Τελικά, ο Γόντικας, είναι πολύ πιο γρήγορος από τον Παπακωνσταντίνου. Έτοιμη, σχεδόν, την έχει τη μεταγραφή του Λέτο. Στο πατ κιουτ. Ήρθε ο μάνατζέρ του, έχουνε βρεθεί ήδη οι μουστερίδες, που θέλουνε τον Αργεντινό, και η πώλησή του, είναι θέμα χρόνου. Όχι σαν τα φαστ-τρακ του Παμπούκη που είναι ακόμα στο περίμενε και στο φέξε μου και γλύστρησα.

Ο ιδιωτικός τομέας, είναι πάντα πιο αποτελεσματικός. Άπαξ και αποφασίσανε πωλήσεις στον Παναθηναϊκό, δεν αφήνουν το χρόνο να περνάει. Περάσανε αμέσως στο παρασύνθημα. Στην Κυβέρνηση αντίθετα, η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας είναι ακόμα στα λόγια. Κι έχουνε μάλιστα και κάτι δήθεν πατριώτες σαν τον Φλωρίδη και τη Βασούλα, που δήθεν αντιδράνε. Όπως στον Παναθηναϊκό, ψηφίσανε "όχι" στην εκποίηση των ποδοσφαιριστών, Μαυροκουκουλάκης και Λοβάρδου. Οι εκπρόσωποι του Βγενόπουλου. Όπως υπάρχει το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ, υπάρχει αντίστοιχα κι ο πατριωτικός Παναθηναϊκός. Στα λόγια. Γιατί στην πράξη, ο Μίστερ "Mig" έκοψε ρόδα μυρωμένα. Άφαντος έχει γίνει από τις συνδριάσεις του συμβουλίου. Ούτε στις αναζητήσεις του Ερυθρού Σταυρού, βρίσκεται, ενώ μάταιες έχουν αποβεί και οι φιλότιμες προσπάθειες της Αγγελικής Νικολούλη.

Κι επειδή ο συσχετισμός Ελλάδας και Παναθηναϊκού, σχετικά με τη χρεοκωπία και τη πτώχευση είναι της μοδός, θα ήθελα κι εγώ να συνεισφέρω εκφράζοντας τη διαφωνία μου. Ο Παναθηναϊκός, σαφώς και βρίσκεται σε πολύ καλύτερη θέση. Τίποτα δεν είναι 26.5 εκατομμύρια παθητικό. Έξι με εφτά εκατομμύρια θα τσοντάρουν οι μέτοχοι και τα άλλα είκοοσι θα βγουν στην πορεία από πωλήσεις και περικοπές. Χωρις να χρειάζεται να απευθυνθεί σε κάποιο ποδοσφαιρικό ΔΝΤ. Ούτε θα πεινάσει κανένας, οιύτε θα δημιουργηθεί κοινωνικό πρόβλημα. Δεν θα έχει πρόβλημα επιβίωσης ο Κατσουράνης έτσι και του γίνει μείωση συμβολαίοου. Ούτε πρόκειται να πάει στο ταμείο ανεργίας ο Καραγκούνης αν μείνει ελεύθερος. Και ομάδα μπορεί να βρει με λιγότερα λεφτά και να ζήσει καλά μέχρι τα βαθειά γεράματα με τα έτοιμα, αν αποφασίσει να το κόψει. Ούτε μπορείς να πεις ότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού ήταν καλομαθημένος, μέχρι τώρα όπως οι Έλληνες. Και ζούσε χρόνια και ημέρες ποδοσφαιρικής δόξας, που τώρα θα του λείψουν. Δεν είναι χορτάτος από τίτλους για να του λείψουν τώρα. Δύο έχουν όλα κι όλα τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Και η περιβόητη πολυμετοχικότητα ένα στα τρία.

Ούτε τίθεται θέμα υποβάθμισης και υποβιβασμού στη Β' Εθνική του Παναθηναϊκού, όπως της ελληνικής οικονομίας. Καμία σχέση, λοιπόν, οι Έλληνες με τους Παναθηναϊκούς και η Ελλάδα με τον Παναθηναϊκό. Τα τρακόσια τόσα δις που χρωστάει η Ελλάδα, δεν βγαίνουν με τίποτα. ΚΙ αν σήμερα οι άνεργοι έχουν φτάσει επίσημα τις 756.000 αύριο θα είναι ένα εκατομμύριο. Κι όποιος βρίσκει δουλειά είναι σαν να βρίσκει τον πρώτο αριθμό του λαχείου.

Ποιος Έλληνας πλην του Γιωργάκη, του Πάγκαλου, του Λοβέρδου και των λοιπών Υπουργών μπορεί να είναι αισιόδοξος για αύριο; Κανένας. Στον Παναθηναϊκό αντίθετα το φάιναλ-φορ είναι μπροστά του. Υπάρχει το μπάσκετ. Κατουρημένες ποδιές πρέπει να φιλήσεις για να βρεις εισιτήρια για τη Βαρκελώνη. Έχοντας τη Σιένα στον ημιτελικό, θα παίξει ουσιαστικά σε ένα ματς στον Τελικό για το 6ο Πανευρωπαϊκό. Τον Διαμαντίδη, τον Φώτση, τον Μπατίστ ο κόσμος του Παναθηναϊκού τους πιστεύει. Άντε πίστεψε εσύ τον Παπακωνσταντίνου. Και πολύ περισσότερο πιστεύει τον Ομπράντοβιτς. Ο ισχυρός Παναθηναϊκός στα χέρια του είναι πραγματικότητα. Η ισχυρή Ελλάδα του Σιμήτη αντίθετα ήταν μουσαντένια.

Ότι και να γίνει στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό σαν την ΕΛλάδα δεν πρόκειται να καταντήσει. Δεν πρόκειται να χαθεί ο Παναθηναϊκός. η Ελλάδα αντίθετα είναι που τέλειωσε οριστικά και αμετάκλητα.