Ο συγχωρεμένος ο Γιάννης ο Τσαρούχης ήταν που είχε πει «στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις». Και για να πούμε του στραβό το δίκιο ο Τάκης Φύσσας ουδέποτε δήλωσε ποδοσφαιρικός ειδήμονας. Τα καθήκοντα του στην Εθνική περιορίζονται στο ρόλο του τιμ-μάνατζερ.

Σε κάθε ομάδα υπάρχουν κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν. Στην ΕΠΟ όλα πέρναγαν από τον Γκαγκάτση. Για να μην τον ζαλίζουν λοιπόν στα τηλέφωνα οι ποδοσφαιριστές τι θα γίνει μ’ αυτό, τι θα γίνει μ’ εκείνο, πότε θα φέρει τα καινούργια ρούχα ο χορηγός και για να φύγουν όλα αυτά από πάνω του πήρε τον Φύσσα. Να βλέπει και να κλείνει τα ξενοδοχεία για τα εκτός έδρας παιχνίδια, να μοιράζει τα κλειδιά στους ποδοσφαιριστές και ενδε3χόμενα και τις κάρτες επιβίβασης στα αεροπλάνο. Παιδί για όλες τις δουλειές. Κύριο βασικό προσόν του ότι είναι πράγματι καλό παιδί. Όπως λέμε αυτές τις μέρες «καλό Πάσχα». Χαρούμενος, πάντα γελαστός, κεφάτος ότι καλύτερο για παρέα. Στοιχεία που είχε επιδείξει όταν ακόμη ήταν ποδοσφαιριστής. Να κάθεται στο πούλμαν μπροστά, δίπλα από τον οδηγό, να παίρνει το μικρόφωνο να λέει αστεία και ανέκδοτα και να κάνει με μεγάλη επιτυχία μάλιστα μιμήσεις. Πάντα στις ομάδες το καλό κλίμα είναι απαραίτητο συστατικό της επιτυχίας. Κι ο Φύσσας σ’ αυτόν το ρόλο είναι από τους καλύτερους. Απαραίτητη η πειθαρχεία, απαραίτητες κι οι στιγμές χαλάρωσης. Τώρα και σαν τιμ-μάνατζερ φοράει τη φόρμα του και κάνει γύρους μαζί με τους ποδοσφαιριστές.

Και ξαφνικά το ρεπορτάζ αναφέρει ότι ο Δ. Γόντικας συναντήθηκε με τον Φύσσα και του πρότεινε τη θέση του Τεχνικού Διευθυντή. Το ότι στον Παναθηναϊκό δεν υπάρχουν χρηματοδότες, το αντί για πρόεδρο έχει προεδρεύοντα κι ότι προπονητής και πρωτοκλασάτοι ποδοσφαιριστές είναι ενόψει της νέας περιόδου στον αέρα, δεν σημαίνει ότι το μαγαζί δεν λειτουργεί. Δεν ψάχνουν για τεχνικό διευθυντή και πολύ καλά κάνουν. Ο Τάκης Φύσσας, όμως, από πού κι ως που; Επειδή όπως είπαμε είναι καλό παιδί; Καλό Πάσχα. Τεχνικός διευθυντής στο σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι το άλφα και το ωμέγα. Αυτός κάνει τον σχεδιασμό της ομάδας και σε αγωνιστικό επίπεδο μάλιστα. Αυτός επιλέγει τον προπονητή και τον ελέγχει. Αυτός καθορίζει τις μεταγραφικές επιλογές. Αυτός παρακολουθεί σε καθημερινή βάση την ομάδα. Σχολές για να βγάζουν τεχνικούς διευθυντές δεν υπάρχουν. Είναι θέμα προσωπικότητας, γνώσεων, κύρους και διάθεσης για δουλειά. Για αυτό και στο ελληνικό ποδόσφαιρο, που έτσι ή αλλιώς κυριαρχεί η ημιμάθεια είναι δυσεύρετοι.

Πετυχημένοι τεχνικοί διευθυντές είναι ελάχιστοι και δεν ξεπερνούν τα δάχτυλα του ενός χεριού. Μπορείς να το πεις αυτό για τον Ζήση Βρύζα. Για τον Γιασμίκο Βέλιτς που πήρε με ψίχουλα στον Παναθηναϊκό, Σιμάο και Ν’Ντόι. Για τον Λυράκη στη Λάρισα και ειδικότερα στην Κέρκυρα. Μπορείς να πεις, επίσης, ότι ξέρει τη δουλειά ο Ίλια Ίβιτς. Στον Παναθηναϊκό ήδη τη πλήρωσα και ακριβά μάλιστα μια φορά με τον Αντωνίου. Λέμε για την πρώτη σεζόν και τα εκατομμύρια ευρώ, που έγιναν φύλλο και φτερό. Τη δεύτερη για να πάρεις Σισέ, Κατσουράνη και Λέτο, δεν χρειαζόσουν ειδικές ποδοσφαιρικές γνώσεις. Μόνο λεφτά. Κριτήριο για την επιλογή ότι είναι «δικός μας και καλό παιδί»; Το ότι παράτησε τον Τζίγκερ που τον επέλεξε και κολλητώθηκε με τον Πατέρα, έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του και όχι με τις ικανότητες του.

Η κίνηση του Γόντικα να στραφεί στον Φύσσα, που αρνήθηκε ευγενικά και δεν θέλησε να σπάει το συμβόλαιο του με την Εθνική, δείχνει ότι ο Παναθηναϊκός ψάχνει για τεχνικό διευθυντή σε στυλ «ραντεβού στα τυφλά». Ψάχνουμε ανάμεσα σε παλαίμαχους ποδοσφαιριστές κι ότι κάτσει. Χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς κριτήρια, χωρίς προϋπηρεσία, χωρίς δείγμα γραφής. Η σχέση του τιμ μάνατζερ με τον τεχνικό διευθυντή σε μια ομάδα είναι όση του προσωπάρχη και του γενικού διευθυντή σε μια εταιρία. Κι αν ο Τάκης Φύσσας είχε την αυτογνωσία να αρνηθεί την πρόταση, ο επόμενος θα πάει τρέχοντας μη τυχόν και προλάβει κανένας άλλος. Κι αν σε όλα αυτά που έχει και τραβάει ο Παναθηναϊκός, ένας μίμος του έλειπε, το πλέον πιθανόν στην τελική απόφαση τους είναι να πάνε σε ακόμη χειρότερη επιλογή.