Για ποιο λόγο ο κόσμος άρχισε ξαφνικά να φεύγει από το πέταλο και να μετακινείται στις κεντρικές θύρες; Ενδεχομένως για να δει το ματς από καλύτερη θέση.

Γατί οι ποδοσφαιριστές δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν; Πιθανόν να υπέστησαν ομαδική κρίση άσθματος. Γατί οι περισσότεροι θεατές δάκρυζαν και σκούπιζαν τα μάτια τους; Μάλλον από τη συγκίνηση τους για την επιστροφή του Σωτήρη Νίνη και του Σίντνεϊ Γκοβού. Για ποιο λόγο η ατμόσφαιρα ήταν τόσο αποπνικτική; Να μην είμαστε άδικοι σε αυτό δόθηκε απάντηση: «Κάτι έγινε» έξω από το γήπεδο και η Αστυνομία έκανε χρήση δακρυγόνων. Πήγε η καρδιά μας στη θέση της. Η περίπτωση κάποιο Τουρκικό αεροπλάνο να είχε παραβιάσει τον ελληνικό εναέριο χώρο και να είχε ψεκάσει με χημικά το ΟΑΚΑ, είχε αποκλεισθεί.

«Κάτι έγινε» έξω από το γήπεδο και καθαρίσαμε. Όσο για τα μπαμ και μπουμ που ακουγόντουσαν συνέχεια μέχρι το τέλος του ματς, προφανώς θα οφείλονταν σε παρεξήγηση. Κάποιοι θερμόαιμοι νεαροί θα έκαναν λάθος και αντί για Χριστούγεννα, νόμισαν ότι στο τέλος του μήνα έχουμε Πάσχα. Κι έκαναν δοκιμές στις στρακαστρούκες για την Ανάσταση. Πρώτη που έχει εφαρμόσει την πατέντα της απόκρυψης επεισοδίων από τον τηλεοπτικό φακό είναι η ΟΥΕΦΑ. Στη λογική, του να προστατεύσουμε το προϊόν. Έχει συμβεί να μπουκάρει ο Τζίμι Τζαμπ, να διακόπτεται το παιχνίδι, κι ο φακός να κάνει βόλτες δεξιά κι αριστερά λες κι ο σκηνοθέτης γυρίζει ντοκιμαντέρ. Σχετική ντιρεκτίβα στα κανάλια υπάρχει και από τη Σούπερλιγκ.

Όλα όμως έχουν ένα όριο. Όταν ένα παιχνίδι διακόπτεται για 12 λεπτά κι όταν 25.000 κόσμος κλαίει με μαύρο δάκρυ, στοιχειώδες δημοσιογραφικό καθήκον, είναι να πεις τι έγινε. Το «κάτι έγινε» έξω από το γήπεδο είναι όπως λέει και μία ψυχή «ήξεις, αφίξεις, πασαλιψατέρ». Το τι έχει γίνει βέβαια για τους σχετικούς ήταν προφανές. Το έλεγε το πανό με φωτογραφία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, στο συγκεκριμένο πέταλο. Επρόκειτο για τα επετειακά επεισόδια για τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή. Με οπαδούς του Παναθηναϊκού να επιτίθενται με μολότωφ (πάντα έξω από το γήπεδο για να μην παρεξηγηθούμε) εναντίον των αστυνομικών, που έκαναν εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων. Όπως ακριβώς είχε γίνει και πέρυσι.

Με δέκα-δεκαπέντε λέξεις θα είχαν ειπωθεί όλα. Ούτε το ποδόσφαιρο θα είχε δυσφημηθεί, ούτε ο Παναθηναϊκός θα είχε θιχθεί περισσότερο από όσο είχε φανεί στις εικόνες. Όταν κάτι γίνεται και αποτελεί γεγονός δεν είναι δυνατόν να αποσιωπηθεί. Αν ήταν έτσι οι αστυνομικοί συντάκτες θα είχαν αλλάξει επάγγελμα. Ούτε οι κλοπές θα έπρεπε να αναφέρονται, ούτε οι ληστείες, ούτε τα εγκλήματα, ούτε η διακίνηση ναρκωτικών. Μην τρομάζει δηλαδή ο κόσμος, ότι η χώρα είναι ξέφραγο αμπέλι. Κι είναι απορίας άξιον πως δεν έχουν υιοθετήσει αυτή τη φόρμουλα οι αεροπορικές εταιρίες. Να ζητήσουν να μην αναφέρονται οι πτώσεις αεροπλάνων για να μην δυσφημείται ο κλάδος και να μην δημιουργούνται εσφαλμένες εντυπώσεις για την ασφάλεια των πτήσεων.