Ιδού λοιπόν, πως έπεσαν οι μάσκες. Ιδού πως βγαίνει στον αφρό ο συκοφαντημένος κλάδος της αθλητικής Δημοσιογραφίας. Ιδού, πως η πραγματικότητα, ξεπερνάει και την πλέον καλπάζουσα φαντασία.

Τι λέει ο μύθος εδώ και δεκαετίες για τους αθλητικούς συντάκτες και τις αθλητικές εφημερίδες; Ότι κάθε καλοκαίρι, κοροϊδεύουν τον κοσμάκη. Ότι κάθε μέρα γράφουνε ονόματα. Για μεταγραφές που αποδεικνύονται παραμύθι-φούρναρης. Ήταν να πάρει αμυντικό χαφ ο Ολυμπιακός;

Πενήντα ονόματα τουλάχιστον, είχαν παρελάσει. Από τον Σάντσες μέχρι τον Εστράδα. Και τελικά έκανε την έκπληξη ο Βαγγέλης με τον Μακούν, κι αλλού το όνειρο κι αλλού το θαύμα. Ιδού όμως που ήρθε η ώρα για το μεγάλο ξεβράκωμα. Σχετικά με το μείζον θέμα του μεταβατικού πρωθυπουργού.

Δεν μιλάμε για τίποτα τσογλάνια με κοντά παντελονάκια που κλωτσάνε την μπάλα. Στην προκειμένη περίπτωση κινδυνεύουν, η πατρίδα, το έθνος και το Ευρώ. Δεν θα κληθεί να βάζει γκολ, ο επόμενος πρωθυπουργός. Τις τύχες της Ελλάδος θα κληθεί να κουβαλήσει στις πλάτες του. Πόσα ονόματα λοιπόν έχουν πέσει στο τραπέζι στις μέρες που βρίσκεται σε εξέλιξη η σχετικά αναζήτηση.

Έχουμε και λέμε: K. Σημίτης, Κ. Καραμανλής, Φ. Κουβέλης. Γ. Αρσένης, Π. Μολυβιάτης, Ευάγγ. Βενιζέλος, Τ. Γιαννίτσης, Γ. Κουκιάδης, Στ. Δήμας, Ν. Διαμαντούρος, Π. Ρουμελιώτης, Απ. Κακλαμάνης, Β. Σκουρής, Λουκάς Παπαδήμος και Φίλιππος Πετσάλνικος.

Ούτε ένας, ούτε δύο αλλά 15 τον αριθμό. Και δεν ακούστηκαν όλα αυτά τα ονόματα στους ράδιο αρβύλα. Γράφτηκαν σε μεγάλες Κυριακάτικες εφημερίδες και ειπώθηκαν σε μεγάλα κανάλια. Και όλο και κάποια άλλα ονόματα, θα έχουν κυκλοφορήσει σε ραδιόφωνα και σάιτ.

Λέμε κατ αρχήν όμως για τους δεκαπέντε που έπαιξαν δυνατά. Κι όλα αυτά, επαναλαμβάνω μέσα σε τρεις μόλις ημέρες. Όχι σε τρεις μήνες και βάλε που διαρκούν οι μεταγραφές. Όλο το καλοκαίρι πέρσι έψαχνε για τερματοφύλακα ο Ολυμπιακός. Πόσα ονόματα είχανε γραφτεί, μέχρι να ψωνίσει από σβέρκο τον Κοστάντσο;

Πρόχειρους, έχω Οτσόα, Αλμούνια, Μόγια, Χίλντεμπραντ, Καμενί, Κωνσταντόπουλο, Ελευθερόπουλο. Επτά θυμήθηκα εγώ. Άντε να ήταν και άλλοι τόσοι, η, κι ακόμα ο συνολικός αριθμός να είχε φτάσει τους είκοσι. Μιλάμε όμως για τρεις μήνες ιστορία. Όχι για τρεις ημέρες.

Η πολιτική λοιπόν το ξεπέρασε το ποδόσφαιρο. Κι όταν μιλάμε για μπάλα αυτοί που εμπλέκονται είναι πολλοί. Αμέτρητοι είναι οι μάνατζερ σε όλη την υφήλιο, που προτείνουν ποδοσφαιριστές. Όλο το καλοκαίρι φτάνουν στις ομάδες "χαρτιά" με ονόματα.

Στη περίπτωση του Πρωθυπουργού, αντίθετα, δύο άνθρωποι ήτανε να αποφασίσουν. Οι δύο αρχηγοί. Με τρίτο σαν κολαούζο, τον Καρατζαφέρη. Να το πάμε και ακόμα παραπέρα; Οι μεταγραφές στο φινάλε, είναι σοβαρή υπόθεση. Πολύ σοβαρή. Αν κάνεις λάθος, την έκανες από κούπες.

Λεφτά δίνεις και ρισκάρεις. Αν ψάχνεις για τον διάδοχο του Νικοπολίδη και πέφτεις στη κέντα του Κοστάντσο την έχεις κάνεις από κούπες. Αν ψάχνεις για σέντερ φορ και πας και παίρνεις σαν τον Αντωνίου τον Ροντρίγκο Σόουζα, την έχεις γαμ....

Και τα λεφτά σου θα χάσεις και το πρωτάθλημα. Στη περίπτωση του αναζητούμενου πρωθυπουργού, το ρίσκο είναι ανύπαρκτο. Είναι μηδενικό. Η σχέση του Παπαδήμου με τον Πετσάλνικο, είναι όση και του φάντη με το ρετσινόλαδο. Δεν αλλάζει τίποτα όμως. Η υπογραφή τους είναι το ζητούμενο.

Όχι η γνώμη τους, ή, η άποψή τους. Την υπογραφή του Έλληνα πρωθυπουργού θέλουνε ο Όλι Ρεν και η παρέα του. Και ας είναι και ο Φούφουτος, όπως είπε ο Γιάννης Μανώλης. Όποιος και να είναι ο επόμενος πρωθυπουργός, το αυτογκόλ με τα νέα μέτρα για την έκτη δόση, είναι δεδομένο.