Απ΄όλα αυτά που είπε ο Ντεμόλ σχετικά με το Αιγάλεω κι ότι πριν οκτώ χρόνια του ζήτησαν να στήσει ένα παιχνίδι, δεν κρατάω τίποτα. Αν ήταν έτσι όφειλε να το πει, όταν έγινε. Αντίθετα, κρατάω μετά μεγάλης προσοχής της γενικότερες παρατηρήσεις του, σχετικά με την Ελλάδα και τους Έλληνες.

Ότι δηλαδή, " οι Έλληνες είναι περίεργοι άνθρωποι. Αν δεν πουν ψέματα σε κάποιον, δεν μπορούν να κοιμηθούν το βράδυ". Πράγματι μιλάμε για τεράστια κουβέντα. Για απόσταγμα σοφίας. Λαμβάνοντας υπόψη, ότι ο περί ου ο λόγος Ντεμόλ, είχε συναναστραφεί κάθε φορά που βρισκόταν στην Ελλάδα, η και στη Κύπρο, με συγκεκριμένη φάρα ανθρώπων. Τους παράγοντες.

Και το ψέμα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν είναι κάτι που προέκυψε τώρα με την κρίση. Ότι δεν ήταν δηλαδή από τη φύση του ψεύτης ο Αδαμίδης, που πήγαινε τους παίκτες της ΑΕΚ στο θέμα των πληρωμών τους, από σήμερα σε αύριο.

Και τελικά έχει κλείσει χρόνος και τους χρωστάνε ακόμα τα περσινά. Ότι τον έκανε η ανάγκη να μπει ανάμεσα στον Πινόκιο και τον Μυγχάουζεν. Το ψέμα συνυπήρξε έτσι και αλλιώς με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι άρρηκτα δεμένο μαζί του και αυτός ο δεσμός είναι τόσο ισχυρός που δεν πρόκειται να σπάσει ποτέ.

Χωρίς να μας διαφεύγει, ότι και σε ευρεία κλίμακα εκτός ποδοσφαίρου, το ψέμα είναι κάτι, σαν εθνικό σπορ. Και δεν αφορά μόνο τους κυνηγούς και τους ψαράδες. Η, τους πολιτικούς που στο κάτω-κάτω της γραφής, αυτή είναι η δουλειά τους. Αφορά όλους.

Από τον άντρα που θα πει ψέματα στη γυναίκα του για να ξενοπηδήξει. Από την γκόμενα που θα σε παραμυθιάσει, για να στα φορέσει. Από τον πιτσιρικά, που πει ψέματα στη μάνα του και στον πατέρα του. Που είναι δηλαδή, ειλικρινής ο Έλληνας για να είναι στις προσωπικές ή επαγγελματικές του, σχέσεις;

Είναι απέναντι στο κράτος; Χιλιάδες τρόπους βρίσκει για να το ψειρίσει. Είναι ειλικρινής απέναντι στην Εφορία; Αυτή στην Ευρώπη αγανακτήσανε μέχρι τέτοιου σημείου που στέλνουν διακόσιους Γερμανούς εφοριακούς στην Ελλάδα, για να βάλουν τάξη.

Το εύκολο ψέμα είναι κατ εξοχήν χαρακτηριστικό του Έλληνα. Δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει κάποιος σοβαρός, κάποιος σπουδαίος λόγος για να πει ψέματα. Το ψέμα το έχει μέσα στο πετσί του και το λέει με το παραμικρό. Για ψύλλου πήδημα. Και για να μην αδικούμε τους παράγοντες του ποδοσφαίρου, ο ιδανικός συνδυασμός ψεύτη είναι ο δημοσιογράφος-πολιτικός.

Όσοι συνδυάζουν αυτές τις δύο ιδιότητες, δεν παίζονται με τίποτα. Είναι πρώτοι μακράν του δεύτερου. Και μην πάει το μυαλό σας στον Μανώλη Μαυρομμάτη, που κάνει διεθνή καριέρα στις Βρυξέλλες. Η κρίση, ειρήσθω εν παρόδω, δεν διώχνει από την Ελλάδα, μόνο τους νέους.

Διώχνει τους βετεράνους των 70+ που έχουν να προσφέρουν πολλά ακόμα στον τόπο. Αν λοιπόν λέγεται ότι κάθε χρόνο τη πρωταπριλιά κάποιος κακοήθης, πήγαινε στα παλιά γραφεία των Νέων, Χρήστου Λαδά με τούρτα για να ευχηθεί "χρόνια πολλά" στον Μανώλη για ονομαστική του εορτή, υπάρχει κάποιος άλλος από το συγκρότημα Λαμπράκη, που έχει γράψει ιστορία.

Ο Πέτρος Ευθυμίου πρώην δημοσιογράφος κι εδώ και πολλά χρόνια πολιτικός. Καλεσμένος σε εκπομπή μαζί με τον βετεράνο πρωταθλητή του επί κοντό, Χρήστο Παπανικολάου. Παίρνει φόρα λοιπόν ο Ευθυμίου, κι αρχίζει να λέει " θυμάμαι σαν τώρα εκείνο το απόγευμα που ο Χρήστος είχε καταρρίψει το παγκόσμιο ρεκόρ. Ήμουν παρών στο Παναθηναϊκό Στάδιο, κι από τους πρώτους, που πήδηξαν στον στίβο για να τον σφίξουμε στην αγκαλιά μας και να τον σηκώσουμε στα χέρια".

Πράγματι, ο Χρήστος Παπανικολάου με άλμα 5.49 είχε καταρρίψει το παγκόσμιο ρεκόρ. Όχι όμως στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Στο Καραϊσκάκης είχε γίνει το άλμα. Ευγενής βέβαια ο Παπανικολάου δεν είχε διαψεύσει τον Ευθυμίου.

Πέρα από όλα τα άλλα όμως μπαίνει κι ένα ζήτημα. Αν ένας πολιτικός λέει με τόση ευκολία ψέματα, χωρίς να υπάρχει λόγος, όταν πράγματι συντρέχουν λόγοι, πόσα και τι ψέματα είναι διατεθειμένος να πει. Εκείνο το βράδυ πάντως ο Πέτρος Ευθυμίου κοιμήθηκε σαν πουλάκι.

Δεν είχε βρει έναν άνθρωπο για να του πει ψέματα. Είχε παραμυθιάσει κάποιες χιλιάδες τηλεθεατές. Κάποιον δεν μπορούν να κοιμηθούν το βράδυ είναι απόσταγμα σοφίας.