Ο ορισμός του "προφέσιοναλ"

Ούτε ανάδειξη χρειάζεται το αυτονόητο, ούτε χειροκρότημα. Άντε βρες το, όμως. Και ειδικότερα στο ποδόσφαιρο. Εξού και οι εκδηλώσεις λατρείας από τον κόσμο του Παναθηναϊκού στον Ζιλμπέρτο Σίλβα.

Δεν έφτασε σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα η απόδοση του Βραζιλιάνου στα τρία χρόνια παρουσία του στην Ελλάδα. Έτσι ή αλλιώς η θέση που αγωνίζεται είναι άχαρη. Δεν είναι δεκάρι σαν τον Ριβάλντο να κάνει μαγικά, ή στράικερ σαν τον Σισέ να σκοράρει. Αν το δεις ψυχρά η προσφορά του δεν ήταν ανάλογη σε σχέση με το πανάκριβο κασέ του. Όπως θα μπορούσες να το πεις για τον Κριστιάν Καρεμπέ στον Ολυμπιακό. Δύσκολα ο οπαδός του Παναθηναϊκού να θυμηθεί κάποιο μεγάλο παιχνίδι του, μια εντυπωσιακή εμφάνιση του. Και γενικότερα στα τρία χρόνια που έπαιξε η ομάδα του έχει να μετρήσει το περσινό νταμπλ. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτά στο ποδόσφαιρο.

Ερχόμενος το 2008 στα 32 του στην Ελλάδα ήδη η καριέρα του είχε πάρει (σε υψηλό επίπεδο) την κατιούσα. Είχε να χάσει πλέον τη θέση του βασικού στην Άρσεναλ. Παρέμενε, όμως, ο αρχηγός της εθνικής Βραζιλίας, με την οποία είχε κατακτήσει το Μουντιάλ κι ένα Κόπα Αμέρικα. Συν, ένα πρωτάθλημα με την Άρσεναλ και δύο Κύπελλα. Αυτό που έβγαλε, λοιπόν, μέσα κι έξω από τα ελληνικά γήπεδα ήταν η τεράστια προσωπικότητα του. Κι ο επαγγελματισμός του. Ο ορισμός του προφέσιοναλ.

Μέσα στην ομάδα δεν έδωσε το παραμικρό δικαίωμα. Συνεπής, λιγόλογος, αφοσιωμένος στη δουλειά του. Ούτε Παναθηναϊκάρα το έπαιξε, ούτε όμως ήταν σνομπ απέναντι σε συμπαίκτες και ομάδα. Άψογη κι η εξωγηπεδική συμπεριφορά του. Για να αποδειχτεί ότι δεν είναι η πλούσια νυχτερινή ζωή της Αθήνας που ξελογιάζει κάποιους ποδοσφαιριστές, αλλά η αδυναμία του χαρακτήρα τους. Ελάχιστη κι η σχέση του με το λάιφ-στάιλ και τις κοσμικές εμφανίσεις.

Το δέσιμο του με ομάδα, οπαδούς, συμπαίκτες οικοδομήθηκε μέσα από την ειλικρίνεια. Δεν κέρδισε τον σεβασμό και την αγάπη ούτε από τις δηλώσεις του, ούτε από την απόδοση του. Η προσωπικότητα του έκανε τη διαφορά. Τα λόγια του λίγα, αλλά προσεγμένα. Έχοντας επίγνωση της αξίας του δεν είχε κανένα πρόβλημα να κάνει αυτοκριτική. Μιλώντας για την απόδοση του σε ένα παιχνίδι στην αρχή της σεζόν ήταν αφοπλιστικός: «Δεν είμαι πλέον σε ηλικία για να μπορώ να τρέχω συνέχεια επί 90 λεπτά». Είπαμε ότι όλα αυτά είναι αυτονόητα. Δεν τα βρίσκεις, όμως, εύκολα στο ποδόσφαιρο. Ακόμα και μεγάλης αξίας ποδοσφαιριστές βγάζουν παραξενιές και καπρίτσια, που δημιουργούν προβλήματα. Δεν είναι δεδομένο ότι ταλέντο και επαγγελματισμός πάνε πάντα μαζί.

Ο Ζιλμπέρτο ήταν από τις λίγες περιπτώσεις που τα συνδύασε άψογα. Ακόμα και την Κυριακή όταν σκόραρε στο τελευταίο του παιχνίδι μπροστά στον κόσμο του Παναθηναϊκού, δεν θέλησε να κλέψει την παράσταση. Μίλησε περισσότερο για το επόμενο κρίσιμο ματς με την ΑΕΚ και πολύ λιγότερο για τον εαυτό του. Αρκετοί είναι οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές που έχουν περάσει από τα ελληνικά γήπεδα. Με τον επαγγελματισμό και την προσωπικότητα του Ζιλμπέρτο, λίγοι…