Κόσμος χωρίς πουτάνες

Να κλείσουμε σήμερα την τριλογία, σχετικά με τα νταβαντούρια στο ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός. Κάθε φορά, λοιπόν που γίνονται ντερβισιλίκια στο ελληνικό ποδόσφαιρο θυμάμαι αυτό που έλεγε ο Θωμάς Μητρόπουλος στον Πανόπουλο της Σκόντα, στις περιβόητες κασέτες:

" Είναι σα να μου λες ότι ο κόσμος μπορεί να υπάρξει χωρίς πουτάνες. Δεν γίνεται αδερφέ"

ΑΥΤΗ είναι η πραγματικότητα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Με πουτάνες, με νταβατζήδες, με πελάτες και το Νόμο να κάνει τα στραβά μάτια. Κι αν η πουτανιά καλύπτει κοινωνικές ανάγκες, το νταβατζιλίκι στο ποδόσφαιρο είναι θέμα επιλογής. Πολιτικής βούλησης, είτε με πράξεις, είτε με παραλείψεις.

Τα πράγματα είναι απλά: Στην Ελλάδα και μόνο, οι ιδιοκτήτες των ομάδων είναι υπεράνω του ποδοσφαίρου. Στην Αγγλία πρώτα είναι το ποδόσφαιρο κι ύστερα η Γιουνάιτεντ, η Λίβερπουλ κτλ. Ακόμα και στην Ιταλία. Μπορεί με τη μαφία να μη μπορούνε να ξεμπλέξουνε αλλά στο ποδόσφαιρο υπάρχει τάξει. Υπάρχει ιεραρχία. Κανείς δεν είναι υπεράνω του ποδοσφαίρου. Ούτε ο Ανιέλι με τη Γιουβέντους, ούτε ο Μοράτι με την Ίντερ. Όταν ξέσπασε το σκάνδαλο με τα στημένα της Γιουβέντους της κόψανε τον κώλο. Όπως είχε γίνει στο παρελθόν όταν στις αρχές της δεκαετίας του 80 είχαν υποβιβαστεί Μίλαν και Λάτσιο.

Στην ψειρού ο Χένες

Στη Γερμανία η Μπάγερν είναι κράτος. Το κράτος, όμως, όταν έπιασε για φοροδιαγυγή τον Ούλι Χένες, πρόεδρο της Μπάγερν και στενό φίλο της Μέρκελ, του έβαλε 3,5 χρόνια φυλακή. Πουθενά ο κόσμος δεν είναι άγιος., Παντού υπάρχουνε πουτάνες, όπως είπαμε στην αρχή. Τόσες πολλές, όμως, όσες στην Ελλάδα, πουθενά. Κι αυτό δεν αφορά μόνο το ποδόσφαιρο. Για τσιγάρα τους στέλνουνε οι επιχειρηματίες τους πολιτικούς. Το ότι η βουλή νομοθετεί είναι μύθος. Οι επιχειρηματίες μπορούν να περάσουν όποιο νομοσχέδιο γουστάρουν.

Πολύ πιο εύκολη είναι η δουλειά στο ποδόσφαιρο. Όταν οι Ολυμπιακοί και οι Παναθηναϊκοί είναι υπεράνω ποδοσφαίρου. Έχουμε βαρεθεί να το λέμε και το ξαναλέμε. Δεν υπάρχουν αρχές, δεν υπάρχουν κανόνες, δεν υπάρχει πάτος. Χθες η Ριζούπολη, τις προάλλες η Τούμπα, αύριο θα κάνει ντερβισιλίκια κάποιος άλλος. Εύκολη είναι η δουλειά να κουμαντάρεις το ελληνικό ποδόσφαιρο. Πολύ εύκολη. Μπροστά σου τα έχεις όλα. Έτοιμα. Στο πιάτο.

Δεν είχε καταβάλει καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια ο Βαρδινογιάννης. Μόνοι τους πήγανε και τον βρήκανε οι νταραβεριτζήδες τηξς πολιτικής και του ποδοσφαίρου. Μόνοι τους τρέχουν να κολλήσουν δίπλα στον ισχυρό. Να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και να εξασφαλίσουν την εύνοιά του.

