Αυτό που πρέπει να αναγνωρίσουμε και να πούμε καταρχήν είναι ότι στον Όμιλο της Εθνικής Ελλάδος, παραμένει πρώτη και εκτός απροόπτου πάει στο Μουντιάλ η καλύτερη ομάδα. Δεν είναι κακό να το λέμε αυτό. Βοσνία-Ελλάδα μπορεί να έχουν τους ίδιους βαθμούς, δεν πρόκειται όμως για ίδιες ομάδες. Και καλύτερο ποδόσφαιρο έχει παίξει η Βοσνία σ' αυτά τα οκτώ παιχνίδια και καλύτερο έμψυχο υλικό διαθέτει.

Έδειξε, όμως, ταυτόχρονα ότι έχει και τα γκατς. Τρώει τη μπούφλα την περασμένη Παρασκευή μέσα στη Ζένιτσα από τη Σλοβακία κι εκεί που ήτανε καβάλα στο άλογο, αρχίζει να τρέμει ο κώλος της. Στο ματς της Τρίτης βρίσκεται πίσω στο σκορ με τον Βάις μάλιστα έχει δοκάρι για το 2-0 και να τους ξεράνει. Τελικά, όμως, το γυρίζει κάνει το 2-1 και γυρίζει σχεδόν από την κόλαση.

Αποδεικνύοντας ότι είναι καλή ομάδα. Μπορεί να μην έχει βαριά φανέλα, μπορεί αυτό που πάει να κάνει να μην το έχει ξανακάνει, δείχνει όμως αποφασισμένη αυτή τη φορά να τα καταφέρει. Εικοσιπέντε γκολ άλλωστε μέχρι τώρα στα προκριματικά δεν έχουν βάλει πολλές ομάδες. Σχετικά τώρα με την Ελλάδα, όταν κάνεις το αυτονόητο στο ποδόσφαιρο, κανείς δεν σου λέει μπράβο. Ποια Λετονία; Σοβαροί να είμαστε. Με σέντερ φορ τον Βερμπακόφσκις που δεν είναι βασικός στον Εργοτέλη, κάτι παιδάκια στην άμυνα κια γκολκήπερ τον 38άρη Κολίνκο, που μας είχε κάνει την κηδεία το 1999 στο κατάμεστο ΟΑΚΑ. Όταν ακόμα παίζανε στην Εθνική ομάδα, ο Ουζουνίδης, ο Αναστασίου μέχρι και ο Φρούσσος.

Κρατάμε, ωστόσο, την καλή εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου που ήρθε σαν συνέχεια του καλού δεύτερου 45λεπτου στο Λιχνεστάιν. Αυτό βοηθάει ψυχολογικά. Να υπάρχει, δηλαδή, καλό κλίμα στην ομάδα ενόψει των δύο τελευταίων (εντός έδρας) ματς για τον όμιλο αλλά και των μπαράζ, που κατά πάσα πιθανότητα θα ακολουθήσουν. Στον μέχρι τώρα αυτόν δρόμο για το Μουντιάλ τις περισσότερες φορές το ποτήρι για την Εθνική ήταν μισοάδειο και τις λιγότερες μισογεμάτο. Γεμάτο ποτέ. Η ομάδα πήρε αποτελέσματα, έδειξε χαρακτήρα, αλλά καλές εμφανίσεις δεν έκανε. Καλό ποδόσφαιρο δεν έπαιξε. Ειδικά στα δύο ματς με την Βοσνία, που κρίνουν την πρωτιά στον Όμιλο, ήταν κατώτερη των περιστάσεων.

Στην Αθήνα κόλλησε στο 0-00, ενώ στη Ζένιτσα έχασε κατά κράτος με 3-1. Αυτά ήταν και τα μοναδικά παιχνίδια που είχε απώλειες στον όμιλο. Στον Σάντος χρεώνεται η ήττα στη Ζένιτσα, όταν έπεσε έξω στις επιλογές του. Πιστώνεται, όμως, η ικανότητα της ομάδας να παίρνει αποτελέσματα και να επιβιώνει. Αντιμετωπίζοντας μάλιστα δύο ιδιαίτερα σοβαρά προβλήματα. Την απουσία των δύο Παπαδόπουλων στο κέντρο της άμυνας κι ενός ικανού στράικερ που θα έχει το εύκολο γκολ. Αν, δηλαδή, οι Βόσνιοι έχουν τον Τζέκο εμείς ποιον έχουμε; Ο Ομοσπονδιακός τεχνικός δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια. Το "έσπασε" το κεφάλι του. Δοκίμασε λύσεις. Προσπάθησε να περάσει νέους ποδοσφαιριστές κι ήταν αρκετοί αυτοί που τους έδωσε ευκαιρίες: Φορτούνης, Ταχτσίδης, Κονέ, Λάζαρος.

Προσφέροταν μάλιστα κατά κάποιο τρόπο και ο Όμιλος. Τελειώνοντας σχεδόν το τουρνουά, βλέπουμε ότι το κάρο εξακολουθούν να το τραβάνε οι παλιές καραβάνες. Με τον Νίνη στα δύο τελευταία ματς να δείχνει ότι δικαιούται τη φανέλα του βασικού και τον Μήτρογλου , παρά τη γκίνια που έβγαλε να γεμίζει την περιοχή σαν στράικερ και να είναι μέσα σε όλες τις φάσεις. Είναι εμφανές ότι ο Σάντος θα πατήσει στη συνέχεια στην ενδεκάδα που ξεκίνησε το ματς στη Λετονία. Με την προϋπόθεση ότι θα είναι υγιείς, εύλογα αυτοί έχουν το προβάδισμα. Προβληματισμός υπάρχει για τον Καραγκούνη. Στα μπαράζ, δηλαδή, όταν η μπάλα θα είναι βαριά, ο αρχηγός δείχνει απαραίτητος. Στη Φούλαμ παίζει, μην το ξεχνάμε. Και σε ποδοσφαιρικό εγωισμό, δεν υπάρχει δεύτερος. Θα περιμένουμε μέχρι τότε και θα δούμε.

Η Εθνική Ελλάδος μπορεί να μη γοητεύει τους φίλους της και τους οπαδούς της, αλλά για τους αντιπάλους της είναι κακό τσιμπούρι. Έχει τις αδυναμίες της, έχει τα προβλήματα της, αλλά δεν παύει να είναι μια αξιόπιστη ομάδα. Έχοντας αποδείξει παραπάνω από μια-δυο φορές, ότι αυτό που θέλει στο τέλος το καταφέρνει.