Είχα βγει έξω τις προάλλες με κάτι φίλους. Στην παρέα κι ένας γιατρός. Στα 60+, διευθυντής μονάδας κρατικού νοσοκομείου.

Σε ό,τι έχει να κάνει δηλαδή με την Υγεία, μπαρουτοκαπνισμένος, έμπειρος, ψύχραιμος. Πολλά έχουν δει τα μάτια του, κι η χολή του, κατά πως λένε, έχει σπάσει.

Κι όμως. Του είχε συμβεί κάτι, που τον χάλασε: " Έχω έναν ασθενή. Πριν έντεκα χρόνια είχε ένα σοβαρό καρδιακό πρόβλημα και σώθηκε σχεδόν από θαύμα. Έκτοτε με παίρνει πότε-πότε στο τηλέφωνο και μιλάμε. Δεν είναι μικρό πράγμα να έχεις κερδίσει έντεκα χρόνια ζωής. Τώρα του έχει προκύψει κι ένας καρκίνος. Με το πρόβλημα που υπάρχει στη χορήγηση φαρμάκων από τα Ταμεία και τις περικοπές που έχουν γίνει στη σύνταξή του, δεν έχει χρήματα να πάρει τα φάρμακά του. Ήθελε να μιλήσει σε κάποιον και με πήρε τηλέφωνο. Πίστεψέ με, στεναχωρήθηκα. Χαλάστηκα".

Μιλάμε τώρα για γιατρό τριάντα χρόνια μέσα στα νοσοκομεία, που έχει εξοικειωθεί με το θάνατο. Που η απώλεια της ανθρώπινης ζωής είναι μέσα στην καθημερινότητά του. Ενδεχομένως όμως, να υπάρχει κάτι ακόμα πιο σοβαρό. Η αξιοπρέπεια. Ακόμα κι αν κάποιος είναι καρκινοπαθής, να έχει το δικαίωμα να τραβήξει αυτόν το δρόμο και να φτάσει μέχρι το τέλος, με αξιοπρέπεια. Να μην ζητήσει δανεικά από τα παιδιά του ή τους φίλους του για φάρμακα. Κάτι που δεν μπόρεσε ν' αντέξει ακόμα κι ένας βετεράνος γιατρός.

Θεωρητικά, η Ελλάς, όπως την αποκαλεί ο Άδωνις Γεωργιάδης, δεν έχει πτωχεύσει. Είμαστε ακόμα στο ευρώ. Δεν έχουμε περιέλθει σε κατάσταση δραχμής. Έχουν πτωχεύσει όμως κάποιοι επιμέρους τομείς. Όπως η Παιδεία, όπου η Διαμαντοπούλου έδωσε τη δυνατότητα στους μαθητές να βγάλουν τη χρονιά με φωτοτυπίες, και η Υγεία. Τα χρέη του αποκαλούμενου Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) έχουν ξεπεράσει τα 6 δις ευρώ. Με αποτέλεσμα το γνωστό πρόβλημα με τα φάρμακα. Και σε ό,τι έχει να κάνει με τα Ταμεία, που δεν πληρώνουν τους φαρμακοποιούς, αλλά και με την εισαγωγή τους. Τεράστιο, αν και όχι ευρύτερα γνωστό, είναι και το πρόβλημα στα νοσοκομεία, με σοβαρές ελλείψεις και σε φάρμακα και σε αναλώσιμα. Το χειμώνα στο Καρπενήσι, λόγω έλλειψης πετρελαίου, δεν λειτουργούσαν στο Κέντρο Υγείας τα καλοριφέρ.

Περισσεύει το θράσος

Κι όπου δεν υπάρχει η ντροπή, περισσεύει το θράσος. Όπως του Α. Λοβέρδου, που κατηγόρησε για το πρόβλημα τον υπηρεσιακό Υπουργό Υγείας. Και θαυματοποιός να ήταν όμως ο άνθρωπος, δεν θα μπορούσε μέσα σε 15 μέρες να διαλύσει το σύστημα. Αυτό το σύστημα Υγείας, που του παρέδωσε ο Α. Λοβέρδος. Εξίσου θρασύς ο κατά τα άλλα ωραίος και κομψός Άρης Σπηλιωτόπουλος: " Δεν μας έδωσαν το 1 δις από την Ευρώπη και προέκυψε το πρόβλημα. Αυτό με τα φάρμακα είναι πρόβα τζενεράλε για το τι θα συμβεί αύριο". Και τι πρέπει να γίνει δηλαδή για να μη συμβούν άλλα χειρότερα αύριο; Να ψηφίσει ο κόσμος ΝΔ για να ξαναγίνει Υπουργός ο πάντα ωραίος και κομψός Άρης και οι κ.κ. Γιακουμάτος, Πολύδωρας; Μόνο η Φάνη Πάλλη-Πετραλιά λείπει από το θίασο της (διευρυμένης) Νέας Δημοκρατίας.

Γνωστά είναι λοιπόν αυτά και αναμενόμενα. Θυμάμαι όταν είχε ανακοινωθεί η προσφυγή στο ΔΝΤ, είχα ρίξει μια ματιά στο ίντερνετ για το τι είχε συμβεί σε ανάλογες περιπτώσεις. Στην Αργεντινή, μεταξύ όλων των άλλων, είχαν αυξηθεί οι θάνατοι. Κι όχι λόγω αυτοκτονιών. Επειδή είχε καταρρεύσει το σύστημα Υγείας.

Ιδού λοιπόν, πώς η Ελλάδα έχει γίνει ήδη Αργεντινή. Κι ενδεχομένως και για πρακτικούς λόγους. Και πριν ακόμα από την κατάρρευση του ΕΟΠΠΥ, υπήρχε πρόβλημα με τις χημειοθεραπείες των καρκινοπαθών στα δημόσια νοσοκομεία. Αφού σου λέει, θα πεθάνουν που θα πεθάνουν, για ποιο λόγο να στοιχίζουν στο κράτος τόσα πολλά λεφτά; Ας πεθάνουν μια ώρα αρχύτερα. Να μην πάνε τα λεφτά του κράτους χαμένα.

Το σόου της Μπήλιως

Επιστρέφοντας λοιπόν από την έξοδο που λέγαμε, αργά το βράδυ, άνοιξα από συνήθεια την τηλεόραση. Κι όποιος πάει γυρεύοντας, βρίσκει τον μπελά του. Έπεσα πάνω στην Μπήλιω Τσουκαλά, σε επανάληψη. Προφανώς, επειδή πρόκειται από τις εκπομπές πρώτης γραμμής της δημόσιας τηλεόρασης, την επαναλαμβάνουν αργά το βράδυ, για όσους έχασαν το κελεπούρι το απόγευμα. Επίτηδες, σαν αυτοτιμωρία, είδα λίγα λεπτά. Με την παρουσιάστρια να επαναλαμβάνει το γνωστό σόου. Να κοιτάει την κάμερα, να γλαρώνει τα μάτια και να χαζοχαμογελάει. Να μπερδεύει τα λόγια της και να διαβάζει από τα χαρτιά που είχε στα χέρια της, μέχρι κι ότι " έχω τη μεγάλη τιμή και ευχαρίστηση να φιλοξενώ σήμερα το σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδή".

Πράγματι. Το ελληνικό κράτος μπορεί να μην έχει λεφτά για φάρμακα, αλλά λεφτά για να ανανεώνει κάθε χρόνο τη σύμβαση της Μπήλιως Τσουκαλά, βρίσκει. Λεφτά υπάρχουν.