Ο Ολυμπιακος είναι δύσκολη ομάδα. Όπως όλες που κάνουν πρωταθλητισμό. Και καλομαθημένη, σε ότι αφορά τον κόσμο της. Δώδεκα στα δεκατέσσσερα είχε ο Κόκκαλης κι ο Μαρινάκης τους πήρε το πρωτάθλημα με τη μία.

Δεν χάθηκε ο κόσμος από το 1-1 με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. Ούτε καν δεν έχασε το ματς ο Ολυμπιακός. Για ισοπαλία πρόκειται και σε εκτός έδρας ντέρμπι. Είπαμε, όμως, ο Ολυμπιακός είναι δύσκολη ομάδα. Και ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, αυτά που ενόχλησαν ήταν η εικόνα του και η απόδοση του. Ότι ο Ολυμπιακός του Βαλβέρδε τείνει να καθιερωθεί σαν μια σοφτ-ομάδα του Καραϊσκάκης. Κι ότι μακριά από αυτό όταν πρόκειται για ντέρμπι χάνει τον μπούσουλα. Οι αφορισμοί, όμως, δεν λένε την αλήθεια.

Ο Ολυμπιακός του 1-1 του Σαββάτου με την ΑΕΚ ήταν χειρότερος από τον περσινό Ολυμπιακό που είχε χάσει τα δύο ντέρμπι στο ίδιο γήπεδο. Δεν υστέρησε μόνο σε πάθος και δυναμισμό, που εκ των πραγμάτων θα έβγαζε η ΑΕΚ, όπως και κάθε ομάδα που δεν έχει ποιότητα. Ο Ολυμπιακός έκανε ένα κακό ματς. Ήταν κακός σε όλες τις γραμμές.

Δεν ήταν μόνο η τρύπα του Μοντέστο δεξιά, που έκανε πάρτι στο πρώτο ημίχρονο ο Λεονάρντο. Ούτε το κέντρο της άμυνας δεν πήγε καλά. Πολύ περισσότερο δεν πήγαν καλά τα χαφ. Ούτε στον ανασταλτικό τομέα (ακόμα και στο δεύτερο ημίχρονο όταν ο Μοντεστό έπαιξε κόφτης), ούτε στον δημιουργικό. Ακραίοι για να κάνουν ρήγματα και να ανοίξουν τις αντίπαλες άμυνας, δεν υπάρχουν με αποτέλεσμα ο Μιραλάς (εκτός από τη φάση του γκολ) και Τζεμπούρ να είναι εκτός παιχνιδιού. Ή να κυνηγάνε "σκοτωμένες" μπαλιές.

Ο Ολυμπιακός προερχόταν πριν τη διακοπή από ένα καλό παιχνίδι με ήττα στο Έριματς κι από ένα εντυπωσιακό πρώτο ημίχρονο με τον ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκης. Την Τετάρτη περιμένει τη Ντόρτμουντ σ' ένα ματς αποδείξεων. Τοροσίδης-Φουστέρ που θα λείψουν είναι σημαντικά εργαλεία στη μηχανή που έχει φτιάξει ο Βαλβέρδε, αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Σπάνια οι ομάδες παίζουν κομπλέ.

Η Ντόρτμουντ δείχνει να βρίσκει βήμα στη Μπουντεσλίγκα, αλλά γερμανικές ομάδες στο Τσάμπιονς ΛΙγκ δεν υπάρχουν. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι είναι κι εύκολη. Ο καλός Ολυμπιακός τέτοιες ομάδες στην Ευρώπη τις είχε. Είναι καλός, όμως, αυτή την εποχή; Μάλλον όχι. Ο Κοστάνζο χωρίς να έχει ευθύνη στο γκολ του Λεονάρντο (αν και σ' αυτό έμεινε άγαλμα) βελτίωσε το ατομικό του ρεκόρ: έξι στα έξι. Σε κάθε επίσημο ματς από την αρχή της σεζόν και ένα τουλάχιστον γκολ. Είναι ακόμα ανοιχτό ζήτημα η θέση του γκολκίπερ, αλλά το ζητούμενο για το ματς της Τετάρτης είναι το κατά πόσο θα αντέξει ο Ολυμπιακός στο πάνω-κάτω των Γερμανών.

Η Ντόρτμουντ είναι η κλασσική ομάδα του "όσα πάνε κι όσα 'ρθουνε. Τρέχουμε, παίζουμε κι όποιος βάλει τα περισσότερα. Καμία σχέση δηλαδή με το ελληνικό πρωτάθλημα (και με τη βοήθεια των διαιτητών) παίζονται στο περπατιστό. Είναι ένα στοίχημα, λοιπόν, για τον Ολυμπιακό το κατά πόσο θα τα βγάλει πέρα. Αν θα έχει τα κουράγια σ' ένα παιχνίδι που θα πάει στην τρεχάλα και στη δύναμη.

Αυτή τη φορά, βέβαια, θα παίζει στο γήπεδο του κι αυτή είναι μια σημαντική παράμετρος. Καλείται, όμως, μέσα σε τέσσερις μέρες ν' αλλάξει πολλά. Όταν ο Βαλβέρδε δεν έχει πλέον πολλές επιλογές στα πρόσωπα κι όταν κάποιες αδυναμίες (όπως αυτές στα άκρα της επίθεσης) είναι δεδομένες. Το σλόγκαν, λέει, ότι ο πρώτος στόχος είναι το πρωτάθλημα. Κι έτσι είναι. Το Καραϊσκάκης, όμως, θα βράζει και θα ζητάει επιτακτικά τη νίκη. Ειδικά μετά την κακή εμφάνιση στο 1-1 με την ΑΕΚ.

Ένα επιμέρους στοίχημα του ματς θα είναι ο Μακούν. Αν θα τον ξεκινήσει ο Βαλβέρδε, τι ακριβώς θα ζητήσει από αυτόν και τι θα κάνει τελικά ο Καμερουνέζος. Θα εκθέσει τον Βαλβέρδε που τον αγνοεί μέχρι τώρα ή θα εκτεθεί ο ίδιος με την απόδοση του; Οψόμεθα.