Κρίμα κι άδικο: για αυτή την ομάδα που έβγαλε μάτια με τον Εργοτέλη κι έφτασε τις 36 τελικές. Κρίμα κι άδικο γι' αυτόν τον παικταρά τον Αφελάι που μέσα σε 25 λεπτά στη Λιβαδειά είχε δείξει την παγκόσμια κλάση του. Αν δεν μίλαγε της μπάλας άλλωστε θα είχε φορέσει αυτή την τεράστια φανέλα της Μπαρτσελόνα; Κρίμα κι άδικο για αυτή την ομάδα που στο 2-1 με τον Ατρόμητο και το 1-0 με τον Παναιτωλικό είχε αποδείξει ότι ξέρει να παίρνει επαγγελματικές νίκες. Κρίμα κι άδικο για αυτόν τον "δίμετρο γίγαντα" τον Σαντάνα. Αυτό είναι όμως το κωλοποδόσφαιρο.

Μια κωλοφάση βρίσκει η μπάλα στο κωλομέρι και κατευθείαν στα δίχτυα. Κρίμα κι άδικο για αυτόν τον παικταρά από την Παραγουάη, Μπενίτεζ, που είχε βγάλει μάτια στην Καλλονή να τρώει πάγκο, ενώ ο Μήτρογλου για μία ακόμα φορά περπάταγε. Κρίμα κι άδικο για αυτόν τον τον κόσμο να τρώει τέτοια πίκρα. Κρίμα κι άδικο γι' αυτούς τους παικταράδες να αδικούν τους εαυτούς τους. Που είναι η ομάδα που έριξε τρία γκολ στην Ατλέτικο και ένα στη Γιουβέντους;

Κρίμα κι άδικο, όμως, παρά την τραγική εμφάνιση αυτός ο Αυστριακός χασάπης να στερήσει από τον Ολυμπιακό το γκολ της πρόκρισης του Μήτρογλου στις καθυστερήσεις. Ένα πέρα για πέρα καθαρό γκολ. Αν στο μπάσκετ υπάρχει το τρίποντο για κάτι τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να καθιερωθεί στο ποδόσφαιρο το δίμπαλο. Με πέναλτι και (κανονικό) γκολ στην ίδια φάση, έπρεπε να μετρήσει για διπλό και το τελικό σκορ να είναι 2-2.

Για να μιλήσουμε τώρα σοβαρά γυρνάμε πίσω σ' αυτά που είχε γράψει η ταπεινότητα μου σχετικά με το ψευτοποδόσφαιρο και το ψευτοπρωτάθλημα που παίζονται στην Ελλάδα. Αν λοιπόν μέτρα και σταθμά για την δυναμικότητα της (πράγματι) Νο1 ομάδας είναι ο Εργοτέλης, ο Πανθρακικός και ο Λεβαδειακός, τότε όντως ο Ολυμπιακός είναι ομαδάρα. Και πρέπει το συντομότερο δυνατό ειδικοί ποδοσφαιρικοί αναλυτές να ανοίξουν το μαύρο κουτί και να διερευνήσουν τα αίτια της συντριβής στο Κίεβο. Κάτι που δεν έγινε για το 0-2 στο Μάλμε, το οποίο είχε θεωρηθεί τυχαίο και συμπτωματικό.

Να το ξαναπούμε για μια ακόμα φορά: οι απορίες και τα ερωτηματικά θα είχαν αξία αν μια αποδεδειγμένα καλή ομάδα πάθαινε ξαφνικά καθίζηση. Τότε πράγματι θα υπήρχε πεδίο συζήτησης και προβληματισμού. Προκύπτει κάτι τέτοιο από τον εφετινό Ολυμπιακό; Για όσους θεωρούν ότι κάποια δεκαπεντάλεπτα του Ντουρμάζ και κάποια τριαντάλεπτα του Φουρτούνη, σ' αυτό το ψευτοπρωτάθλημα αρκούν για να αποδείξουν την τεράστια ποδοσφαιρική κλάση τους. ΟΚ, κανένα πρόβλημα.

Εύλογα ανοίγουν το στόμα μια πιθαμή επειδή ο Ολυμπιακός δεν έκανε ούτε μια τελική στο Κίεβο. Έχοντας πάντα σαν μέτρο σύγκριση τις 36 με τον Εργοτέλη. Δεν ήταν οι νίκες επί της Ατλέτικο και της Γιουβέντους ο κανόνας για τον Ολυμπιακό αυτής της σεζόν. Και με κορυφαίο μάλιστα τον Ρομπέρτο. Ήταν η εξαίρεση. Ο κανόνας ήταν αυτό που βλέπουμε κάθε εβδομάδα στο πρωτάθλημα. Ο κανόνας είναι ότι δεν σκόραρε στην Τούμπα απέναντι σε μια άμυνα σουρωτήρι του ΠΑΟΚ, που στα τρία ματς πριν και μετά τον Ολυμπιακό έφαγε από Παναιτωλικό-ΟΦΗ-Ατρόμητο εννιά γκολ. Ο κανόνας είναι ότι δεν κατάφερε μέσα στο Καραϊσκάκης να κάνει καθαρές ευκαιρίες κόντρα στην ΑΕΚ της Β' Εθνικής.

