα. Ένα σίριαλ που ήδη έχει αρχίσει και θα παίζεται μέχρι το καλοκαίρι. Και δεν θα πω ότι η Τσέλι που χρυσοπλήρωσε τον Τόρες, έχασε με τον Ισπανό στη σύνθεση της μες στο «Έμιρατς» από τη Λίβερπουλ. Θα πω ότι με τον Σισέ πέρσι ο Παναθηναϊκός έκανε το νταμπλ, με τον Σισέ φέτος έκανε τη χειρότερη παρουσία του στο Τσάμπιονς Λινγκ είναι εκτός κυπέλλου και στο -7 στο πρωτάθλημα.

Και η αξία του Γάλλου είναι αναμφισβήτητη και η προσφορά του, αλλά στο ποδόσφαιρο παίζουν έντεκα. Ένας μόνος του μπορεί να κερδίσει μια και δυο φορές. Στο τέλος αυτό που θα μετρήσει είναι η ομάδα. Αν φοράς ένα πανάκριβο κοστούμι, αλλά είσαι με τρύπια παπούτσια και σκισμένο πουκάμισο δεν μπορείς να θεωρείσαι καλοντυμένος. Αν δεν έχεις δεύτερο επιθετικό για να σκοράρει, αν δεν έχεις χαφ να μπορούν να τρέξουν , αν δεν έχεις αξιόπιστη άμυνα, δεν μπορεί να σε σώσει ο υπερπολυτελής και πανάκριβος σέντερ-φορ. Αν ο Γκοβού είχε βάλει τα περσινά γκολ του Σαλπιγγίδη κι είχε αποκτηθεί ένας ενδεκαδάτος χαφ, ο Παναθηναϊκός σίγουρα θα είχε καλύτερη τύχη. Όπως δεν έσωσε ο Παναθηναϊκός μόνος του τον Σισέ εφέτος, δεν θα τον σώσει και του χρόνου αν δεν γίνουν γενικότερα καλές επολογές.

Κι εδώ ξαναφτάνουμε στη γνώση που λέγαμε. Φεύγοντας ο Σισέ μ’ ένα μίνιμουμ ποσό επτά εκατομμυρίων, συν πέντε τα δικά του, τα 12 εκατομμύρια ευρώ που περισσεύουν συνολικά είναι τεράστιο ποσό για τα σημερινά οικονομικά δεδομένα. Αρκεί να αξιοποιηθούν σωστά. Δεν είναι εύκολο, αλλά δεν είναι και αδύνατο. Αρκεί να μην πάνε σε περιπτώσεις όπως ο Σόζουα-Ρουκάβινα επί Αντωνίου ή Γκοβού-Λουίς Γκαρσία όπως πέρσι το καλοκαίρι. Όπως είχε βρει ο Σαντος δανεικούς στην ΑΕΚ Άλβες-Ασουνσάο και τον Βιερίνα στον ΠΑΟΚ, όπως βρήκε ο Βαλβέρδε τον Φουστέρ, μπορεί ο Φερέιρα να βρει ανάλογες περιπτώσεις από Πορτογαλία. Ένας ικανός τεχνικός διευθυντής μπορεί να φέρει έναν Σιμάο με 100.000 ευρώ κι έναν Ν’Ντόι με 200.000 ευρώ, όπως ο Γιάσμικο Βέλιτς.

Δεν τελειώνει η ζωή στον Παναθηναϊκό με τον Σισέ. Ο Παναθηναϊκός υπήρχε και πριν τον Γάλλο και θα υπάρχει και μετά. Αυτά που τελειώνουν κάποια στιγμή και ειδικότερα αν δεν αξιοποιούνται σωστά είναι τα λεφτά. Για φθηνούς και καλούς παίκτες ψάχνουν όλες οι ομάδες στον πλανήτη. Ούτε είναι δυνατόν να βγουν όλες οι μεταγραφικές επιλογές . Ο καθένας οφείλει να κάνει την προσπάθεια του και τις επιλογές του με την καλύτερη δυνατή γνώση. Κι αυτό είναι το κατ’ αρχήν ζητούμενο στον Παναθηναϊκό. Να βρει τον κατάλληλο άνθρωπο, τον ικανό τεχνικό διευθυντή που σε συνεργασία με τον Φερέιρα, θα διαχειριστούν το μπάτζετ. Αν γίνουν σωστές επιλογές, η ενδεχόμενη χασούρα του Σισέ ξεπερνιέται. Πάνω σε ποιον περσινό ποδοσφαιριστή δηλαδή χτίστηκε ο φετινός Ολυμπιακός; Ο 35άρης και ελεύθερος Ιμπαγάσα, ο δανεικός Μιραλάς κι ο φθηνός Φουστέρ κάνουν τη διαφορά.