Και στην πρέφα και στο τάβλι

Σόλο κάσα, σόλο καπίκια μπήκανε μέσα στον Ερασιτέχνη Παναθηναϊκό, με τη συναυλία της Άννας Βίσση. Αντί να βγάλουνε κανένα φράγκο, πληρώσανε από την τσέπη τους 60.000 γιούρο. Άνθρακες ο θησαυρός και για τον ΟΦΗ, το φιλικό με τον ΠΑΟΚ. Φραγκοδίφραγκα μαζέψανε σε σχέση με τις εισπράξεις, που υπολογίζανε να κάνουν.

Την ίδια ώρα ο Αδαμίδης στην ΑΕΚ, έχει στα σκαριά το σχέδιο με τους "supporters". Ότι προαιρείσθε δηλαδή, στου οπαδούς της ΑΕΚ. Minimum, ένα χιλιάρικο και κλιμακωτά μετά, στις πέντε, δέκα και εκατό χιλιάδες ευρώ. Κάθε περίπτωση ξεχωριστή, αλλά με κοινό παρανομαστή: Αφού δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα, σαν διοίκηση, ή, χρηματοδότες, χτυπάμε τη πόρτα του κόσμου. Αφού δεν μπορούνε οι λίγοι να βάλουν πολλά, ας βάλουν οι πολλοί, από λίγα. Δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά όμως. Κι αν στον Ολυμπιακό είχε επιτυχία το φιλικό με τον Ερυθρό Αστέρα, για την ενίσχυση του Ερασιτέχνη, ήταν ευνοϊκές οι συνθήκες. Η κατάκτηση του πρωταθλήματος και ο ενθουσιασμός του κόσμου. Πόσοι θα πήγαιναν στο Καραϊσκάκη, αν το ματς γινότανε πέρυσι τέτοια εποχή, όταν η ποδοσφαιρική ομάδα, κατέρρεε; Ελάχιστοι. Αυτός, ήταν κι ένας από τους βασικούς λόγους της αποτυχίας, της συναυλίας για τον Ερασιτέχνη Παναθηναϊκό. Μόλις πέντε χιλιάδες τα εισιτήρια που διατέθηκαν, κι ούτε τρεις χιλιάδες στο ΟΑΚΑ. Με τον κόσμο να είναι απογοητευμένος από την ομάδα ποδοσφαίρου, αλλά και μερίδα των οργανωμένων, να είναι σε κόντρα με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Αν όμως ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός, πήγαινε πρίμα όπως πέρυσι, όλα θα ήταν διαφορετικά. Και ο κόσμος θα ήταν ενωμένος και οι μεγαλομέτοχοι, αντί να είναι εξαφανισμένοι θα έδιναν το παρών.

Στον ΟΦΗ, ο κόσμος από την αρχή της σεζόν στηρίζει την ομάδα. Παρά το γεγονός, ότι δεν βρέθηκε ποτέ στις δύο πρώτες θέσεις που εξασφαλίζουν την απ ευθείας άνοδο, το Γεντί Κουλέ, ήταν και είναι γεμάτο. Και στο φιλικό συμπαράστασης με τον ΠΑΟΚ ο απλός κόσμος, έκανε το καθήκον του. Τα εισιτήρια των 20 ευρώ, σχεδόν εξαντλήθηκαν. Των εκατό και τον πενήντα ευρω, που απευθυνόταν στους εύπορους Ηρακλειώτες, έμειναν αδιάθετα. Μόλις 80.000 η είσπραξη, ενώ για να πάρει ο ΟΦΗ την άδεια, για να διεκδικήσει μέσω τον πλει οφ την επιστροφή του στη Σούπερλιγκ, απαιτείται ένα εκατομμύριο.

Στην ΑΕΚ ο Αδαμίδης, πάει να βγάλει από τη μύγα ξύγκι. Όλες οι ομάδες έχουν τον κόσμο τους. Δεν είναι εύκολο να τον πείσεις όμως. Γι αυτό κι ο Αδαμίδης, χτύπησε την πόρτα του Θωμά Μαύρου. Για να τον βάλλει μπροστά και να λειτουργήσει σαν κράχτης. Κι αν ο Μαύρος αρνήθηκε, ενδεχόμενα θα βρεθεί κάποιος άλλος. Είπαμε όμως, ότι αυτά, δεν είναι εύκολα πράγματα. Για να βγει μπροστά ο κόσμος, χρειάζεται κάπου να πιστέψει. Απαιτούνται όραμα και ηγέτης. Όπως είχε γίνει στην ΑΕΚ, με τον Ντέμη Νικολαΐδη, το 2004. Όπως γίνεται στον ΠΑΟΚ μ τον Θοδωρή Ζαγοράκη. Δεν ψήνεται ο κόσμος, με τα αντισταθμιστικά οφέλη του Αδαμίδη: Απο δωρεάν πάρκινγκ, έκπτωση στη μπουτίκ, μέχρι και συμμετοχή στο ΔΣ της ΠΑΕ. Πάλι καλά που δεν έταξε, λαμπάδες το Πάσχα για τους μικρούς ΑΕΚτζήδες και Χριστουγεννιάτικα δέντρα. Σπασμωδικές κινήσεις που κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, είναι καταδικασμένες σε αποτυχία.

Σε ότι έχει να κάνει τώρα με τους κόκκινους και πράσινους Ερασιτέχνες, τα έχουμε ξαναπεί. Προσωπικά δεν ξέρω να υπάρχει κάποιο αθλητικό ευαγγέλιο, που να ορίζει, ότι Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός, πρέπει σώνει και καλά να κάνουν πρωταθλητισμό παντού και πάντα: Και στο βόλεϊ ανδρών, και το βόλεϊ γυναικών και στο πόλο και στο τάβλι και στην πρέφα, αν είναι δυνατόν. Όποια ομάδα έχει για σήμα τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο ή το τριφύλλι πρέπει σώνει και καλά να κερδίζει. Αν έχουν τις δυνατότητες και μπορούν έχει καλώς. Αν όχι δεν χάθηκε κι ο κόσμος. Πρέπει σώνει και καλά αυτοί οι δύο να μονοπωλούν όλους τους τίτλους; Οι άλλες ομάδες στο πηγάδι κατουρήσανε; Ας πάρει το πρωτάθλημα στο βόλεϊ ανδρών ο Ηρακλής. Στις γυναίκες η ΑΕΚ. Ας το πάρει στο πόλο η Βουλιαγμένη ή ο Πανιώνιος. Αυτή η εμμονή με τους Ολυμπιακούς και τους Παναθηναϊκούς, έχει καταντήσει φασισμός.