Νερό κι αλάτι
Δεν έπεσε από τα σύννεφα ο Κώστας Καίσαρης σχετικά με νέα δεδομένα στις σχέσεις Βαγγέλη Μαρινάκη και Αλέξη Κούγια. Κι εξηγεί τους λόγους.
Ουδεμία έκπληξης. Που είναι το περίεργο, ότι ο Β. Μαρινάκης αγόρασε ποδοσφαιριστή από την Παναχαϊκή; Που είναι το παράξενο ότι ο Αλέξης Κούγιας διευκρίνισε ότι δεν έχει απολύτως τίποτα με τον Ολυμπιακό, ούτε με τον Βαγγέλη Μαρινάκη; Όλα νορμάλ. Όλα φυσιολογικά.
Οι φιλίες, οι έχθρες, οι αντιπαλότητες είναι για τον πολύ κόσμο. Για τον απλό κόσμο. Που για μια κουβέντα δεν μιλάει ο ένας στον άλλον για δέκα και για είκοσι χρόνια. Στο ποδόσφαιρο, στην πολιτική, στις μπίζνες, δεν υπάρχουν αυτά. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Φίλοι μέχρι χθες, εχθροί σήμερα. Στα μαχαίρια μέχρι χθες, φιλιά στο στόμα σήμερα. Στην πολιτική, στις μπίζνες, στο ποδόσφαιρο, ένα είναι αυτό που μετράει. Το συμφέρον. Τίποτα άλλο.
Σ' αυτό το επίπεδο δεν είναι οι αρχές και οι κανόνες που καθορίζουν προσωπικές σχέσεις και φιλίες. Δεν πρόκειται για φιλίες άλλωστε. Συμμαχίες είναι. Που διατηρούνται και ισχύουν, όσο υπάρχει κοινό συμφέρον. Αυτό ακριβώς είναι το κριτήριο και για την αντιπαλότητα. Αν τα βρουν σ' αυτά που έχουνε να μοιράσουν, βρίσκουνε και όλα τα άλλα μέσα σε πέντε λεπτά.
Το ξαναλέμε για μια ακόμα φορά: σ' αυτό το επίπεδο δε υπάρχουν ούτε φίλοι, ούτε εχθροί. Μόνο συμφέροντα. Πρόσφατα, ήταν που είχε πει ο Καρατζαφέρης "δεν πήγαινα σε μπουρδέλα όταν ήμουνα μικρός, θα πάω τώρα στα γεράματα στη Νέα Δημοκρατία"; Κανένα πρόβλημα. Ο ένας μετά τον άλλον στελέχη της Νέας Δημοκρατίας παίζουν το ρόλο της τσατσάς και τον παρακαλάνε να γυρίσει πίσω. Και θα ξαναγυρίσει. Όπως ξαναγύρισε ο "προδότης" Σαμαράς κι έγινε, μάλιστα, αρχηγός και πρωθυπουργός. Όπως μπαινοβγαίνει στο ΠΑΣΟΚ, ο Λοβέρδος. Οι ιδεολογίες είναι για τα χαϊβάνια τους ψηφοφόρους.
Έχει έρωτα, δηλαδή, αυτό το ζουλάπι ο Κομπότης να τρέχει πίσω από τους προέδρους του Ολυμπιακού; Χθες από τον Κόκκαλη και σήμερα από τον Μαρινάκη; Τα συμφέροντα του εξυπηρετεί. Ο Άντζελο ο Φιλιππίδης έσκιζε τα ρούχα του για την παράγκα. Η σχέση του με τον Βίκτωρα Μητρόπουλο είναι αδελφική. Ο Βίκτωρας, πλέον , έχει έναν μεγάλο αδερφό τον Θωμά και έναν μικρό. Τον Άγγελο.
Ήταν αδέρφια
Σαν αδελφικοί φίλοι χαρακτηρίζονταν Μαρινάκης-Πατέρας. Όταν τα συμφέροντα τους συγκρούστηκαν για το ποδόσφαιρο, τα σπάσανε σε λιγότερο από πέντε λεπτά. Θυμάται κανείς πως είχε χαρακτηρίσει ο Στέλιος Μανωλάς τον Δημήτρη Μελισσανίδη σε ζωντανή εκπομπή στην ΕΡΑ Σπορ; Και τι είχε απαντήσει ο Μελισσανίδης; Οι ίδιοι, πάντως, τα έχουν ξεχάσει και συνεργάζονται άψογα στην ΑΕΚ. Όπως επίσης νερό και αλάτι ανάμεσα σε Μελισσανίδη και Πέτρο Στάθη, που μίλαγε για "τσάμπα μάγκες".
Είπαμε: οι σταθερές φιλίες και οι αιώνιες έχθρες είναι για τον πολύ κόσμο. Για τους αφελείς. Στα υψηλά επίπεδα όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα. Υπάρχουν τα βίντεο που ο Άδωνις Γεωργιάδης κορόιδευε τον Αντώνη Σαμαρά και λυνότανε στα γέλια αναφέροντας μόνο το όνομα του. Σήμερα είναι το πλέον "πιστό σκυλί" του αρχηγού. Ποιος μπορεί να αποκλείσει ότι κάποια στιγμή αύριο θα τα βρούνε ο Μαρινάκης με τον Αλαφούζο; Γιατί όχι; Όπως ακριβώς τα βρήκανε Νέα Δημοκρατία-ΠΑΣΟΚ για το καλό της πατρίδας, να τα βρούνε Μαρινάκης-Αλαφούζος για το καλό του ποδοσφαίρου. Για τα συμφέροντα τους, δηλαδή.
Το έχουμε ξαναδεί αυτό με Βαρδινογιάννη-Κόκκαλη και σε εποχές σκληρές παράγκας μάλιστα. Σε ότι είχε να κάνει με τα λεφτά Κόκκαλης-Βαρδινογιάννης τα είχανε βρει σε λιγότερο από πέντε λεπτά. Για να δώσουμε εντολή σε Φούρα-Λοβέρδο να αλλάξει ο Νόμος για τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Όπως και άλλαξε. Να καταργηθεί η κεντρική διαχείριση, να πουλάει η κάθε ομάδα μόνη της, οι πλούσιοι να γίνουν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.
Αν αύριο για οποιονδήποτε λόγο Μαρινάκης-Αλαφούζος έχουν κοινά συμφέροντα, νερό και αλάτι. Αν αύριο δημιουργηθούν νέα δεδομένα, το ίδιο θα συμβεί με Βαγγέλη Μαρινάκη και Δημήτρη Μελισσανίδη. Να πούμε εδώ ότι πριν αναμειχθεί ο Δ.Μελισσανίδης με την ΑΕΚ, οι σχέσεις τους σε προσωπικό και οικογενειακό επίπεδο ήταν άριστες.
Οι μόνοι που έχουν σταθερές απόψεις, που δεν τις αλλάζουν με τίποτα, είναι οι κουκουέδες και οι Ιεχωβάδες. Και η οριτζινάλ σε ό,τι έχει να κάνει με τον Μπάγεβιτς.
(Ένα ακόμα εξαιρετικό τραγούδι του Μανώλη Χιώτη σε στίχους Χ. Κολοκοτρώνη: Ο δρόμος με τον Στράτο Παγιουμτζή)