Ο προπονητής είναι σαν γαμπρός

Η λύση όταν μιλάμε για προβλήματα που δεν έχουν να κάνουν με ανθρώπους είναι απλές κι εύκολες. Αρκεί να υπάρχουν τα λεφτά.

Τα άψυχα υλικά αντικαθίστανται μέσα σε πέντε λεπτά. Τράκαρες και σου βγήκε άχρηστο το αυτοκίνητο, την άλλη μέρα παίρνεις καινούργιο κι είσαι με το κλειδί στο χέρι. Ειδικά τώρα με την κρίση σου κάνουν και τεμενάδες.

Ακόμη κι οι μεγαλύτερες καταστροφές αντιμετωπίζονται. Πλούσια και ισχυρή χώρα είναι η Ιαπωνία. Αργά ή γρήγορα όσα καταστράφηκαν από το σεισμό και το τσουνάμι θα τα ξαναφτιάξει. Αλοίμονο στην Αϊτή που δεν έχει στον ήλιο μοίρα. Τα πράγματα, όμως, δυσκολεύουν όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους.

Εκεί όλα είναι δύσκολα και τίποτα δεδομένο. Ειδικότερα, μάλιστα, όταν μιλάμε για ποδόσφαιρο. Μια κουβέντα είναι να βρεθούν κάθε φορά οι σωστές και ενδεδειγμένες λύσεις. Όσα λεφτά κι αν έχεις δεν είναι βέβαιο ότι θα κάνεις σωστή επιλογή. Με χρυσάφι πλήρωσε η Ρεάλ Μαδρίτης τον Κακά και πριν τον τραυματισμό του όμως δεν είχε προσφέρει τα αναμενόμενα.

Κι αν οι επιλογές σε ποδοσφαιριστές είναι μια φορά δύσκολη, στον προπονητή είναι δέκα. Είπαμε ότι έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους και τους χαρακτήρες τους. Εδώ ζευγάρια που είναι μέσα στα μέλια και την καψούρα, παντρεύονται και ύστερα από λίγους μήνες χωρίζουν.

Κι αν η συμβίωση σε δύο ανθρώπους είναι δύσκολο, άντε να βγει η δουλειά σε ένα ποδοσφαιρικό τμήμα με 30 ανθρώπους, συν τη διοίκηση, τον κόσμο, τις εφημερίδες, την τηλεόραση, τα ραδιόφωνα, τα site. Ανάμεσα σε όλα αυτά οφείλει να δουλεύει και να ισορροπεί ο όποιος προπονητής. Για αυτό και σαν δουλειά είναι από τις πιο καλοπληρωμένες. Δεν αρκούν οι γνώσεις του αντικειμένου, οι ιδέες κι η δουλειά. Πάνω από όλα αυτά είναι η προσωπικότητα.

Στην αναζήτηση αυτής της προσωπικότητας θα βρεθεί όπως όλα δείχνουν ο Βαγγέλης Μαρινάκης μετά τη διαφαινόμενη αποχώρηση του Ερνέστο Βαλβέρδε. Καταρχήν κάθε φορά που μπαίνει ο κάθε παράγοντας σε αυτή την περιπέτεια, το πρώτο που κοιτάει είναι το βιογραφικό: που έχει δουλέψει ο κάθε προπονητής και τι ψάρια έχει πιάσει. Στη συνέχεια μιλάει μαζί του. Τι μπορείς, όμως, να καταλάβεις από μια συζήτηση; Ελάχιστα, αν όχι τίποτα.

Όλοι οι προπονητές στη θεωρία είναι καλοί. Το να μπορούν να μιλάνε καλά, είναι από τις απαραίτητες προϋποθέσεις της δουλειάς τους. Τα λόγια είναι εύκολα. Οι πράξεις είναι δύσκολες και το αποτέλεσμα. Κλείνοντας έναν προπονητή το ρίσκο είναι ίδιο, όπως οι γάμοι με συνοικέσιο. Κανένας από τους δύο δεν μπορεί να ξέρει ποιος είναι πραγματικά ο άλλος.

Κι αν σου βγει σαν τον Χιμένεθ, που μιλάει πιο πολύ κι από τον Άδωνη Γεωργιάδη; Κι αν σου βγει σαν τον Τεν Κάτε και πλακώνεται με τους ποδοσφαιριστές όπως ο Πάγκαλος με τον Τσίπρα; Κι αν σου βγει σαν τον Φερέρ που έβλεπε τους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ σαν μύγες και έχασε τα αποδυτήρια; Κι αν είναι ξεροκέφαλος σαν τον Σόλιντ να παίζει στο Τσάμπιονς Λινγκ φουλ επίθεση με μοναδικό κόφτη τον Στολτίδη και να χάνει μέσα στο Καραϊσκάκη όχι μόνο από τη Λιόν, αλλά να τρώει τρία κι από τη Ρόζενμποργκ;

Δεν λέμε ότι ο Βαλβέρδε είναι ο μοναδικός κι ο αναντικατάστατος. Λέμε πόσο δύσκολο είναι να βρεις τον επόμενο.