Με τα δεύτερα...

Αν ανατρέξει κάποιος στα αρχεία και στη στατιστική θα διαπιστώσει ότι τη δεκαετία του '50 η Εθνική Ελλάδος, έπαιζε φιλικά παιχνίδια με τις Εθνικές ομάδες Νο2 των προηγμένων ποδοσφαιρικά χωρών. Τότε που οι κανονικές Εθνικές ομάδες μας έριχναν πεντάρες και επτάρες. Με τους Έλληνες ποδοσφαιριστές, όντας ερασιτέχνες να μένουν από δυνάμεις και να καταρρέουν στο δεύτερο ημίχρονο.

Κατά κάποιο τρόπο λοιπόν η ομάδα που κέρδισε στη Τυφλίδα 2-1 και σφράγισε την πρόκριση στο Γιούρο 2012, ήταν η Εθνική Ελλάδος Νο2. Με επτά από τους έντεκα που ξεκίνησαν να είναι κατά τεκμήριο αναπληρωματικοί. Πρώτος και καλύτερος ο Τζόρβας. Εγώ έχω βαρεθεί να τα γράφω, αυτός δεν έχει βαρεθεί να κάνει γκέλες. Το γκολ που έφαγε το έχει φάει τουλάχιστον τρεις φορές μέχρι τώρα. Και με την Εθνική στην Αφρική και με τον Παναθηναϊκό. Η φάση που βγαίνει στο κόρνερ στο 56' και ρίχνει γροθιές στον αέρα, είναι επίσης από τις σπεσιαλιτέ του. Όπως όταν του έφυγε η μπάλα μέσα από τα χέρια σε σουτ έξω από την περιοχή στο 46'. Να ανάψει μια λαμπάδα στον Σπυρόπουλο που έβγαλε τη μπάλα πάνω στη γραμμή και δεν έγινε το 2-0 κι άλλη μια στον Φωτάκη που ισοφάρισε. Περιμένω με αγωνία την εμφάνιση του Κοστάνσο το Σάββατο στο ΟΑΚΑ. Είναι ο μοναδικός που μπορεί να συγκριθεί μαζί του κι έχει πιθανότητες να τον φτάσει.

Ξεφύγαμε όμως... Λέγαμε ότι η Εθνική έπαιξε στη Τυφλίδα με τα δεύτερα αν κι ο Τζόρβας αν υπήρχε ποδοσφαιρική αστυνομία θα έπρεπε να είχε συλληφθεί προ πολλού για αντιποίηση επαγγέλματος. Όσο για τους σκάουτερς της Παλέρμο, μια επίσκεψη στον οφθαλμίατρο θα έλυνε το μυστήριο της επιλογής τους.

Δεξί μπακ της Εθνικής, λοιπόν, είναι αναμφισβήτητα ο Τοροσίδης, ο κορυφαίος ίσως σήμερα Έλληνας ποδοσφαιριστής. Αριστερά σαν μπακ και ο Τζαβέλας, αλλά και ο Χολέμπας, όταν θα ελληνοποιηθεί είναι καλύτεροι από τον Σπυρόπουλο. Στα στόπερ καλός είναι ο Κυργιάκος, αλλά ο Αβραάμ Παπαδόπουλος είναι σαφώς καλύτερος. Μιλάμε δηλαδή για τους τέσσερις από τους πέντε της άμυνας. Στα χαφ Καραγκούνης-Κατσουράνης δικαιωματικά έχουν πάρει σπίτι τους τις φανέλες των βασικών. Για την άλλη θέση δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα τη διατηρήσει ο Τζιόλης. Όταν μάλιστα γυρίσει ο Νίνης, που μπορεί να παίξει και σαν δεκάρι και σαν έξω δεξιά. Θέση βασικού τέλος, έχει ο Σαμαράς.

Τι μας λένε όλα αυτά; Μας λένε καταρχήν πόσο δύσκολο ήταν εκ των πραγμάτων το ματς στη Τυφλίδα. Λίγες είναι οι εθνικές ομάδες που έχουν το βάθος να αντικαταστήσουν επάξια, έξι-επτά βασικούς ποδοσφαιριστές. Και σίγουρα ανάμεσα σ' αυτούς δεν μπορεί να είναι η Ελλάδα. Μας λένε επίσης ότι παίζοντας στα τελικά του Γιούρο κομπλέ, έχουμε τις δυνατότητες για καλύτερες εμφανίσεις. Σε σχέση δηλαδή με το Γιούρο του 2008, που ταυτόχρονα όμως υπήρχαν και εσωτερικά προβλήματα. Δεν είμαι από αυτούς που ψάχνουν από δικαιολογίες, ή θριαμβολογούν. Έστω κι έτσι όπως έπαιξε η Εθνική στη Τυφλίδα, αν έχανε το ματς και την πρώτη θέση, θα θέλανε τρόπος του λέγειν κρέμασμα. Και πρώτος και καλύτερος ο Σάντος για την επιλογή-Τζόρβα. Έστω, λοιπόν κι αν παίξανε για 75 λεπτά με τη φωτιά, τέλος καλό όλα καλά. Στο ποδόσφαιρο μετράει το αποτέλεσμα κι αυτή η ομάδα ξέρει να τα παίρνει.