Ο χαρακτήρας του Παναθηναϊκού και τα ιμάτια του Βόλου

Η κοινοτυπία λέει ότι οι μικρές ομάδες που κερδίζουν στη μέτρια και στην κακή τους μέρα, είναι αυτές που βγάζουν χαρακτήρα και είναι ικανές για πρωταθλητισμό.

Αν το δουν έτσι στον Παναθηναϊκό, θα τρίβουν τα χέρια τους. Δεύτερο κολλητό μέτριο παιχνίδι αυτό με τον Αστέρα Τρίπολης μετά τη Νέα Σμύρνη. Δεύτερη κολλητή νίκη όμως, με τον Καπίνο και τα δοκάρια να σταματάνε τον Σολάκη και τον Λέτο να είναι αφρενάριστος.

Οι περισσότερες επιθετικές προσπάθειες του Αστέρα επιβεβαιώνουν το πρόβλημα. Πρόβλημα που ανατρέχει από το Παναθηναϊκός-ΑΕΚ 3-2 και μετά. Αυτό ήταν το τελευταίο καλό παιχνίδι. Ακολούθησε το 1-1 στο Καραϊσκάκης που ο Ολυμπιακός ακόμα χάνει γκολ, η μέτρια εμφάνιση στο 3-1 με τον ΟΦΗ και το 1-3 στο Χαριλάου.

Συνολικά μιλάμε για πέντε ματς που ο Παναθηναϊκός κάνει αυτό που λέμε κοιλιά. Επειδή όμως πράγματι βγάζει χαρακτήρα έχασε μόνο το ένα. Πήρε την ισοπαλία στο Καραϊσκάκης και κέρδισε τα άλλα τρία. Πράγματι, στοιχείο ομάδας που μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό. Σε αυτά τα πέντε μέτρια ματς έχει συντελεστή τερμάτων 10-7, και δεν έμεινε ούτε μια φορά στο μηδέν.

Εδώ πράγματι οι αριθμοί λένε την αλήθεια. Ο Παναθηναϊκος, ακόμα και όταν δεν παίζει καλά φτάνει στο γκολ. Πίσω όμως άστα να πάνε. Κάθε φορά που η μπάλα είναι στον αέρα στην περιοχή του Καπίνο, ο κόσμος κλείνει τα μάτια. Ούτε με τον Καντέ αντί του Σαριέγκι άλλαξε κάτι. Δεν αλλάζει με τίποτα το ντεφορμάρισμα του Σπυρόπουλου. Κάθε ματς του Παναθηναϊκού, είναι η χαρά του αντιπάλου έξω δεξιά. Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις λέμε για τρύπα στην άμυνα. Εδώ μιλάμε για αεροδιάδρομο. Μακράν ο χειρότερος αριστερός μπακ του πρωταθλήματος. Κι όχι μόνο σε αυτό το μισό του πρωταθλήματος. Στα τελευταία χρόνια.

Ούτε ο Φερέιρα αλλάζει κάτι. Στην εξάδα των χαφ και της επίθεσης οι θέσεις των βασικών είναι δεδομένες. Οι δημοσιογράφοι του λέμε και του γράφουνε ότι ο Παναθηναϊκός έχει γίνει προβλέψιμος. Ότι δεν είναι δυνατόν, βρέξει χιονίσει να παίζουν οι ίδιοι και οι ίδιοι. Κι ο ίδιος κάθε φορά να είναι ο τρόπος ανάπτυξης, χωρίς να υπάρχει δεύτερο πλάνο.

Είναι πλέον εμφανές όμως, ότι ο Πορτογάλος δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Αυτές είναι οι επιλογές του, αυτή είναι η φιλοσοφία του. Έχει εμπιστοσύνη σε αυτούς που θεωρεί καλύτερους και η επιθετική συγκομιδή τον δικαιώνει. Στην άμυνα δεν μπορεί να βρει λύσεις, αλλά το πρόβλημα εκεί είναι αντικειμενικό. Δεν είναι υποκειμενικό.

Έτσι κι αλλιώς όμως στον Παναθηναϊκό θα κάνουνε καλές γιορτές. Με δύο παιχνίδια λιγότερα θεωρούν ότι ουσιαστικά είναι πρώτοι. Οι έξι βαθμοί με τη Δόξα και τον Λεβαδειακό στο ΟΑΚΑ είναι σίγουροι. Θα ξεκουραστούνε και θα περιμένουμε όλοι με μεγάλο ενδιαφέρον το δεύτερο κομμάτι της σεζόν. Για τα γύρω-γύρω μέχρι να ξαναρχίσει το πρωτάθλημα, ας είναι καλά ο Τσάκας. Ο Βλάσης δεν κάνει ποτέ ρεπό. Και δεν πρόκειται να μας αφήσει να πλήξουμε.

Ταυτόχρονα βλέποντας το Σάββατο στο ΟΑΚΑ τον Σολάκη, τον Μπρέσκα και τον Σάκη Τσιώλη, θυμηθήκαμε τον Ολυμπιακό Βόλου. Μπέος και Ψωμιάδης λείπουν από τις οικογένειες και τους φίλους τους. Από το ποδόσφαιρο όχι.

Ο Ολυμπιακός Βόλου όμως και η Καβάλα, αλλά και ειδικά ο πρώτος έχουν λείψει.Ο Βόλος ήταν πέρυσι το αλατοπίπερο του πρωταθλήματος. Δεν ήταν μόνο η πορεία του μέχρι τα ημιτελικά του κυπέλλου και τα πλέι οφ. Ήταν το ωραίο επιθετικό ποδόσφαιρο που έπαιζε.

Φέτος βλέπουμε διασκορπισμένα τα ιμάτια του. Τον Σανκαρέ και τον Ουμπίντες στον Άρη. Ο Σενεγαλέζος στο 3-1 του Χαριλάου, νευρίασε κι έσβησε τον Λέτο κι ο κοντός Αργεντινός έπαιζε τον Παναθηναϊκό μόνος του.

Ούτε ένα μήνα δεν έχει κλείσει ο Σάκης Τσιώλης στην Τρίπολη και εμφανίζει μια διαφορετική ομάδα. Ο 37χρονος όμως πλέον Σολάκης κι ο υπέρβαρος Μπρέσκα, δεν άρκουσαν να κάνουν τη ζημιά στους πράσινους. Ούτε είναι Βόλος ο Αστέρας, ούτε έχει τα υλικά για να γίνει.

Ψηλά, είναι ο Ατρόμητος σε ότι έχει να κάνει με τη βαθμολογία, αλλά τη μπάλα που έπαιζε πέρυσι ο Βόλος δεν την έχει παίξει. Και ο Ολυμπιακός Βόλου, αλλά και η Καβάλα έχουνε λείψει και από τον κόσμο και από το πρωτάθλημα.