Να μπούμε κατευθείαν στο θέμα. Χωρίς σάλτσες, περικοκλάδες και προλόγους: ποια ήταν η τελευταία φορά που ακούστηκε ο δημόσιος λόγος της ΕΠΟ; Ο ευρών κερδίζει χρυσούν ωρολόγιον. Κάνοντας λοιπόν τη σχετική αναζήτηση στο google ανατρέχεις στις 27 Φεβρουαρίου του σωτήριου έτους 2014. Όταν μίλησε ο Γιώργος Σαρρής με "διερμηνέα" τον Γιάννη Μώραλη. Με τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας στις δύσκολες ερωτήσεις να λέει "δεν ξέρω" και στις πολύ δύσκολες να απαντάει για λογαριασμό του ο νυν Δήμαρχος Πειραιά.

Αφορμής δοθείσης θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ακόμα και οι μουγγοί ενίοτε μιλάνε. Έχει εξηγηθεί επιστημονικώς αυτό. Σε περιπτώσεις μεγάλων συγκινήσεων. Η μια ανατρέχει σε καφενείο της Κυψέλης στις αρχές της δεκαετίας του '70. Η παρτίδα του κουμ-καν είχε φτάσει στο φόρτε, ο μουγγός που έχει δύο "τρίτες" τραβάει σφήνα το εννιά σπαθί κατεβάζει τα χαρτιά του, τους καίει όλους και φωνάζει: "Έγινα". Τη δεκαετία του '80 ένας άλλος μουγγός ήταν στο ιπποδρόμιο. Τελειώνει η δεύτερη κούρσα κι έχει βρει το τετρακάστ. Σηκώνει το δεξί του χέρι, ε τα χαρτάκια σφιχτά στην χούφτα κι αρχίζει να συλλαβίζει: "Το έ-πια-σα".

Στην ΕΠΟ αντίθετα εδώ και 14 μήνες ούτε φωνή, ούτε ακρόαση. Και να πεις ότι δεν υπόκεινται στη βάσανο των έντονων συγκινήσεων; Από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις; Από τον Ανακριτή Ανδρεάδη, που τους έχει τυλίξει σε μια κόλα χαρτί; Από τον Κοντονή που τους έχει βάλει στο σημάδι; Από εφημερίδες, ραδιόφωνα, σάιτ που τους έχουνε αρπάξει και τους κοπανάνε σαν το χταπόδι; Επί δικαίων και αδίκων. Είτε βάση πραγματικών περιστατικών, είτε με υπερβολές και ανακρίβειες όπως ότι έπρεπε να είχε γίνει διαγωνισμός για τα γήπεδα, που θα διεξαχθεί (αν διεξαχθεί) η τελική φάση του πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος Νέων.

Έχει ακούσει κανείς όλο αυτό το διάστημα τη φωνή της ΕΠΟ; Τίποτα. Κανείς δεν μιλάει. Κανείς δεν απαντάει. Λες και δεν υπάρχει Ομοσπονδία. Κι αν υποτίθεται δεν κάνουν διάλογο με τους υβριστές τους, υπάρχει το μείζον θέμα με το Νομοσχέδιο - Κοντονή. Ποιος μπορεί να βγει να μιλήσει; Ποιος μπορεί να πάει στη Βουλή και να εκφράσει τις απόψεις της Ομοσπονδίας; Ο δημόσιος λόγος δεν είναι ότι το καλύτερο του προέδρου κ. Γκιρτζίκη. Άλλα είναι τα προσόντα του που τον οδήγησαν στην κορυφή της πυραμίδας του ελληνικού ποδοσφαίρου. Προσωπική άποψη δεν έχω, αλλά προφανώς θα ισχύει το ίδιο και για τον αναπληρωτή πρόεδρο, κ. Τοπαλιάτη. Προσφάτως έχει προσληφθεί στην Ομοσπονδία, ειδικευμένος επικοινωνιολόγος. Η φωνή του σε ότι έχει να κάνει με την εκπροσώπηση της ΕΠΟ είναι άγνωστη. Δεν την έχει ακούσει κανείς.

