Ο Ανδρέας χτενίζεται

Κουίζ: Ποιος έχει γράψει το παρακάτω κείμενο με αφορμή το Ολυμπιακός-Άρσεναλ, 3-1: "Βαλβέρδε και πάλι Βαλβέρδε. Ο πρόεδρος Μαρινάκης, δικαιώθηκε, ακόμη μία φορά. Όσοι έχουν μιλήσει άσχημα για τον προπονητή πρέπει να του ζητήσουν συγνώμη... Ο Ολυμπιακός του Βαλβέρδε και του Μαρινάκη έχει ξεφύγει από τα ελληνικά δεδομένα. Στο δρόμο για το Βουκουρέστι θα χρειαστούμε λίγη τύχη".

Έχουμε και λέμε λοιπόν: Το έγραψε ο Νίκος Αλέφαντος; Σαφώς και όχι. Ο πρόσφατα εορτάζων Νίκος, δεν είναι αγνώμονας. Κάπου θα είχε βρει τον τρόπο να κάνει μία αναφορά στον Σωκράτη Κόκκαλη. Ο Κώστας Μπαρμπής, που επανεξελέγη στην ΠΕΦΟ, με ποσοστά Ιωσήφ Στάλιν; Το κείμενο είναι πολύ φτωχό σε σχέση με το λογοτεχνικό του ταλέντο. Μήπως το ιστορικό στέλεχος του Ολυμπιακού, Λεωνίδας Θεοδωρακάκης; Ο Λεωνίδας ποτέ δεν ενθουσιάζεται και ποτέ δεν παρασύρεται. Ο γνωστός ερυθρόλευκος γλεντζές Σπύρος Παπαδόπουλος, που τραγουδάει κάθε Σάββατο βράδυ στη ΝΕΤ με το αζημίωτο έχοντας μεγαλύτερο κασέ κι από τον Αντώνη Ρέμο; Όχι. Ο πρόεδρος του συλλόγου των ερυθρολεύκων παλαιμάχων, Γιωργής Δαρίβας; Επίσης όχι. Ο επίσης γνωστός Ολυμπιακός, Θάνος Καληώρας; Όχι. Ο παλαίμαχος άσος Νίκος Βαμβακούλας, που έχει τιμήσει τον δαφνοστεφανομένο έφηβο όσο κι αυτή με το τριφύλλι; Όχι. Ο Βαμβακούλας επειδή έχει οικογενειακή φιλία και υποχρέωση στον Βαγγέλη είναι φειδωλός στις δηλώσεις του. Μήπως το κείμενο ανήκει στον ιστορικό ηγέτη της "Θύρα 7", Τάκη Τσουκαλά; Απερίφραστα όχι. Ο Τσουκαλάς είναι σοβαρός οπαδός. Δεν είναι προσωπολάτρης. Πάνω από όλους και όλα βάζει τον Ολυμπιακό. Είναι υπεράνω προπονητών και ποδοσφαιριστών.

Επειδή λοιπόν το πρόβλημα είναι ποιο δύσκολο κι από αυτό που έλεγε η Σφιξ της Αιγύπτου, να το πάρει το ποτάμι: Το απόσταγμα αυτό της ερυθρόλευκης φιλοσοφικής σκέψης ανήκει στον Ανδρέα Λοβέρδο. Στον ωραίο Μπρούμελ του Κινήματος. Με τα συλλεκτικά μανικετόκουμπα, τα κομψά κοστούμια, τα άσπρα πουκάμισα και τις σινιές γραβάτες. Στον άνθρωπο Λοβέρδο, στον καθηγητή, στον Υπουργό. Χθες στο Εργασίας, σήμερα στο Υγείας, αύριο όπου έχει μεγαλύτερη ανάγκη η Τρόικα. Ποιος θα έκοβε με τόση δεξιοτεχνία τις συντάξεις και θα ανέβαζε τα όρια ηλικίας; Ποιος θα είχε τους καρκινοπαθείς στα ράντζα του Λαϊκού νοσοκομείου; Ο Ανδρέας είναι ένας και μοναδικός. Ο Ζοζέ Μουρίνιο του Υπουργικού συμβουλίου. Αυτός που σταμάτησε να χαϊδεύει αυτιά κι άρχισε να κόβει κώλους. Ο πλέον σοβαρός αντίπαλος του Γ. Παπανδρέου στην κούρσα της διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ. Βάλτε τους νοερά δίπλα-δίπλα και θα δείτε τη διαφορά. Ο Αντρέας καλιγώνει τον ψύλλο ενώ ο Γιώργος ακόμα και στα 60+ παραμένει παιδί της μαμάς του. Να έχει μία αδερφή δηλαδή να τον κάνεις γαμπρό με κλειστά τα μάτια. Σήκω-κάτσε θα τον έχει. Για πρωθυπουργός όμως, όχι. Ο Ανδρέας αντίθετα, αν κοιτάξει ψηλά στον ουρανό και σημαδέψει με το βλέμμα αεροπλάνο, το έχει ρίξει μέσα σε πέντε λεπτά.

Όπως έχει πει όμως κάποιος, ουκ επ άρτω η ζήσεται άνθρωπος. Έτσι κι ο Ανδρέας Λοβέρδος. Δεν γεμίζει την ημέρα του και τη ζωή του με το Υπουργιλίκη και μόνο. Αυτή η τιτάνια προσπάθεια άλλωστε δύο χρόνια τώρα να σώσει την Ελλάδα, από την χρεωκοπία, τον έχει έχει κουράσει μέγιστα. Όταν λοιπόν παίζει ο Ολυμπιακός, ο Ανδρέας ξαναγίνεται μικρό παιδί. Ούτε η κρίση στην ευρώ ζώνη τον απασχολεί, ούτε το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, ούτε το έλλειμμα, ούτε το ένα εκατομμύριο άνεργοι, ούτε αυτοί που βογγάνε για να πληρώσουν τους φόρους και τις εισφορές. Όπως έχει πει ο άλλος μεγάλο άνδρας, Κώστας Σιμήτης, (με αφορμή το Χρηματιστήριο) ας πρόσεχαν. Μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου και της κάλπης, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.

Λοβέρδους επιλέγουν, Λοβέρδους έχουν πάνω από το σβέρκο τους, οι πολίτες. Ενώ λοιπόν ο κόσμος καίγεται ο Λοβέρδος χτενίζεται με τα περί Ολυμπιακού. Μεγαλοπρεπές άρθρο έγραψε στο μπλογκ του για το Ολυμπιακός-Άρσεναλ. Έκανε ανάλυση του ματς. Ξεχώρισε τους διακριθέντες. Επεσήμανε τα κενά στην άμυνα και τόνισε ότι ο δρόμος για τον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ είναι ανοιχτός. "Λίγη τύχη θα χρειαστούμε", τόνισε κλείνοντας ο Ανδρέας. Η Ελλάδα με Υπουργούς σαν τον Λοβέρδο, τι τύχη μπορεί να έχει;