L' etat c' est moi
Κρίμα κι άδικο. Οι δύο μεγάλοι αδικημένοι το Σαββατοκύριακο ήταν Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός. Και το κρίμα στο λαιμό τους. Του διαιτητή, που έσφαξε τον Ολυμπιακό μέσα στο "Καραϊσκάκης", και του σπίκερ, που αδίκησε τον Παναθηναϊκό και μερολήπτησε υπέρ της Καβάλας.
Για να τα λέμε όλα, βέβαια, ο Βαγγέλης Μαρινάκης αυτή τη φορά στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Και τίμησε και το θεσμικό του ρόλο σας πρόεδρος της Σουπερλίγκας.
Κράτησε την οργή του, συγκράτησε το θυμό του και δεν μπουκάρισε στ' αποδυτήρια των διαιτητών.
Το μόνο που έκανε ήταν να δώσει συγχαρητήρια στους ποδοσφαιριστές του μετά το ματς και να τους πει ρητά και απερίφραστα: "Ό,τι και να κάνουν οι διαιτητές, εμείς θα το πάρουμε το πρωτάθλημα".
Τι έχει τολμήσει να κάνει ο φουκαράς ο Χαραλαμπίδης; Να παίξει μέσα στο "Καραϊσκάκης" Ολυμπιακός-Πανσερραϊκός στο σπαθί. Στη μέση όχι μόνο το καρπούζι, αλλά και τα σπόρια. Ποιος αντέχει το πενήντα-πενήντα, όμως, για να το αντέξει ο Βαγγέλης.
Για το πενήντα-πενήντα ξεκίνησε στο ΟΑΚΑ και ο Μήτσιος. Γι' αυτό κι έδωσε το πέναλτι στην Καβάλα. Ένα πέναλτι που περισσότερο δεν είναι και λιγότερο είναι, αφού η μπάλα βρίσκει πρώτα στο πόδι του Σιμάο.
Πάντα σ' αυτές τις περιπτώσεις τους διαιτητές τους τρώει το άγχος. Δεν περιμένουνε να τελειώσει το ματς. Παίρνουνε τηλέφωνο στο ημίχρονο για να μάθουνε πώς πήγανε. Αυτό έκανε κι ο Μήτσιος. Και προφανώς αυτό ακριβώς του είπανε: "Μάλλον την πάτησες με το πέναλτι που έδωσες".
Αυτόματα ο (κάθε Έλληνας) διαιτητής νιώθει ένοχος. Και νιώθει και την υποχρέωση ότι πρέπει να ρεφάρει. Η ευκαιρία δόθηκε στον Μήτσιο όταν ο Νίνης πέφτει στο μαρκάρισμα του Χργκόβιτς. Αμέσως τρέχει στη βούλα.
Αν το πέναλτι του Σιμάο είναι μια φορά αμφισβητούμενο, το πέναλτι του Χργκόβιτς είναι πολύ περισσότερο. Στο ζωντανό μπορεί ο διαιτητής να την πατήσει, αλλά τι ριπλέι τον εκθέτει. Ο Μήτσιος "ισοφάρισε", ο Σισέ έκανε το 3-2 και κανείς Παναθηναϊκός δεν θα μπορούσε να είχε παράπονο από τον διαιτητή. Ένα (αμφισβητούμενο) πέναλτι στο 43' σαν Παναθηναϊκός μπορείς να το ξεπεράσεις. Ένα (αμφισβητούμενο) πέναλτι σαν Καβάλα στο 64' μέσα στο ΟΑΚΑ δεν το ξεπερνάς με τίποτα.
Παράπονα, όμως, προέκυψαν για τον εκφωνητή. Επειδή έκανε το "έγκλημα" να πάρει (αρνητική) θέση στο δεύτερο πέναλτι, ενώ το πρώτο το άφησε ασχολίαστο. Δικαίωμα να έχει κάνει λάθος δεν είχε. Οι τοποθετήσεις του, όπως μεταφέρθηκαν στον Γιώργο Βαρδινογιάννη, κρίθηκαν σαν "ιδιοτελείς κρίσεις". Ο Καπετάνιος θυμήθηκε τα νιάτα του και μπουκάρισε στο δημοσιογραφικό καμαράκι.
Σαφώς και δεν μπαίνουνε οι δύο περιπτώσεις στο ίδιο τσουβάλι. Τα νεύρα του Βαγγέλη δεν είναι καν πταίσμα. Δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα σύνηθες ξέσπασμα του μέσου Έλληνα παράγοντα. Που βλέπει τα σφυρίγματα των διαιτητών με τα δικά του μάτια. Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης ούτε καν άκουσε τον εκφωνητή με τα δικά του αυτιά για να έχει (;) το δικαίωμα να νευριάσει. Ό,τι ακούστηκε στη μετάδοση του το μετέφεραν και προφανώς με την ανάλογη σάλτσα.
Το να λες το αυτονόητο (ότι η ενέργεια του Γιώργου Βαρδινογιάννη είναι αδικαιολόγητη και κατακριτέα) είναι εκ του περισσού. Κάποια πράματα μιλάνε από μόνα τους. Και περιγράφουν με τον καλύτερο τρόπο την καθεστηκυία αντίληψη (και) περί του ποδοσφαίρου. "L' etat c' est moi", όπως ο Λουδοβίκος.