Ο αστικός μύθος, λέει, ότι "ο τάξας δεν έχασε ποτέ. Μόνο ο δώσας". Στην Ελλάδα οι πάντες έχουν τάξει τα πάντα. Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης το καλοκαίρι του 1996 ότι "οΠαναθηναϊκός θα φυλακίσει το πρωτάθλημα στην Παιανία". Κι όταν ξαναπήρε πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός το 2004 είχε αλλάξει η μόδα.

Ο Σωκράτης Κόκκαλης είχε βάλει στόχο τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο στόχος τελικά ήταν το πρωτάθλημα και μέσω αυτού τα λεφτά του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Γιώργος Λιάνης σαν Υφ. Αθλητισμού είχε τάξει στους Έλληνες του Γιοχάνεσμπουργκ, γήπεδο για να παίζουν μπάλα τα παιδιά τους που φοιτούν σε ελληνικά σχολεία.

Αν μιλήσουμε για όσα έχουν τάξει οι πολιτικοί, θα γέμιζαν όλοι οι τόμοι της εγκυκλοπαίδειες Μπριτάνικα. Και σε υλικά αγαθά και σε εθνικούς στόχους. Από τον Ανδρέα Παπανδρέου με την Ελλάδα που θα ανήκει στους Έλληνες μέχρι τον Κώστα Καραμανλή που θα έκανε τους νταβατζήδες, μία χόρτα. Όλους του Υπουργούς Οικονομικών, που θα κατατρόπωναν τη φοροδιαφυγή και τους φοροφυγάδες κι όλους του Δημάρχους που θα κάνουν μία πόλη χωρίς σκουπίδια. Τελικά φτάσαμε στην εποχή που κανένα δεν μπορεί να τάξει τίποτα. Ειδικά οι πολιτικοί. Κι επειδή δεν μπορούν να πουν τίποτα για τους ανθρώπους και τα προβλήματά τους, μιλάνε γενικά κι αφηρημένα για την πατρίδα. Δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για τους μαθητές και τους φοιτητές, τους δασκάλους και τους καθηγητές.

Δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για τους μισθωτούς και συνταξιούχους και τους κόβουν από τα κεκτημένα. Δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για τους δημόσιους υπαλλήλους και τους βγάζουν στην εργασιακή εφεδρεία. Δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για γιατρούς, μηχανικούς, αρχιτέκτονες, δικηγόρους, φαρμακοποιούς. Δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για τους ταξιτζήδες και τους φορτηγατζήδες. Αφού δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για κανέναν, πάνε να σώσουν την πατρίδα. Και δεν είναι κορόιδα. Ξέρουν τι κάνουν. Ούτε από πετρέλαιο θέρμανσης έχει ανάγκη η πατρίδα, ούτε από σχολικά βιβλία, ούτε από αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις. Η πατρίδα δεν ζητάει απολύτως τίποτα. Μόνο παρέλαση την 28η Οκτωβρίου και την 25η Μαρτίου. Γι αυτό αφήσανε το λαό και πάνε να σώσουν αυτή. Ούτε ανάγκες έχει η πατρίδα, ούτε προβλήματα για να βγει στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί και να ρίξει και τίποτα γιαούρτια.

Ξεφύγαμε όμως. Όπως ο Βαρδινογιάννης έλεγε "κάνεις Έλληνας ποδοσφαιριστής δεν κάνει πάνω από εκατό εκατομμύρια" για να μην πάρει τον Καραπιάλη, έτσι κι όσοι έχουν λεφτά σήμερα αλλά δεν θέλουν να τα βάλλουν βρήκανε σαν αφορμή την κρίση: "Δεν είναι δυνατόν αυτή τη δύσκολη εποχή να προκαλούμε. Προέχουν οι χίλιες τόσες οικογένειες που έχουμε στις επιχειρήσεις μας". Ή λένε στην ψύχρα σαν τον Παπά "Όσα έβαλα στην ΑΕΚ, έβαλα", και σαν τον Νοτιά, "δεν είμαι κορόιδο για να βάλω άλλα". Κι ο Τζίγκερ που από μεγαλομέτοχος θύμωσε και αυτοπεριορίστηκε στο 30% δεν έχει γίνει κατανοητός. Τι να βάλει όμως ο Βγενόπουλος όταν οι μετοχές που διαχειρίζεται έχουν γίνει πετσετάκια.

Κι αφού οι άλλοι δεν βάζουν φράγκο, δεν βάζει κι ο Βραδινογιάννης τίποτα. Όπως όμως στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα έτσι δεν υπάρχουν στην κοινωνία. Αφού κανείς πολιτικός ή παράγοντας δεν μπορεί να τάξει τίποτα και σε κανέναν, βρέθηκε να καλύψει αυτό το τεράστιο κενό ο Βλάσης Τσάκας. Είναι ο μοναδικός σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές που η Ελλάδα στενάζει στην καρέκλα του κουρέα, που δίνει ελπίδα. Άλλος να τάζει και να υπόσχεται πλην του Τσάκα, δεν υπάρχει.

Στα 150 εκατομμύρια Γιούρο ήταν η κατ αρχήν επένδυση του Σουλτάνου στον Παναθηναϊκός. Ο Τσάκας δεν είναι κανένα πρόβλημα να την ανεβάσει στα 300. Αν είσαι πρίγκιπας δεν κολλά σε 150 ψωροεκατομμύρια. Είπανε οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι ότι αυτή η σεζόν είναι η τελευταία τους στον Παναθηναϊκό. Επίσης κανένα πρόβλημα. Ο Τσάκας είναι εδώ: "Υπάρχει στις προθέσεις μας και το μπάσκετ. Μέσα στην ομάδα των επενδυτών υπάρχει και μπασκετικός άνθρωπος". Ποιος Άγιος Βασίλης και μαλακίες. Ο Τσάκας δεν περιμένει την πρωτοχρονιά για να μοιράσει δώρα στον κόσμο του Παναθηναϊκού. Ούτε την 1η Ιανουαρίου που θ αρχίσουν οι μεταγραφές: "Το προσύμφωνο με τον Σικαμπάλα το έχω στην τσάντα μου". Και δεν στέκεται μόνο στα έμψυχα. Μετά το γήπεδο στο Βοτανικό που θα κατασκευάσει στο Βοτανικό ο πολυχρεομένος Σουλτάν Αλ Σαούντ, θα φτιάξει και γήπεδο μπάσκετ. Ο Βλάσης Τσάκας, ήταν ξεκάθαρος: "Το γκρουπ είναι έτοιμο να παραλάβει και τις μετοχές του μπάσκετ. Στον Παναθηναϊκό θέλουμε μία Παναθηναϊκή πολιτεία. Θέλουμε και το μπάσκετ εκεί".

Να ναι καλά ο άνθρωπος. Μέσα σ αυτόν τον ορυμαγδό της ελεγχόμενης έστω χρεοκοπίας είναι ο μοναδικός που τάζει δίνει υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις. Ο Βλάσης Τσάκας είναι η μόνη αχτίδα αισιοδοξίας στο μαύρο σκοτάδι που περιβάλει την Ελλάδα και τους Έλληνες. Όταν όλοι οι άλλοι κόβουν και πετσοκόβουν, ο Τσάκας είναι ο μοναδικός που δίνει ελπίδα. Κι αν δεν υπήρχε ο Βλάσης Τσάκας, έπρεπε κάποιος να τον ανακαλύψει.