Είναι πολύ πιθανό όταν θα γίνει η σχετική συζήτηση για το νομοσχέδιο στη Βουλή να κληθεί η ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, να εκφράσει τις απόψεις της. Να πάει ποιος; Να πει τι;

Ιδού λοιπόν που δεν είναι εύκολο. Δεν είναι καθόλου εύκολο μάλιστα. Εύκολο είναι να ορίζεις κάθε εβδομάδα τους διαιτητές. Πολύ εύκολο. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Η ομοσπονδία σημαίνει διαχείριση του ελληνικού ποδοσφαίρου στο σύνολο του. Να ξέρεις να διοικείς. Να παίρνεις αποφάσεις. Να προλαβαίνεις. Να διαχειρίζεσαι ότι πολυτιμότερο έχεις: την Εθνική ομάδα. Ότι όλα αυτά, λοιπόν, μπορούσε να τα κάνει και ένας Γ. Σαρρής από την Χίο. Ότι βάζουμε τον Μπεθάνη νταραβεριτζή να κάνει κουμάντο. Κι έκανε μάλιστα κουμάντο σε συνεργασία με τον Καζιάνη. Κι ιδού τα αποτελέσματα: Σ' έναν όμιλο της πλάκας με Ιρλανδία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Φινλανδία και Φερόες η Εθνική ομάδα είναι τελευταία και καταϊδρωμένη. Κι ο Μπεθάνης καλά πέρασε. Η Εθνική όμως διαλύθηκε. Γιατρός ο Σαρρής κι αντί να μετράει την πίεση και τα ζάχαρα, είχε τη φιλοδοξία να διοικήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Τώρα όταν θα πάει να απολογηθεί στον Ανδρεάδη θα έχει ανέβει η δικιά του πίεση.

Ή μήπως είναι εύκολο για τον Γκιρτζίκη να διαχειρισθεί αυτά που παρέλαβε; Οι περισσότεροι από τους συνεργάτες του στην Ομοσπονδία περνάνε για καφέ από τον Ανακριτή. Ο Κοντονής τους έχει βάλει στο σημάδι και τους πυροβολεί. Οι τρεις από τις τέσσερις μεγάλες ομάδες Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ φωνάζουνε και διαμαρτύρονται πιο πολύ κι από τον Άδωνι Γεωργιάδη στη Βουλή. Ο Μελισσανίδης τους αποκαλεί "γκραν-κάσες".

Εύκολο είναι για τον Γκιρτζίκη να σηκώσει όλο αυτό το βάρος; Και με τον Ανακριτή δεν είναι εύκολο να τα βάλεις. Βγαίνει, όμως, σε καθημερινή βάση ο Κοντονής και λέει ένα σωρό ανακρίβειες και υπερβολές. Με την ΕΠΟ να είναι απούσα. Να μην υπάρχει. Να έχει καταπιεί το αμίλητο νερό. Να συμπεριφέρεται ο Κοντονής σαν Μάο Τσε Τουγκ και να θεωρεί το Νομοσχέδιο του σαν το κόκκινο βιβλιαράκι, που θα λύσει όλα τα προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου και να μην υπάρχει ένας άνθρωπος να πει δύο κουβέντες.

Να το ξαναπούμε λοιπόν για τελευταία φορά;Το να ορίζεις σαν ΕΠΟ κάθε βδομάδα τους διαιτητές είναι πράγματι εύκολο. Να διαιχειρισθείς το ποδόσφαιρο στο σύνολο του δύσκολο. Για αυτό ακριβώς, ενώ ακόμα και ο μουγγός έχει μιλήσει, η φωνή της ΕΠΟ δεν πρόκειται να ακουστεί ποτέ.

(Ένα από τα δέκα ωραιότερα λαϊκά τραγούδια. Κάνε λιγάκι υπομονή του Βασίλη Τσιτσάνη με την μοναδική Σωτηρία Μπέλλου)