Ο Μαρουσιώτης, Κωνσταντίνος Τσακίρης, σε ανύποπτο χρόνο, είχε δηλώσει: «Δεν θα διστάσω να πάρω δωροδοκία, προκειμένου να μην υποβιβαστεί ο Πανιώνιος». Έφυγε τρέχοντας όμως και δεν θα μάθουμε ποτέ αν θα έκανε την απειλή του πράξη.

Ο εκ Φιλοθέης, Κώστας Πηλαδάκης, το προχώρησε ακόμα παραπέρα: «Θα πεθάνω από τη στεναχώρια μου αν υποβιβαστεί η Λάρισα…», είπε μεταξύ άλλων, σε ραδιοφωνικό διάγγελμα του, μέσω της τοπικής μπάντας των FM, στους οπαδούς της ομάδας της Λάρισας.

Και πριν μάλιστα, διεξαχθεί το παιχνίδι στην Καβάλα. Μπορεί να αναλογισθεί κανείς, σε τι κατάσταση θα είναι τώρα. Επειδή όμως το θέμα είναι σοβαρό και δεν είναι να παίζεις με τέτοια πράγματα, απευθύνθηκα σε ειδικούς. Σε διακεκριμένους παθολόγους. Οι δικές μου γνώσεις αρχίζουν από την «συμφόρεση» και καταλήγουν στον «κόλπο». Ένας επιστήμονας, ένας ιατρός, μπορεί να έχει γνώση και άποψη, αν η στεναχώρια συμπεριλαμβάνεται στις αιτίες αιφνίδιων θανάτων. Ανάτρεξαν λοιπόν στα αρχεία τους, ξαναδιάβασαν τη σχετική βιβλιογραφία και η απάντηση που έδωσαν ήταν ρητή και κατηγορηματική:

« Όχι, Από Δάγκειο πυρετό έχουν αναφερθεί αιφνίδιοι θάνατοι. Από τον πυρετό Τσουτσαγκαμούτσι, επίσης. Από στεναχώρια λόγω υποβιβασμού, ποτέ». Κι επειδή ο ένας από αυτούς μάλιστα είναι και ποδοσφαιρόφιλος , έθεσε το θέμα και πρακτικά: « Κάθε χρόνος στις τρεις επαγγελματικές κατηγορίες στην Ελλάδα, υποβιβάζονται δέκα περίπου ομάδες. Αν υπολογίσουμε 50 Ομοσπονδίες στην Ευρώπη μιλάμε σε ετήσια βάση γύρω στις πεντακόσιες ομάδες. Σε βάθος εικοσαετίας, δέκα χιλιάδες πρόεδροι, που έχουν υποβιβαστεί οι ομάδες τους. Περιστατικό θανάτου λόγω στεναχώριας δεν έχει αναφερθεί ούτε ένα. Με βάση λοιπόν την επιστημονική μου εμπειρία και τον όρκο που έχω κάνει στο Ιπποκράτη, είμαι βέβαιος ότι αν συμβεί το μοιραίο και υποβιβαστεί η συμπαθής Λάρισα, ο κ. Πηλαδάκης δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο». (σ.σ. επαναλαμβάνοντας, ότι με αυτά τα πράγματα δεν παίζουνε, ο όποιος δύσπιστος, μπορεί να ψάξει να βρει τις θανατηφόρες επιπτώσεις του πυρετού Τσουτσαγκαμούτσι).

Κίνδυνο όμως και σοβαρό μάλιστα διέτρεξαν οι ποδοσφαιριστές της Λάρισας. Γνωστή είναι η πεντάωρη μεταμεσονύκτια ομηρία τους, στο πεντάστερο ξενοδοχείο Imperial μετά το ματς στο Περιστέρι. Αιχμάλωτοι, μέσα στο πούλμαν και μόνο ύστερα από άδεια των Monsters (όνομα και πράμα) μπορούσαν να πάνε για κατούρημα. Για τις ευθύνες τώρα του ωραίου Μπρουμέλ του Θεσσαλικού κάμπου, Κώστα Πηλαδάκη, ούτε λόγος.

Ότι ενώ ήταν γνωστό, ότι το ξενοδοχείο βρισκόταν υπό κατάληψη, έστειλε εκεί το πούλμαν με την ομάδα και δεν άλλαξε δρομολόγιο. Όπως επίσης, ότι η ΠΑΕ Λάρισα, σιώπησε και δεν έβγαλε (έστω για τα μάτια του κόσμου), μία ανακοίνωση, να καταδικάσει την επίθεση κατά των ποδοσφαιριστών και την πεντάωρη ομηρία τους. Μόνο κακοήθεις μπορούν να υποστηρίζουν, ότι ένας Πηλαδάκης, άφησε επίτηδες τους εξαγριωμένους Monsters να ξεχαρμανιάσουν στους ποδοσφαιριστές για να μην ξεσπάσουν σ αυτόν.

Όταν ένας άνθρωπος, κούφια η ώρα που τ ακούει, είναι έτοιμος να πεθάνει από τη στεναχώρια του, τι να πρωτοκάνει; Η υγεία πάνω απ όλα. Η οικογένεια του Κώστα πάντως και οι φίλοι του, μπορεί να είναι ήσυχοι. Από πυρετό Τσουτσαγκαμουτσι, έχουν πεθάνει αρκετοί. Από στεναχώρια λόγω υποβιβασμού, κανένας. Με τον Κώστα Πηλαδάκη πρόεδρο του χρόνου τέτοια εποχή, η Λάρισα θα μετράει μέρες για την επιστροφή της στη Σούπερλιγκ.

ΥΓ: Για την σιωπή του ΠΣΑΚ στο "πέσιμο" των οπαδών υπάρχει εξήγηση. Μπορεί ο Στέλιος Γιαννακόπουλος να σκέφτεται ότι προλαβαίνει να σώσει την ΑΕΛ. Γιατί όχι; Είναι συνομήλικος με τον Μετίν και ένα χρόνο μικρότερος από τον Νταμπίζα. Γιατί να μη τον ξαναπάρει ο Πηλαδάκης;