"Εις το φέρετρο θα έμπω και στο μνήμα της θα μπω να με θάψουν νεκροθάφται με αυτήν που αγαπώ". Σουρεαλιστικοί στίχοι του Μέντη Μποσταντζόγλου, που είχε μελοποιήσει πριν πενήντα χρόνια ο Γιάννης Μαρκόπουλος και τραγούδησε ο Γιώργος Ζωγράφος.

Έτσι ή αλλιώς σοβαρή κουβέντα για ποδόσφαιρο σε ότι έχει να κάνει με το ντέρμπι δεν μπορεί να γίνει. Ένα γκολ ο Αυλωνίτης, ένα σφύριγμα αλά-τροχονόμος ο Καλογερόπουλος, όταν σταμάτησε τον Ατζαγκούν και δεν τον άφησε να σουτάρει. Κι αυτό ήταν όλο κι όλο. Πέραν τούτων ουδέν. Ούτε η πρωτοβουλία του Μήτρογλου να εκτελέσει και να χάσει το πέναλτι συνιστά έκπληξη. Το έχει ξανακάνει και θα το ξανακάνει. Ούτε η παρατεταμένη γκρίνια του Αναστασίου για τη διαιτησία. Μονοτονία επίσης συνιστά ο παράλληλος μονόλογος Γιάννη Αλαφούζου-Σάββα Θεωρίδη.

Ο ένας να καταγγέλλει κι ο άλλος να απαντάει. Τα ίδια και τα ίδια. Φαντασία μηδέν. Η βελόνα σε ότι έχει να κάνει τον Αλαφούζο έχει κολλήσει στα "πακιστανικά και τα κινέζικα" τηλέφωνα. Όταν υπάρχουν εξ ίσου καλές και φθηνές συσκευές από Ταϊβάν και Κορέα.

Τι θέλει αν πει ο ποιητής; Έχεις σαν Παναθηναϊκός βουνό δίκιο σχετικά με το δήθεν χέρι του Πέτριτς, που ανακάλυψε ο Καλογερόπουλος. Κι έχεις κάθε δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση να βγεις να το πεις και να το καταγγέλλεις. Τις σάλτσες για τα κινέζικα τηλέφωνα τι τις θέλεις; Άλλαξε ρεπορτόριο. Δεν είσαι ο Γιώργος Νταλάρας να λες εδώ και σαράντα χρόνια "έχω έναν καφενέ".

Όπως επίσης οφείλει να ανανεωθεί κι ο Σάββας Θεοδωρίδης. Που καταλήγει κάθε φορά όταν κάνει δηλώσεις στο "ζήτω ο Ολυμπιακός, ζήτω ο πρόεδρος μας". Την επόμενη φορά να το πάει ακόμη παραπέρα: "ζήτω ο μέγας Ολυμπιακός, ζήτω ο μέγιστος πρόεδρος μας".

Η "κηδεία" που κατέληξε στον ΣΚΑΪ

Κάπως έτσι, λοιπόν κι αφού μπάλα δεν είδαμε την παράσταση την έκλεψε η νεκρώσιμος ακολουθία το βράδυ του Σαββάτου. Που κατέληξε με την εναπόθεση του φερέτρου έξω από τα γραφεία του ΣΚΑΪ. Το μήνυμα, δηλαδή, ότι "αύριο σας κάνουμε την κηδεία".

Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι σχετικά με τα φέρετρα έχουν συμβεί και ακόμα χειρότερα. Εξού και η αναφορά των "νεκροθαπτών" στον πρόλογο. Φαινόμενο, μάλιστα, που κατά σύμπτωση ευδοκιμεί στον Πειραιά, όπου υπάρχουν ιστορικά προηγούμενα, όπως σε ματς του Ιωνικού με τον Μακεδονικό στη Β' Εθνική, όταν την ομάδα την είχαν Μελισσανίδης-Σπανός.

Με τις δύο ομάδες να έχουν προηγούμενα και τον Ιωνικό παράπονα για τη "φιλοξενία" στον πρώτο γύρο, μόλις έκαναν την εμφάνιση τους στον αγωνιστικό χώρο οι παίκτες του Μακεδονικού έπεσε από την κεντρική εξέδρα, μέσα στο γήπεδο ένα φέρετρο!

Υπάρχει επίσης κάτι ακόμα πιο μακάβριο. Σε κάποιο ματς του Ιωνικού ο διαιτητής τον είχε αδικήσει. Την άλλη μέρα το πρωί, βγαίνοντας από το σπίτι του, είδε έξω από την πόρτα ένα φέρετρο! Και σε όλη τη γειτονιά κολλημένα στις κολώνες νεκρόσημα που ανέφεραν τον θάνατο του και γνωστοποιούσαν την ημέρα και την ώρα της κηδείας. Στον Πειραιά επίσης και σχετικά πρόσφατα μάλιστα εστάλη ένα ανάλογο "μήνυμα".

Ποδοσφαιρικός παράγοντας βγαίνοντας από το πρωί από το σπίτι του, είδε την πόρτα να έχει διαφορετικό χρώμα. Από άσπρη που ήταν κάποιοι το προηγούμενο βράδυ την είχαν βάψει και την είχαν κάνει μαύρη. Το χιούμορ είτε εντός, είτε εκτός των ορίων ποτέ δεν έλειψε από το ελληνικό ποδόσφαιρο.

(Τζον Λένον - Σταντ μπάι μι )