Το πως άσκησε αυτή την εξουσία ο Βαρδινογιάννης και πήρε μόνο τέσσερα πρωταθλήματα είναι άλλο θέμα. Η ουσία είναι ότι μόλις έσκασε μύτη ο Κόκκαλης, το σύστημα προσκύνησε και τέθηκε στη διάθεσή του. Τι είχε κάνει ο Φούρας σαν Υφυπουργός Αθλητισμού την τετραετία 1997-2000; Έβλεπε να περνάει το τρένο για την Αλεξανδρούπολη, όπου έγιναν οι ιστορικές εκλογές του ενός εκατομμυρίου δολαρίων της ΕΠΟ. Που ανέδειξαν πρόεδρο τον συγχωρεμένο, πλέον, Σ.Αλημίση. Εκλεκτό του ΠΑΣΟΚ και ταυτόχρονα πρόεδρο στον ΟΠΑΠ.

Η τότε κυβέρνηση μάλισγτα, για να κάνει τους πλούσιους, πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους στο ποδόσφαιρο, όπως και στο μπάσκετ, άλλαξε το νόμο για τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Δίνοντας το δικαίωμα σε κάθε ομάδα να διαπραγματεύεται μόνη της. Όταν ο Κόκκαλης αποφάσισε να αποσυρθεί, δεν δημιουργήθηκε κενό εξουσίας ούτε για μια μέρα. Μέσα σε πέντε λεπτά πήρε την κατάσταση στα χέρια του, ο Πατέρας.

Ακόμη πιο εύκολη ήταν η δουλειά για τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Όλοι έτρεξαν, ποιος θα προλάβει πρώτος, να τον προσκυνήσουν.

Τι να πρωτοθυμηθείς; Κάποια στιγμή είχαν κατέβει σε απεργία οι οι αθλητές του μπάσκετ. Τι είπε ο Παύλος Γιαννακόπουλος, απευθυνόμενος σε παίκτες του Παναθηναϊκού; "Το μπάσκετ είμαι εγώ".

Σα να είναι υπάλληλοί του

Δεν με ενδιαφέρει, δηλαδή, τι προβλήματα έχετε με την Πολιτεία, την Ομοσπονδία και τον ΕΣΑΚΕ. Εγώ σας πληρώνω και σας πληρώνω καλά, σας πληρώνω στην ώρα σας και δεν υπάρχει θέμα απεργίας. Κατ' αυτή την έννοια όλα τα μεγάλα αφεντικά θεωρούν δικό τους το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Ή μήπως, δηλαδή, το μπάσκετ στην Ελλάδα έχει μεγαλύτερο μέγεθος από την οικογένεια Αγγελόπουλου και την οικογένεια Γιαννακόπουλου;

Για να κάνει αυτά που έκανε ο Σαββίδης στην Τούμπα πάει να πει ότι αισθάνεται ο δυνατός. Και ο ίδιος προσωπικά και σαν ΠΑΟΚ που δεν είναι αμελητέα ποσότητα σαν μέγεθος. Ποδοσφαιρικά ο Σαββίδης είναι στην αντιπολίτευση, αλλά σαν επιχειρηματίας βλέπει τους βουλευτές, τους δημάρχους και τους περιφερειάρχες της Β.Ελλάδας να του βαράνε προσοχές.

Όλοι δώσανε το παρών στα εγκαίνια του Μακεδονία Παλλάς. Τις προάλλες όταν είχε πάει στη βουλή, μίλαγε στους βουλευτές λες και ήταν υπάλληλοί του.

Το πόσο υπολογίζουν οι παράγοντες τους πολιτικούς φάνηκε από την το φιάσκο της σύσκεψης που προσπάθησε να συγκαλέσει ο Ανδριανός. Και με εντολή, μάλιστα, του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά! Πρώτα ο Μαρινάκης και στη συνέχεια ο Αλαφούζος, εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους και την αντίθεσή τους. Λες και τους είχε καλέσει σε συγκέντρωση ο διαχειριστής της πολυκατοικίας.

Για τον Μαρινάκη ο Ανδριανός, ο Υφυπουργός Αθλητισμού, είναι σα να μην υπάρχει. Ο ίδιος νιώθει αλλά και είναι πιο ισχυρός. Όπως νιώθει πιο δυνατός από τον Μιχαλολιάκο και κατεβαίνει μαζί με τον Μώραλη, ο ίδιος, για να πάρει τον Δήμο Πειραιά.

Πριν μπλέξει με τα μάμπο και τις άλλες αηδίες, ο Μανώλης Χιώτης είχε γράψει εκπληκτικά τραγούδια. Ένα απ' αυτά το "βουνό με βουνό". Στο μπουζούκι και στο τραγούδι, ο Τζόρνταν. Ο Ιορδάνης Τσομίδης