Την Κυριακή έρχεται στη Λεωφόρο ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδια. Καμία σχέση μ' αυτό της Πέμπτης. Ακόμα κι αν είχε κερδίσει ο Ολυμπιακός 3-0 στο Κίεβο και πάλι το ματς κόντρα στον Παναθηναϊκό θα ήταν διαφορετικό.

Αφορμής δοθείσης λοιπόν να πούμε τούτο: απέναντι στις έξι ομάδες που είναι από κάτω του στη βαθμολογία (υπολογίζοντας ότι ο Ατρόμητος παίρνει τους τρεις βαθμούς από τον ΟΦΗ) δύο νίκες, ο Ολυμπιακός δεν έχει καταφέρει να κάνει. Με τον ΠΑΟΚ έχει μια ήττα και μια ισοπαλία. Με τον Παναιτωλικό ισοπαλία και νίκη. Με τον Αστέρα Τρίπολης ισοπαλία. Με τα Γιάννενα ισοπαλία. Με τον Ατρόμητο ήττα και νίκη. Τον Παναθηναϊκό τον έχει κερδίσει στο Καραϊσκάκης. Στα εννιά ματς με τις κατά τεκμήριο έξι καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος ο Ολυμπιακός έχει συγκεντρώσει 13 βαθμούς. Με το απόλυτο να είναι στους 27 βαθμούς, έχει καταφέρει να χάσει 14 πόντους! Στα εννιά αυτά ματς (μέσα-έξω) έχει μόλις τρεις νίκες! Κι αυτές στο Καραϊσκάκης! Απέναντι σε Ατρόμητο, Παναιτωλικό και Παναθηναϊκό, όταν ο Αναστασίου κατέβηκε να παίξει στο μισό γήπεδο. Αν αυτή η στατιστική λέει ότι έχουμε να κάνουμε με ομαδάρα, πάσο.

Και εύλογος ο προβληματισμός πως προέκυψε αυτό το πατατράκ στο Κίεβο. Ο Ολυμπιακός μπορεί να είναι ο καλύτερος στην Ελλάδα, αλλά καλή ομάδα δεν είναι. Και δεν το έδειξε αυτό την Πέμπτη στο Κίεβο. Το έχει δείξει πολλές φορές σ' αυτή τη σεζόν. Το έδειξε και στο 1-1 με την ΑΕΚ στο Καραϊσκάκης. Το έδειξε όταν κέρδιζε με την ψυχή στο στόμα στο Παγκρήτιο και στη Λιβαδειά. Αν έχεις τα μάτια κλειστά βέβαια και δεν θέλεις να βλέπεις σκοντάφτεις (στο Κίεβο) και πέφτεις από τα σύννεφα.

Φρέσκα κουλούρια, όμως, φωνάζει ο κουλουράς. Την Κυριακή στη Λεωφόρο έχει ντέρμπι. Δηλαδή, πιάσε τ' αβγό και κούρεφτο. Αν στον Ολυμπιακό ψάχνεις τα καλά παιχνίδια στη σεζόν με το φανάρι του Διογένη, στον Παναθηναϊκό τα βρίσκεις με το σταγονόμετρο. Ένα στην Τούμπα. Το δεύτερο στο Αγρίνιο σ' ένα παιχνίδι "όσα πάνε κι όσα έρθουνε". Στο τρίτο δυσκολεύεσαι. Εκτός αν χρησιμοποιούμε σαν μονάδα μέτρησης την άμυνα του Εργοτέλη. Με τις 36 τελικές του Ολυμπιακού και τα πέντε γκολ του Παναθηναϊκου σ' ένα ημίχρονο. Ένα καλό ημίχρονο κόντρα στην Αϊντχόβεν ήταν ο πράσινος απολογισμός στο Γιουρόπα Λιγκ.

Με τη βελόνα του Γιάννη Αναστασίου να έχει κολλήσει στο "αδικούμε τους εαυτούς μας" κι ύστερα από κάθε στραβή να φταίνε πάντα οι αδιάφοροι ποδοσφαιριστές. Καμία βελτίωση σε σχέση με πέρυσι. Χειρότρος μάλιστα από τον Παναθηναϊκό του δεύτερου μισού του πρωταθλήματος και των πλέι-οφς.

Ο Ολυμπιακός όπως είπαμε με τις πρώτες τέσσερις από κάτω του ομάδες που έχει παίξει εκτός έδρας δεν έχει κάνει ούτε ένα διπλό! Μια ήττα στο Περιστέρι και τρεις ισοπαλίες σε Αγρίνιο, Τρίπολη και Τούμπα. Έχοντας σκοράρει μόνο μια φορά (αυτό για όσους απορούν για τις μηδέν τελικές στο Κίεβο). Θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί αυτό ο Παναθηναϊκός; Άγνωστο. Ούτε σαν ομάδα πείθει για να τον εμπιστευθείς ούτε ο Αναστασίου διακρίνεται για την ικανότητα του στην αγωνιστική προσέγγιση και διαχείριση. Να μην ξεχνάμε ότι σε δύο "τελικούς" αυτή τη σεζόν σε Λεωφόρο με Σταντάρ Λιέγης και Σκόντα Ξάνθη μύρισε και τις δύο τον κρίνο.

(Ρέι Τσαρλς - What I'd say)